Tazobaktam
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Wzór sumaryczny | C10H12N4O5S | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 300,29 g/mol | ||||||||||||
Wygląd | ciało stałe | ||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||
Numer CAS | 89786-04-9 | ||||||||||||
PubChem | 123630 | ||||||||||||
DrugBank | DB01606 | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||
ATC | J01 CG02 | ||||||||||||
|
Tazobaktam – organiczny związek chemiczny, związek syntetyczny, sulfon pochodny kwasu penicylanowego, mający strukturę antybiotyku β-laktamowego[2]. Należy do inhibitorów β-laktamaz, które mogą być podawane razem z antybiotykami β-laktamowymi, w celu uchronienia ich przed zniszczeniem przez bakteryjne β-Laktamazy.
Obecnie stosuje się połączenia tazobaktamu z piperacyliną (Tazocin).
Mechanizm działania
Tazobaktam łączy się z miejscem aktywnym β-laktamaz, w ten sposób uniemożliwia jego interakcję z antybiotykiem. Wiązanie takie jest bardzo wolno hydrolizowane, dlatego też tazobaktam jest uważany za inhibitor nieodwracalny[3].
Zakres działania
Tazobaktam, podobnie jak inne inhibitory β-laktamaz, hamuje β-laktamazy należące do grupy II według klasyfikacji Karen Bush. Nie działa natomiast na chromosomalną cefalosporynazę AmpC i metalo-β-laktamazę[2]. Ponadto większą aktywność wykazuje wobec β-laktamaz kodowanych plazmidowo, niż kodowanych chromosomalnie[4].
Tazobaktam ma również sam w sobie aktywność przeciwbakteryjną, jednak w stężeniach, które nie są osiągalne podczas terapii[2].
Zobacz też
Inne inhibitory β-laktamaz:
- kwas klawulanowy
- sulbaktam
Przypisy
- ↑ Tazobactam, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2010-07-09] (ang.).
- ↑ a b c Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. Wyd. V. α-medica press, 2009, s. 48, 44, 86. ISBN 978-83-7522-048-3.
- ↑ Wojciech Kostowski i Zbigniew S. Herman: Farmakologia. Wyd. III. T. 2. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 309. ISBN 978-83-200-4164-4.
- ↑ Ernst Mutschler: Farmakologia i toksykologia. Wyd. II. MedPharm Polska, 2010, s. 847. ISBN 978-83-60466-81-0.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
- p
- d
- e
- p
- d
- e
J01A – Tetracykliny |
| ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
J01B – Chloramfenikole |
| ||||||||||||||
J01C – Antybiotyki β-laktamowe: penicyliny |
| ||||||||||||||
J01D – Pozostałe antybiotyki β-laktamowe: cefalosporyny, monobaktamy i karbapenemy |
| ||||||||||||||
J01E – Sulfonamidy i trimetoprym |
| ||||||||||||||
J01F – Makrolidy, linkozamidy i streptograminy |
| ||||||||||||||
J01G – Aminoglikozydy |
| ||||||||||||||
J01M – Chinolony |
| ||||||||||||||
J01R – Połączenia leków przeciwbakteryjnych |
| ||||||||||||||
J01X – Inne leki przeciwbakteryjne |
|