Dzielenie wielomianów

Dzielenie wielomianów, pisemne dzielnie wielomianów – algorytm dzielenia jednego wielomianu przez drugi niezerowy o tym samym lub niższym stopniu. Algorytm ten jest odpowiednikiem algorytmu dzielenia pisemnego liczb naturalnych z tą różnicą, że kolejne potęgi liczby 10 {\displaystyle 10} (dla systemu dziesiętnego) tu są zastąpione kolejnymi potęgami zmiennej; inaczej mówiąc tutaj rolę cyfr pełnią kolejne jednomiany dzielonych wielomianów.

Jeśli mamy wielomiany A , B {\displaystyle A,B} oraz B {\displaystyle B} jest niezerowy, to rezultatem dzielenia A {\displaystyle A} przez B {\displaystyle B} jest iloraz Q {\displaystyle Q} i reszta R . {\displaystyle R.} Stąd

A = B Q + R . {\displaystyle A=BQ+R.}

Reszta jest wielomianem stopnia niższego niż wielomian B , {\displaystyle B,} w szczególności może być wielomianem zerowym.

Opis algorytmu

Podczas procesu dzielenia wielomiany są uporządkowane wg malejących potęg zmiennej, jednomiany mające współczynnik 0 {\displaystyle 0} muszą być wyszczególnione w ciągu jednomianów (pełnią one analogiczną rolę jak cyfry 0 {\displaystyle 0} w ciągu cyfr zapisu pozycyjnego liczb).

Należy podzielić wielomian A {\displaystyle A} przez B . {\displaystyle B.} Celem jest znalezienie wielomianów Q {\displaystyle Q} i R . {\displaystyle R.}

Algorytm rozpoczyna się od przyjęcia R 0 := A , {\displaystyle R_{0}:=A,} tzn. jako resztę R 0 {\displaystyle R_{0}} przyjmuje się dzielną A , {\displaystyle A,} oraz Q := 0. {\displaystyle Q:=0.}

Następnie algorytm wykonuje się w cyklu:

  1. Bieżącą resztę R i {\displaystyle R_{i}} dzieli się przez dzielną B . {\displaystyle B.} Dzielenie to polega na podzieleniu „najstarszego” jednomianu reszty R i {\displaystyle R_{i}} przez „najstarszy” jednomian dzielnej B . {\displaystyle B.} Wynik tego dzielenia jest kolejnym jednomianem q i {\displaystyle q_{i}} powstającego ilorazu Q , {\displaystyle Q,} tzn. Q := Q + q i . {\displaystyle Q:=Q+q_{i}.}
  2. Dzielną B {\displaystyle B} mnoży się przez jednomian q i {\displaystyle q_{i}} i otrzymany iloczyn q i B {\displaystyle q_{i}\cdot B} odejmuje się od bieżącej reszty R i . {\displaystyle R_{i}.} Przyjmujemy R i + 1 = R i q i B . {\displaystyle R_{i+1}=R_{i}-q_{i}\cdot B.}
  3. Algorytm jest zakończony, gdy reszta R i + 1 {\displaystyle R_{i+1}} zerowa bądź ma stopień niższy od stopnia wielomianu B , {\displaystyle B,} w przeciwnym razie wracamy do punktu 1. przyjmując R i + 1 {\displaystyle R_{i+1}} jako bieżącą resztę.

Jeśli ostatnia reszta jest zerowa, to wielomian B {\displaystyle B} jest dzielnikiem wielomianu A . {\displaystyle A.} Jeśli ostatnia reszta jest niezerowa, to jest to reszta R {\displaystyle R} z dzielenia A {\displaystyle A} przez B . {\displaystyle B.}

Iloraz Q {\displaystyle Q} jest sumą jednomianów q i {\displaystyle q_{i}} powstających przy każdym przebiegu cyklu.

Przykład

Znaleźć iloraz oraz resztę dzielenia x 3 2 x 2 4 , {\displaystyle x^{3}-2x^{2}-4,} przez x 3. {\displaystyle x-3.}

Dzielna jest na początek przepisana jako:

x 3 2 x 2 + 0 x 4. {\displaystyle x^{3}-2x^{2}+0x-4.}

Iloraz oraz reszta mogą być określone następująco:

Dzielimy pierwszy człon dzielnej przez najwyższy człon dzielnika. Wpisujemy rezultat nad kreskę ( x 3 ÷ x = x 2 ) . {\displaystyle (x^{3}\div x=x^{2}).}

x 3 2 x 2 x 3 2 x 2 + 0 x 4 ¯ : x 3 {\displaystyle {\begin{array}{l}{\color {White}x^{3}-2}x^{2}\\{\overline {x^{3}-2x^{2}+0x-4}}\quad :\quad x-3\end{array}}}

Mnożymy dzielnik przez właśnie otrzymany rezultat (pierwszy człon ilorazu). Wpisujemy rezultat poniżej pierwszych dwu członów dzielnej.

x 3 2 x 2 x 3 2 x 2 + 0 x 4 ¯ : x 3 x 3 3 x 2 {\displaystyle {\begin{array}{l}{\color {White}x^{3}-2}x^{2}\\{\overline {x^{3}-2x^{2}+0x-4}}\quad :\quad x-3\\{\color {White}}x^{3}-3x^{2}\end{array}}}

Odejmujemy otrzymany iloraz od odpowiednich członów oryginalnej dzielnej (należy pamiętać, że odejmowanie czegoś mającego znak minus odpowiada dodaniu czegoś ze znakiem plus), i zapisujemy rezultat pod spodem. Następnie „sprowadzamy” następny człon dzielnej.

x 3 2 x 2 x 3 2 x 2 + 0 x 4 ¯ : x 3 x 3 3 x 2 + 0 x _ x 3 + 0 x 2 + 0 x {\displaystyle {\begin{array}{l}{\color {White}x^{3}-2}x^{2}\\{\overline {x^{3}-2x^{2}+0x-4}}\quad :\quad x-3\\{\color {White}}{\underline {x^{3}-3x^{2}{\color {White}{}+0x}}}\\{\color {White}x^{3}}+{\color {White}0}x^{2}+0x\end{array}}}

Powtarzamy poprzednie trzy kroki, tylko tym razem używamy dwóch członów, które zostały zapisane jako dzielna.

x 3 2 x 2 + 1 x + 3 x 3 2 x 2 + 0 x 4 ¯ : x 3 x 3 3 x 2 + 0 x _ x 3 + 2 x 2 + 0 x 4 x 3 + 2 x 2 3 x 4 _ x 3 2 x 2 + 3 x 4 {\displaystyle {\begin{array}{l}{\color {White}x^{3}-2}x^{2}+{\color {White}1}x{\color {White}{}+3}\\{\overline {x^{3}-2x^{2}+0x-4}}\quad :\quad x-3\\{\underline {x^{3}-3x^{2}{\color {White}{}+0x}}}\\{\color {White}x^{3}}+{\color {White}2}x^{2}+0x{\color {White}{}-4}\\{\color {White}x^{3}\,}{\underline {+{\color {White}2\;}x^{2}-3x{\color {White}{}-4}}}\\{\color {White}x^{3}-2x^{2}}+3x-4\end{array}}}

Powtarzamy 4. Tym razem nie ma nic do sprowadzenia.

x 3 2 x 2 + 1 x + 3 x 3 2 x 2 + 0 x 4 ¯ : x 3 x 3 3 x 2 + 0 x _ x 3 + 2 x 2 + 0 x 4 x 3 + 2 x 2 3 x 4 _ x 3 2 x 2 + 3 x 4 x 3 2 x 2 + 3 x 9 _ x 3 2 x 2 + 0 x + 5 {\displaystyle {\begin{array}{l}{\color {White}x^{3}-2}x^{2}+{\color {White}1}x+3\\{\overline {x^{3}-2x^{2}+0x-4}}\quad :\quad x-3\\{\underline {x^{3}-3x^{2}{\color {White}{}+0x}}}\\{\color {White}x^{3}}+{\color {White}2}x^{2}+0x{\color {White}{}-4}\\{\color {White}x^{3}\,}{\underline {+{\color {White}2\;}x^{2}-3x{\color {White}{}-4}}}\\{\color {White}x^{3}-2x^{2}}+3x-4\\{\color {White}x^{3}-2x^{2}\,}{\underline {+\,3x-9}}\\{\color {White}x^{3}-2x^{2}+0x}+5\end{array}}}

Wielomian powyżej kreski jest ilorazem q ( x ) , {\displaystyle q(x),} a liczba, która pozostała, czyli 5, jest resztą r ( x ) . {\displaystyle r(x).}

x 3 2 x 2 4 = ( x 3 ) ( x 2 + x + 3 ) q ( x ) + 5 r ( x ) {\displaystyle x^{3}-2x^{2}-4=(x-3)\,\underbrace {(x^{2}+x+3)} _{q(x)}+\underbrace {5} _{r(x)}}

Kod

void divPoly(double *Q, double *R, const double *A, const double *B, int &degQ, int &degR, const int degA, const int degB)
{
        const double Eps = 1e-14;
        for (int i = 0; i <= degA; i++)
                R[i] = A[i];
        degQ = degA - degB;
        degR = degB - 1;
        for (int j = 0; j <= degQ; j++)
        {
                Q[degQ - j]  = R[degA - j] / B[degB];
                for (int i = degA - j; i >= degQ - j; i--)
                        R[i] -= Q[degQ - j] * B[i - degQ + j];
        }
        for (int i = degR - 1; i>=0; i--)
                if (fabs(R[i])<Eps) R[i] = 0;
}

Linki zewnętrzne

Zobacz publikację
Matematyka dla liceum/Wielomiany/Dzielenie wielomianów w Wikibooks
Polskojęzyczne
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Artykuły na Zintegrowanej Platformie Edukacyjnej, zpe.gov.pl [dostęp 2024-05-23]:
    • Michał Niedźwiedź, Dzielenie wielomianów;
    • Adam Jackowski, Działania na wielomianach – powtórzenie wiadomości.
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Dzielenie wielomianów, twierdzenie Bézouta, serwis „Uczę się”, Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego (MIM UW), smurf.mimuw.edu.pl, 9 października 2010 [dostęp 2024-05-23].
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Algebra – dzielenie wielomianów, kanał Khan Academy na YouTube [dostęp 2024-05-23].
Anglojęzyczne
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Long Division, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2024-05-22].
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Synthetic Division, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2024-05-22].
  • p
  • d
  • e
Wielomiany
typy
według
stopnia
  • funkcja stała (0)
  • funkcja liniowa (0, 1)
  • funkcja kwadratowa (2)
    • kwadrat
  • wielomian stopnia trzeciego (3)
    • sześcian
  • wielomian stopnia czwartego (4)
inne
powiązane pojęcia
algorytmy
obliczanie wartości
dzielenie wielomianów
twierdzenia algebraiczne
o wielomianach
rzeczywistych dowolnych
zespolonych dowolnych
innych typów
równania algebraiczne
krzywe tworzące wykresy
twierdzenia analityczne
uogólnienia
powiązane działy
matematyki
arytmetyka
algebra
geometria
analiza
uczeni