Papirus Rylandsa 458

Papirus Rylandsa 458

Papirus Rylandsa 458 – fragment greckiego rękopisu Septuaginty spisany na papirusie w formie zwoju. Manuskrypt ten jest datowany paleograficznie na II wiek p.n.e. co sprawia, że jest to najstarszy znany rękopis Septuaginty. Do naszych czasów rękopis zachował się w stanie bardzo fragmentarycznym. Fragment ten jest oznaczany również numerem 957 na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa.

Opis

Tekst rękopisu został napisany na papirusie pismem uncjalnym. Zachowały się urywki Księgi Powtórzonego Prawa. Są to wersety Pwt 23,24 (26) - 24,3; 25,1-3; 26,12; 26,17-19; 28,31-33; 27,15; 28,2[1].

Rękopis składa się tylko z 8 małych fragmentów oznaczonych literami od „a” do „h”. Fragment „h” jest najmniejszy i zawiera zaledwie dwie litery. Słowa nie są oddzielone spacjami lecz pisane w sposób ciągły. Pisarz używa systemu metrycznego, regularnie pozostawiając puste miejsca na końcu zdania lub klauzuli[1].

Tekst rękopisu jest bliższy Kodeksowi Cottonianus niż Kodeksowi Watykańskiemu[2].

Manuskrypt ten został wykorzystany w dyskusji na temat tetragramu, choć tak naprawdę występują w nim puste przestrzenie w miejscach, gdzie niektórzy uczeni jak Colin H. Roberts (1909–1990) wierzą, że występowały litery[3]. Według Paula E. Kahle, tetragram występował w rękopisie w miejscach gdzie pojawiają się te przerwy lub puste przestrzenie[4].

Historia kodeksu

Paleograficznie czas powstania rękopisu jest datowany na połowę II wieku p.n.e. Jest to więc najstarszy znany rękopis Septuaginty. Uważa się, że pochodzi z Fajum, gdzie znajdowały się dwie żydowskie synagogi[1].

Manuskrypt został odkryty w 1917 roku przez J. Rendela Harrisa. Badali go Alberto Vacari w roku 1936 oraz Albert Pietersma w roku 1985[1]. Tekst został opublikowany przez C.H. Robertsa w 1936 roku[5].

Manuskrypt jest obecnie przechowywany w John Rylands Library (Gr. P. 458) w Manchesterze, co nadało mu jego nazwę[1].

Zobacz też

  • Papirus Rylandsa 457
  • Papirus Fouad 266

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Der Text des Alten Testaments. Würthwein Ernst. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1988, s. 190.
  2. ↑ PAPYRUS FRAGMENTS P957. [w:] Rylands Papyri [on-line]. Bible Resoruces Pages, UK: Katapi. [dostęp 2012-04-27].
  3. ↑ The Septuagint and Modern Study. Sidney Jellicoe. 1968, s. 271-2.
  4. ↑ The Cairo Geniza. Paul E. Kahle. Oxford: Basil Blackwell, 1959, s. 222.
  5. ↑ Two biblical Papyri in the John Rylands Library Manchester. C. H. Roberts. Manchester: 1936, s. 25.

Dalsza lektura

  • Hans-Georg Opitz, and H. H. Schaeder, Zum Septuaginta-Papyrus Rylands Greek 458, ZNW (1936)
  • Frederic G. Kenyon, Our Bible & the Ancient Manuscripts (4th Ed. 1939) Pg 63 & Plate VI.
  • Ernst Würthwein (1995), The text of the Old Testament: an introduction to the Biblia Hebraica, Wm. Eerdmans, str. 188.

Linki zewnętrzne

  • Rylands Papyri
  • Rylands papyri Collection. enriqueta.man.ac.uk:8180. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-25)].
  • John Rylands Library, Home Page