Pasquale Luiso

Pasquale Luiso

Data i miejsce urodzenia	30 października 1969 Neapol
Wzrost	177 cm
Pozycja	napastnik (na początku kariery prawoskrzydłowy)
Kariera juniorska
Lata Klub 1984–1986 Pro Calcio Afragolese
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1986–1990 Pro Calcio Afragolese 78 (8) 1990–1994 AS Sora 121 (58) 1994–1995 Torino FC 1 (0) 1994–1995 → Delfino Pescara 1936 (wyp.) 21 (7) 1995 Chievo Werona 0 (0) 1995–1996 US Avellino 36 (19) 1996–1997 Piacenza Calcio 31 (14) 1997–2001 Vicenza Calcio 86 (24) 1998–1999 → Delfino Pescara 1936 (wyp.) 15 (2) 2001–2002 UC Sampdoria 47 (13) 2002–2004 Ancona Calcio 13 (2) 2002–2003 → Salernitana Calcio 1919 (wyp.) 10 (2) 2003 →US Catanzaro (wyp.) 11 (0) 2004 US Catanzaro 0 (0) 2005 AS Sora 12 (2) 2005–2006 Teramo Calcio 32 (6) 2007 Celano FC 10 (6) 2007 CA Priverno 2 (0) 2007–2008 AS Sora 15 (12) W sumie: 541 (175)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2010–2011 AS Sora 2013–2014 Sulmona Calcio 2014 Unione Triestina 2012 2014–2015 Celano FC 2016– Vicenza Calcio (Primavera)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Pasquale Luiso (ur. 30 października 1969 w Neapolu) – włoski piłkarz grający na pozycji napastnika i trener piłkarski.

Kariera klubowa

Swoją karierę rozpoczął w Pro Calcio Afragolese. Od 1984 grał w drużynie juniorskiej. Po dwóch latach gry w młodzieżówce został włączony do pierwszego zespołu biorącego udział w rozgrywkach Serie C2. Reprezentował ten klub do 1990, grając na pozycji prawoskrzydłowego^[1]. W 1990 trafił do AS Sora, gdzie rok później trener Claudio Di Pucchio zaczął ustawiać go jako napastnika, gdyż widział u niego predyspozycje do gry na tej pozycji^[1]. Przez dwa lata strzelił w tym klubie 59 goli, co przyczyniło się do jego awansu do Serie C2 w 1992. W sezonie 1993/1994 został królem strzelców grupy Girone C w Serie C2 z 22 bramkami na koncie^[2], a Sora awansowała do Serie C1 po barażach^[2][3]. W 1994 przeszedł do Torino FC^[3], w którym zadebiutował w Serie A^[1]. Ponieważ nie był w stanie przebić się do pierwszego składu, w którym pewne miejsce mieli Ruggiero Rizzitelli i Andrea Silenzi w październiku 1994 został wypożyczony do grającej w Serie B Pescary Calcio^[4], w której strzelił 7 goli w 21 meczach.

W sezonie 1995/1996 początkowo był zawodnikiem Chievo Werona^[1], ale jeszcze przed jego rozpoczęciem przeniósł się do US Avellino^[5]. Strzelił dla tej drużyny 19 goli w 36 meczach, ale nie uchroniło jej to przed spadkiem do Serie C1. Został wtedy wykupiony przez Chievo^[5], skąd kupiła go Piacenza Calcio^[6]. Grał w tym klubie na pozycji środkowego napastnika i strzelił 14 goli, w tym trzy hat-tricki^[6], z czego 1 decydujący o zwycięstwie 3-2 z A.C. Milan 1 grudnia 1996, po którym Óscar Tabárez, ówczesny trener mediolańskiego klubu podał się do dymisji, a zastąpił go Arrigo Sacchi^[1]. Rozgłos w kraju przyniosło Luiso także tańczenie makareny z kolegami z drużyny po każdym strzelonym przez niego golu^[7]. Dzięki jego dobremu występowi w meczu o utrzymanie w lidze z Cagliari Calcio, w którym strzelił 2 gole, Piacenza wygrała mecz 3:1^[8]. W 1997 doszło do wymiany między Piacenzą a Vicenzą, w wyniku której Luiso trafił do Vicenzy, a w odwrotnym kierunku przeszedł Roberto Murgita^[9]. W swoim pierwszym sezonie w nowym klubie Luiso strzelił 8 goli w Pucharze Zdobywców Pucharów, dzięki czemu został królem strzelców tego pucharu^[10]. Mimo to w następnym sezonie został wypożyczony do końca sezonu do Pescary^[11], a Vicenza spadła do Serie B. Po okresie wypożyczenia Luiso wrócił do Vicenzy i głównie dzięki niemu już po roku klub ten wrócił do najwyższej klasy rozgrywkowej (13 goli w sezonie 1999/2000). W styczniu 2001 został sprzedany do Sampdorii, a w odwrotnym kierunku trafił Carmine Esposito^[12]. W pierwszym sezonie zdobył dla tego zespołu 10 bramek, a Sampdoria zakończyła sezon na piątym miejscu, natomiast w kolejnym sezonie Luiso był autorem 3 goli w 26 meczach. W sierpniu 2002 genueński klub rozwiązał kontrakt z zawodnikiem^[13], który niespełna miesiąc później został zatrudniony przez Ancona Calcio^[14], z której go dwukrotnie wypożyczono – do Salernitany i w lipcu 2003 do US Catanzaro, które opuścił w listopadzie tego samego roku^[15]. W lipcu 2004 ponownie został zawodnikiem Catanzaro^[16], lecz klub nie korzystał już z jego usług, więc w styczniu 2005^[16] wrócił na kilka miesięcy do Sory, po czym przeniósł się do Teramo Calcio^[17]. W styczniu 2007 został zawodnikiem Celano FC^[18], dla którego strzelił 6 goli w 10 meczach. Potem był przez pewien czas zawodnikiem CA Priverno, a w listopadzie 2007 wrócił do Sory, w której zakończył karierę.

Kariera trenerska

W styczniu 2010 został zatrudniony na stanowisku trenera AS Sora^[19][20]. W pierwszym sezonie pracy zapewnił klubowi utrzymanie w lidze w ostatniej kolejce^[21], a w drugim wywalczył awans do Serie D^[22][23]. W sierpniu 2011 przedłużył kontrakt z zespołem^[24]. W grudniu 2011 Luiso zrezygnował z prowadzenia drużyny, a funkcję trenera objął Fabrizio Perrotti^[25]. W grudniu 2013 został szkoleniowcem Sulmony Calcio^[26]. W lipcu 2014 objął posadę trenera Unione Triestina 2012^[27]. W sierpniu 2014 objął posadę szkoleniowca Celano FC^[28], a w lutym 2015 został zwolniony^[29]. 1 sierpnia 2016 objął posadę trenera młodzieżowej drużyny Vicenzy Calcio^[30].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Statystyki na TuttoCalciatori.net (wł.)
• Pasquale Luiso, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-26] .
• Profil na FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
• Profil na espnfc.com (ang.)