Tadeusz Bereźnicki
 | |||
 kapral | |||
| Data i miejsce urodzenia | 13 sierpnia 1899 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 września 1920 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1917–1920 | ||
| Siły zbrojne |
| ||
| Jednostki | |||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Tadeusz Bereżnicki (ur. 13 sierpnia 1899 w Makowie Podhalańskim, zm. 20 września 1920 pod Bilwinami) – żołnierz armii austriackiej i Armii Polskiej we Francji, podoficer Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 13 sierpnia 1899 w Makowie Podhalańskim, w rodzinie Andrzeja i Marianny ze Studnickich[1][2]. Absolwent szkoły ludowej. Wyuczył się kowalstwa.
W marcu 1917 został wcielony do armii austriackiej, a w 1918 wzięty do niewoli włoskiej. Tu wstąpił do organizujących się we Włoszech polskich oddziałów wojskowych. W ich składzie został przewieziony do Francji i został żołnierzem Błękitnej Armii. Po powrocie do kraju, będąc w składzie III batalionu 4 pułku strzelców podhalańskich, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[2]. Poległ 20 września 1920 pod Bilwinami podczas brawurowego ataku na nieprzyjaciela[2]. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5585[1][2]
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 17.
- ↑ Legutko 1929 ↓, s. 51.
Bibliografia
- Bereźnicki Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.82-7865 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-11].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Władysław Legutko: Zarys historii wojennej 4-go pułku strzelców podhalańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
