Władysław Jan Rymaszewski
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 15 listopada 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne |
|
Jednostki | 35 Dywizja Piechoty (II RP) |
Stanowiska | lekarz |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa |
Odznaczenia | |
![]() |
Władysław Jan Rymaszewski (ur. 3 listopada?/15 listopada 1891 w Nieświeżu[1], zm. w 1940 roku[2]) – polski lekarz wojskowy. Doktor medycyny. Ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Władysław Rymaszewski urodził się w 1891 roku i był synem Antoniego Rymaszewskiego. W 1927 został mianowany majorem Wojska Polskiego.
W latach 1935–1938 służył jako komendant Wojskowego Sanatorium im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Zakopanem, a następnie jako komendant 5 Szpitala Okręgowego w Krakowie.
Służył również jako lekarz w 1 Pułku Ułanów, następnie w Departamencie Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych oraz jako szef służby zdrowia Obozu Warownego Wilno. W 1939 szef służby zdrowia 35 Dywizji Piechoty, z którą to walczył w obronie Lwowa. Odznaczony Krzyżem Walecznych.
W 1940 roku zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie[2].
Był ojcem Stanisława Henryka Rymaszewskiego, powstańca warszawskiego i polskiego architekta[3].