Plumbatarii
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fa/R%C3%B6mischer_Plumbata.jpg/120px-R%C3%B6mischer_Plumbata.jpg)
Plumbatarii – rzymscy legioniści uzbrojeni w obciążone ołowiem, krótkie pociski do miotania, zwane plumbatae.
Według Wegecjusza pierwsze wzmianki o nich pochodzą z III wieku n.e. Nie stanowili osobnego rodzaju piechoty, w walce uzupełniali łuczników i procarzy. Ich krótkie oszczepy zakończone grotem żelaznym lub drewnianym, z obciążnikiem z ołowiu (plumbum), przenoszono w zagłębieniu dużej legionowej tarczy (scutum). Stosowane przeciwko nieprzyjacielskiej konnicy i piechocie, były szczególnie skuteczne w unieszkodliwaniu jeźdźców i koni. Za czasów tetrarchii dwa wyróżniające się w użyciu tej broni legiony dostąpiły nadania im zaszczytnych tytułów Jowiszowego i Herkulesowego[1].
Przypisy
- ↑ Wegecjusz, O sztuce wojskowej I, 17.