Teofil Głowacki
Data i miejsce urodzenia | 11 maja 1906 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 2 lutego 1971 | ||
Poseł na Sejm PRL II i III kadencji | |||
Okres | od 1957 | ||
Przynależność polityczna | |||
|
Teofil Maksymilian Głowacki, ps. Julian, Głóg, Mieczysław Janicki[1] (ur. 11 maja 1906 w Ostrowcu Świętokrzyskim, zm. 2 lutego 1971 w Warszawie) – polski dziennikarz, ekonomista, polityk socjalistyczny, poseł na Sejm PRL II i III kadencji.
Życiorys
Uzyskał wykształcenie wyższe, z zawodu ekonomista i dziennikarz. W latach 1943–1944 pełnił funkcję przewodniczącego Robotniczej Partii Polskich Socjalistów, w 1944 sekretarza Centralnego Komitetu Ludowego. Uzyskał stopień porucznika Polskiej Armii Ludowej, wziął udział w powstaniu warszawskim. W jego trakcie brał udział w walkach na Mokotowie, ewakuował się z ludnością cywilną[2].
Po wojnie wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, w latach 1947–1948 był członkiem jej Rady Naczelnej, następnie należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zawodowo pracował na stanowisku redaktora naczelnego „Głosu Pracy”, przewodniczył Komisji Prasowej Centralnej Rady Związków Zawodowych.
W 1957 i 1961 był wybierany na posła na Sejm PRL w okręgach kolejno Tomaszów Lubelski i Zamość. Przez dwie kadencje pracował w Komisji Kultury i Sztuki, a ponadto w Sejmie II kadencji ponadto w Komisji Mandatowej i Komisji Pracy i Spraw Socjalnych, natomiast w Sejmie III kadencji w Komisji Spraw Zagranicznych.
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (A32/1/8)[3].
Przypisy
Bibliografia
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- PWN: 3906099