Ignatius Suharyo Hardjoatmodjo
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Indonezja | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 lipca 1950 | ||
| Arcybiskup Dżakarty | |||
| Okres sprawowania | od 2010 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 26 stycznia 1976 | ||
| Nominacja biskupia | 21 kwietnia 1997 | ||
| Sakra biskupia | 22 sierpnia 1997 | ||
| Kreacja kardynalska | 5 października 2019 | ||
| Kościół tytularny | Spirito Santo alla Ferratella | ||
| |||
| Data konsekracji | 22 sierpnia 1997 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Julius Darmaatmadja | ||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Pietro Sambi | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Ignatius Suharyo Hardjoatmodjo (ur. 9 lipca 1950 w Sedayu) – indonezyjski duchowny katolicki, były arcybiskup Semarang, arcybiskup Dżakarty i ordynariusz wojskowy Indonezji, kardynał od 2019.
Życiorys
Święcenia kapłańskie przyjął 26 stycznia 1976. W kwietniu 1997 został mianowany arcybiskupem Semarang, sakrę biskupią otrzymał 22 sierpnia 1997 z rąk swojego poprzednika, kardynała Juliusa Darmaatmadji, który przeszedł na stolicę arcybiskupią Dżakarta. Jednym ze współkonsekratorów był nuncjusz apostolski w Indonezji, Pietro Sambi.
W styczniu 2006 został dodatkowo ordynariuszem wojskowym Indonezji.
28 czerwca 2010 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Dżakarty.
Od 2012 jest przewodniczącym Konferencji Episkopatu Indonezji.
1 września 2019 podczas modlitwy Anioł Pański papież Franciszek ogłosił, że mianował go kardynałem[1]. Na konsystorzu 5 października 2019 został kreowany kardynałem prezbiterem, z tytułem Spirito Santo alla Ferratella[2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- zarys pracy w Kościele katolickim (catholic-hierarchy.org)
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
Kontrola autorytatywna (osoba):
