Chorągiew grenadierska Buławy Polnej Litewskiej

Chorągiew janczarska/węgierska/grenadierska
Buławy Polnej Litewskiej
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Sformowanie

1717

Rozformowanie

1794

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

Oficer i szeregowy chorągwi grenadierskiej

Chorągiew janczarska/węgierska/grenadierska Buławy Polnej Litewskiej – oddział piechoty Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego wojska I Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W okresie istnienia nosiła nazwę chorągwi janczarskiej, węgierskiej lub grenadierskiej[1]

Chorągwie były oddziałami przybocznymi hetmanów[2] Stanowisko w 1751 był to Mińsk.

Sejm roku 1776 ułożył nowy etat wojska, zmieniając znacznie jego strukturę. W 1776 roku liczyła etatowo 80 żołnierzy. Stan faktyczny według „raty marcowej” z 1777 roku wynosił 48 żołnierzy[3].

Chorągiew miała liczyć 72 żołnierzy[4]. Etat z 1789 roku przewidywał po 73 osoby w chorągwi[2].

Stanowisko: u boku hetmana polnego litewskiego. Zgodnie z tradycją szefem chorągwi był także każdorazowo hetman polny litewski (stąd nazwa jednostki).

Barwa chorągwi

Żołnierze chorągwi janczarskich, później znów przekształconych na węgierskie, nosili strój zbliżony do wzorów tureckich i węgierskich, przy czym kurtki poszczególnych chorągwi różniły się kolorem[5]

Rotmistrzowie

Komendantami chorągwi byli[6]:

  • Antoni Tołoczko (1751)
  • Maciej Moraczewski (1775-1777)
  • Jerzy Grzymała (1777-1778)
  • Jan Liebe (1778-1793)
  • Karol Łozowski (1793-)

Przypisy

Bibliografia

  • Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od roku 1717 do roku 1831. Warszawa: 1925.
  • Konstanty Górski: Historya piechoty polskiej. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1893.
  • Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1998. ISBN 83-7188-186-X.
  • Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.
  • Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
  • p
  • d
  • e
Oddziały wojska I Rzeczypospolitej 1717–1795
Dywizje
koronne
litewskie
  • 1
  • 2
  • 3
Brygady
koronne
litewskie
Regimenty
piesze
koronne
litewskie
Pułki jazdy/
ułanów
koronne
litewskie
Pułki
przedniej straży
koronne
litewskie
Pułki kozaków
Regimenty
dragonów
koronne
litewskie
Oddziały targowickie
Oddziały insurekcji
kościuszkowskiej
koronne
litewskie
Chorągwie
i szwadrony
koronne
litewskie
Bataliony
koronne
litewskie
Artyleria
koronna
litewska
  • 1 kompania
Bitwy
konfederacja barska
wojna 1792
  • p
  • d
  • e
Okresy
Struktury
Rodzaje wojsk
Formacje
wojskowe
Jazda
Piechota
Konfederacje żołnierskie
Rokosze
Hetmani
Terminy
wojskowe
Większe oddziały
w XVII wieku
Armia koronna
w XVIII wieku
Dywizje
Brygady KN
Armia litewska
w XVIII wieku
Dywizje
Brygady KN
Insurekcja
kościuszkowska
Dywizje

Chorąży wielki koronny