Pietro Canonica

Dmitrij Skałon i Pietro Canonica (1913)

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1869
Moncalieri

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1959
Rzym

Senator dożywotni

Okres

od 1950
do 1957

Multimedia w Wikimedia Commons

Pietro Canonica (ur. 1 marca 1869 w Moncalieri, zm. 8 czerwca 1959 w Rzymie) – włoski rzeźbiarz, malarz, kompozytor, a także senator dożywotni.

Życiorys

Kształcił się w Accademia Albertina w Turynie, po czym rozpoczął karierę artysty-rzeźbiarza, kultywując tradycję kultury włoskiej. Uczestniczył w wielu krajowych i międzynarodowych wystawach w Europie (w tym w Paryżu, Wenecji, Londynie i innych). Był członkiem m.in. Akademii Świętego Łukasza oraz szeregu organizacji kulturalnych i naukowych. W czasie swojej aktywności odwiedzał kręgi arystokratyczne, był zapraszany przez głowy państw, wykonując na zlecenie dworów popiersia i portrety panujących^[1].

Komponował także opery, m.in. Miranda, La Sposa di Corinto, Enrico di Mirval, Medea, Impressioni i Sacra Terra^[2]. W drugiej połowie lat 20. XX wieku, kiedy już cieszył się międzynarodową sławą, władze miejskie Rzymu udostępniły mu kompleks Villa Borghese, który wykorzystał jako miejsce zamieszkania i pracy^[3]. Po śmierci urządzono w tym miejscu muzeum jego imienia.

1 grudnia 1950 prezydent Włoch Luigi Einaudi w uznaniu zasług powierzył mu godność dożywotniego senatora. Pietro Canonica zasiadał w Senacie I, II i III kadencji, tj. do czasu swojej śmierci^[4].

Wybrane prace

popiersie Edwarda VII w Pałacu Buckingham w Londynie (1903)
popiersie Emily Doria Pamphili w Rzymie (1904)
monumento ai Cavalieri d'Italia w Turynie (1923)
pomnik konny Mustafy Kemala Atatürka przed Muzeum Etnograficznym w Ankarze (1927)
pomnik Atatürka w Ankarze (1927)
Cumhuriyet Anıtı w Stambule (1928)
pomnik papieża Benedykta XV w bazylice św. Piotra w Watykanie (1928)
pomnik Mustafy Kemala Atatürka w Izmirze (1932)
grobowiec Vittoria Emanuele Orlando w Rzymie (1935)
pomnik papieża Piusa XI w bazylice św. Jana na Lateranie w Rzymie (1941–1949)
drzwi do opactwa na Monte Cassino (1951)

Przypisy

↑ Biographical Sketch of Pietro Canonica. museocanonica.it. [dostęp 2011-02-11]. (ang.).
↑ Museo Canonica. confartigianato.it. [dostęp 2011-02-11]. (wł.).
↑ Musei in Comune. zetema.it. [dostęp 2011-02-11]. (wł.).
↑ Pietro Canonica na stronie Senatu III kadencji. [dostęp 2011-02-11]. (wł.).

Senatorowie dożywotni we Włoszech

Senatorowie dożywotni z mianowania	Guido Castelnuovo (1949–1952) Arturo Toscanini (1949) Pietro Canonica (1950–1959) Gaetano De Sanctis (1950–1957) Pasquale Jannaccone (1950–1959) Carlo Alberto Salustri (1950) Luigi Sturzo (1952–1959) Umberto Zanotti Bianco (1952–1963) Giuseppe Paratore (1957–1967) Cesare Merzagora (1963–1991) Ferruccio Parri (1963–1981) Meuccio Ruini (1963–1970) Vittorio Valletta (1966–1967) Eugenio Montale (1967–1981) Giovanni Leone (1967–1971) Pietro Nenni (1970–1980) Amintore Fanfani (1972–1999) Leo Valiani (1980–1999) Eduardo De Filippo (1981–1984) Camilla Ravera (1982–1988) Carlo Bo (1984–2001) Norberto Bobbio (1984–2004) Giovanni Spadolini (1991–1994) Gianni Agnelli (1991–2003) Giulio Andreotti (1991–2013) Francesco De Martino (1991–2002) Paolo Emilio Taviani (1991–2001) Rita Levi-Montalcini (2001–2012) Emilio Colombo (2003–2013) Mario Luzi (2004–2005) Giorgio Napolitano (2005–2006) Sergio Pininfarina (2005–2012) Mario Monti (od 2011) Claudio Abbado (2013–2014) Elena Cattaneo (od 2013) Renzo Piano (od 2013) Carlo Rubbia (od 2013) Liliana Segre (od 2018)
Byli prezydenci Republiki Włoskiej	Enrico De Nicola (1948–1959) Luigi Einaudi (1955–1961) Giovanni Gronchi (1962–1978) Antonio Segni (1964–1972) Giuseppe Saragat (1971–1988) Giovanni Leone (1978–2001) Sandro Pertini (1985–1990) Francesco Cossiga (1992–2010) Oscar Luigi Scalfaro (1999–2012) Carlo Azeglio Ciampi (2006–2016) Giorgio Napolitano (2015–2023)

Senatorowie
dożywotni z mianowania