Alberto Suárez Inda
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Meksyk | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 stycznia 1939 | ||
| Biskup Tacámbaro | |||
| Okres sprawowania | 1985–1995 | ||
| Arcybiskup Morelia | |||
| Okres sprawowania | 1995–2016 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 8 sierpnia 1964 | ||
| Nominacja biskupia | 5 listopada 1985 | ||
| Sakra biskupia | 20 grudnia 1985 | ||
| Kreacja kardynalska | 14 lutego 2015 | ||
| Kościół tytularny | San Policarpo | ||
| |||
| Data konsekracji | 20 grudnia 1985 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Girolamo Prigione | ||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Estanislao Alcaraz y Figueroa | ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Alberto Suárez Inda (ur. 30 stycznia 1939 w Celaya) – meksykański duchowny katolicki, arcybiskup Morelia w latach 1995–2016, kardynał.
Życiorys
Wyświęcony na kapłana 8 sierpnia 1964, był inkardynowany do archidiecezji Morelia. w 1973 został włączony do duchowieństwa nowo powstałej diecezji Celaya.
5 listopada 1985 został mianowany biskupem Tacámbaro. Sakrę biskupią przyjął 20 grudnia tego samego roku.
20 stycznia 1995 papież Jan Paweł II mianował go arcybiskupem Morelia. Ingres odbył się 24 lutego 1995.
4 stycznia 2015 ogłoszony kardynałem przez papieża Franciszka. Insygnia nowej godności odebrał 14 lutego[1].
5 listopada 2016 papież przyjął jego rezygnację z urzędu metropolity i mianował na jego miejsce biskupa Carlosa Garfias Merlos[2].
Przypisy
- ↑ Nowi kardynałowie (Annuncio di Concistoro per la creazione di nuovi Cardinali, 04.01.2015). Stolica Apostolska. [dostęp 2015-01-04]. (wł.).
- ↑ Rinunce e nomine [online], press.vatican.va [dostęp 2016-11-10] .
Bibliografia
- Notka biograficzna na Catholic-hierarchy.org (ang.)
- p
- d
- e
Meksykańscy kardynałowie
| Zmarli kardynałowie |
|
|---|---|
| Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich |
|
| Żyjący kardynałowie elektorzy |
|
- w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
Kontrola autorytatywna (osoba):
