Wasilij Bogorodicki

Wasilij Aleksiejewicz Bogorodicki

Василий Алексеевич Богородицкий

Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia?/19 kwietnia 1857 Carewokoszajsk
Data i miejsce śmierci	23 grudnia 1941 Kazań
Zawód, zajęcie	językoznawca
Narodowość	rosyjska

Wasilij Aleksiejewicz Bogorodicki (ros. Василий Алексеевич Богородицкий; ur. 7 kwietnia^?/19 kwietnia 1857 w Carewokoszajsku, zm. 23 grudnia 1941 w Kazaniu^[1]) – rosyjski językoznawca.

Był uczniem J. Baudouina de Courtenay. Piastował stanowisko profesora na uniwersytecie w Kazaniu. W 1915 r. został członkiem Petersburskiej Akademii Nauk, a następnie Akademii Nauk ZSRR^[2].

Był twórcą fonetyki eksperymentalnej oraz założycielem pierwszego w Rosji laboratorium fonetycznego przy uniwersytecie w Kazaniu^[2].

Jego dorobek obejmuje szereg prac z zakresu lingwistyki ogólnej, indoeuropejskiej, rosyjskiej, slawistycznej i turko-tatarskiej^[2]. Można wśród nich wymienić: Lekcyi po obszczemu jazykowwiedieniju (1911), Fonietika russkogo jazyka w swietie ekspierimientalnych dannych (1930), Wwiedienije w tatarskoje jazykoznanije w swiazi s drugimi tiurkskimi jazykami (1934)^[2].

Przypisy