Fritz Sauckel

Ten artykuł od 2014-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Fritz Sauckel

Fritz Sauckel w 1937
SS-Obergruppenführer
Data i miejsce urodzenia	27 października 1894 Haßfurt
Data i miejsce śmierci	16 października 1946 Norymberga
Przebieg służby
Lata służby	1934–1945
Formacja	Schutzstaffel
Stanowiska	Generalbevollmächtigter für den Arbeitseinsatz
Multimedia w Wikimedia Commons

Ernst Fritz (Friedrich) Christoph Sauckel (ur. 27 października 1894, zm. 16 października 1946 w Norymberdze) – zbrodniarz wojenny, był pełnomocnikiem do spraw zatrudnienia (w tym przypadku pracowników przymusowych) od 21 marca 1942 do końca II wojny światowej oraz SS-Obergruppenführerem.

Urodził się w Haßfurt-am-Main koło Bambergu. Był dzieckiem listonosza i krawcowej, uczył się w miejscowej szkole, ale z powodu choroby matki zakończył naukę wcześnie. Kiedy miał 15 lat dołączył do floty handlowej Norwegii i Szwecji. Podróżował po świecie; kiedy wybuchła I wojna światowa był akurat w drodze do Australii. Został internowany i trafił do Francji (1914-1919).

Po powrocie do Niemiec znalazł pracę jako ślusarz i producent narzędzi w fabryce w Schweinfurcie. Studiował inżynierię w Ilmenau od 1922 do 1923. W 1923 wstąpił do NSDAP (otrzymał numer 1395), również w tym samym roku ożenił się. Sauckel został mianowany gauleiterem Turyngii (1927), a 6 lat później namiestnikiem Rzeszy w tym kraju. W 1934 otrzymał honorowy stopień Obergruppenführera (generała) w SA i SS.

W czasie II wojny światowej zajmował się sprawami zatrudnienia, 21 marca 1942 objął urząd „Generalnego Pełnomocnika do spraw wykorzystania siły roboczej” (Generalbevollmächtigter für den Arbeitseinsatz) - głównie za sprawą rekomendacji przez Alberta Speera u Hitlera. Jego zadaniem było kontrolowanie napływu robotników przymusowych (głównie ze wschodu).

Stanął przed Trybunałem w Norymberdze; został uznany za winnego - zarzucono mu zbrodnie przeciw ludzkości. Ponadto jako gauleiter Turyngii posiadał najwyższą władzę polityczną i cywilną w tym okręgu, a co za tym idzie, był bezpośrednio odpowiedzialny za deportację do obozów koncentracyjnych ludności żydowskiej, zamieszkującej tamte tereny. Został powieszony w 1946. Jego ostatnie słowa to: Ich sterbe unschuldig, mein Urteil ist ungerecht. Gott beschütze Deutschland! („Umieram niewinny, mój wyrok jest niesprawiedliwy. Boże chroń Niemcy!”)