Almaçudi

Almaçudi
Almaçudi
Nascimento 896
Bagdá
Morte 956
Cairo
Cidadania Califado Abássida
Ocupação geógrafo, historiador, escritor
Obras destacadas Os Prados de Ouro, al-Tanbīh wa-al-ishrāf, Book of admonition and revision
Religião Islamismo
[edite no Wikidata]

Alboácem Ali ibne Huceine ibne Ali Almaçudi (Abul Hasan Ali Ibn Husain Ibn Ali Al-Masudi, lit. "Alboácem Ali, filho de Huceine, filho de Ali Almaçudi"; Baguedade, cerca de 888 - Cairo, 956), mais conhecido somente como Almaçudi,[1] foi um estudioso conhecido como o Heródoto-árabe, que combinou história e geografia num tratado de mais de 30 volumes sobre as suas viagens na Europa, Médio Oriente e países do Oceano Índico. Deles, apenas dois sobreviveram[2]

Vida

Almaçudi era descendente de Abedalá ibne Maçude, da tribo dos Mutazilitas, um dos companheiros de Maomé. O seu primeiro livro Muruj-al-Thahabwa al-Ma'adin al-Jawahir ("Searas de ouro e minas de pedras preciosas") foi terminado em Baçorá, em 947, e nele Almaçudi descreveu as suas experiências com judeus, iranianos, indianos, cristãos e dos zanjes ou negros de África. De Baçorá ele mudou-se para o Cairo, onde escreveu o seu segundo livro, Hezār-o yek šab (As Mil e Uma Noites) em 954 uma série de histórias em cadeia narrados por Xerazade, esposa do rei Xariar A seguir, ele preparou um suplemento, a que ele chamou Kitab al-Ausat, com a lista cronológica dos acontecimentos históricos descritos no anterior. Em 957, ano da sua morte, Almaçudi terminou o seu último livro, Kitab al-Tanbih wa al-Ishraf, que inclui um resumo dos anteriores.

Na sua obra, Almaçudi descreve as terras de Sofala e da importância da mineração e comércio entre a costa índica africana e os árabes e indianos que ali se haviam estabelecido. Duma forma científica, Almaçudi tentou identificar as causas do terramoto de 955, além de discutir as características da água do mar Vermelho e outras questões geológicas. Foi igualmente o primeiro autor a descrever os moinhos de vento, que foram inventados pelos muçulmanos de Sijistão.

Almaçudi deixou ainda importantes contribuições para a música: no seu livro Muruj al-Thahab ele fornece informações detalhadas sobre a música árabe antiga, assim como de outros países.

Outro aspeto do ecletismo de Almaçudi é a sua antevisão da teoria da evolução, propondo ligações entre os minerais e as plantas, entre estas e os animais e mesmo entre estes e o homem.

Em seu livro Prados de ouro e minas de gemas (em árabe: مروج الذهب ومعادن الجوهر) de 947, Almaçudi relata as viagem de um jovem nascido em Córdoba de nome Khachkhach junto com seus companheiros por terras além do oceano Atlântico e do mar Mediterrâneo de onde voltaram com grandes riquezas, essa história seria conhecida por todos na Espanha e revela o conhecimento das terras americanas na Península Ibérica muito antes dos tempos de Colombo e Cabral. [carece de fontes?] [3]

Referências

  1. Vasconcellos 1994, p. 263.
  2. Levtzion, N.; Hopkins, J. Corpus of Early Arabic Sources for West African History. Princeton: Markus Wiener Publications, 2011. p. 30
  3. Al-Masudi, Abul Hasan; DE MEYNARD, C. BARBIER; COURTEILLE, PAVET DE. Les prairies d'or. [S.l.]: Paris : Impr. Impériale. pp. 257–259 

Bibliografia

  • Criado, Pedro Martins (2020). Almasūdī e o método do Adab histórico-geográfico (Dissertação de Mestrado em Estudos Árabes). Universidade de São Paulo. doi:10.11606/D.8.2020.tde-13082020-185242 
  • Vasconcellos, José Leite; Guerreiro, Manuel Viegas; Soromenho, Alda da Silva; Soromenho, Paulo Caratão (1994). Etnografia portuguesa. 2. Lisboa: Impr. Nacional-Casa da Moeda  A referência emprega parâmetros obsoletos |coautor= (ajuda)

Ligações externas

  • Biografia de Al-Masu'di
  • Les prairies d'or pdf em Archive.org
  • Диба Юрій. Агіографічне джерело повідомлення ал-Мас'уді про споруди, вшановувані у слов'ян // Actes testantibus. Ювілейний збірник на пошану Леонтія Войтовича / Відпов. редактор Микола Литвин (Україна: культурна спадщина, національна свідомість, державність. Збірник наукових праць. Вип. 20. Інститут українознавства ім. І. Крип’якевича НАН України). — Львів, 2011. — С.254-88
  • v
  • d
  • e
Geografia e cartografia no Islã medieval
Geógrafos
Século IX
Século X
Ibne Cordadebe • Amade ibne Rustá • Amade ibne Fadalane • Abu Zaíde de Bactro  • Abu Maomé Haçane Alhandani • Almaçudi  • Istacri • Khashkhash Ibn Saeed Ibn Aswad • Ibne Haucal • ibne Alfaci • Mocadaci
Século XI
Albiruni  • Abuçaíde Gardezi • Albacri • Mamude Alcasgari
Século XII
Alzuri • Dreses
Século XIII
ibne Jubair • Iacube de Hama • ibne Saíde Almagribi  • ibne al-Nafiz
Século XIV
Xameçadim Alançari de Damasco • Abulfeda • ibne Aluardi • Handalá Mustaufi • ibne Batuta
Século XV
Século XVI
Solimão Almari • Piri Reis  • Mir Amade Nasralá Tatvi • Amim Razi
Trabalhos

Livro de Estradas e Reinos (al-Bakri) • Livro de Estradas e Reinos (ibne Cordadebe) • Tábua Rogeriana • O Livro do Jardim Perfumado • Dicionário de Países • Rihla • Os Prados de Ouro • Mapa de Piri Reis

Escolas

Escola de Bactro • Escola do Iraque

Influências
Geografia (Ptolemeu)
Controle de autoridade
  • Wd: Q168705
  • WorldCat
  • VIAF: 188451064
  • BNE: XX854752
  • BNF: 12015979m
  • BRE: 2191666
  • CERL: cnp00404505
  • EBID: ID
  • FAST: 1833523
  • GND: 119185598
  • ISNI: ID
  • LCCN: n79074487
  • NTA: 068173865
  • NUKAT: n2011172727
  • openMLOL: 421826
  • SUDOC: 028294998
  • Treccani: al-masudi
  • OL: OL175876A
  • GDC: 22818
  • NLP: a0000002783574