Olejek monoi-tiare
 | Ten artykuł od 2022-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Olej monoi-tiare – olej przygotowywany z kwiatów bądź pąków gardenii tahitańskiej (Gardenia taitensis) macerowanych w oleju kokosowym. W temperaturze poniżej 22 °C olej zastyga, ma białawy kolor i przyjemny zapach. Zawiera duże ilości kwasu laurynowego, kwasu mirystynowego oraz kwasy: palmitynowy, olejowy i kaprylowy.
| Pochodzenie: | Polinezja Francuska |
| Udział % w gotowym produkcie: | bez ograniczeń |
| Zastosowanie | W przemyśle kosmetycznym polecany dla skóry suchej, dojrzałej, wrażliwej i podrażnionej. Nadaje skórze miękkość, jedwabistość, chroni przed złym wpływem czynników zewnętrznych, a także przed utratą wody. Stosowany również w maskach przy suchych, łamliwych włosach, jako dodatek w olejkach do kąpieli. Dodawany do preparatów After-Sun jako ochrona przeciwsłoneczna. Do oleju monoi-tiare dodawany jest również często olejek eteryczny (waniliowy, ylangowy lub z drzewa sandałowego). |
