Obrona Gdyni

Obrona Gdyni
II wojna światowa, kampania wrześniowa
Ilustracja
Zdzieranie przez żołnierzy Wehrmachtu godła Rzeczypospolitej na budynku Komisariatu Rządu w Gdyni, wrzesień 1939
Czas

8–13 września 1939

Miejsce

Gdynia i jej przedpola

Terytorium

II Rzeczpospolita

Przyczyna

agresja niemiecka na Polskę

Wynik

zwycięstwo Niemców

Strony konfliktu
 Polska  III Rzesza
Dowódcy
Stanisław Dąbek Leonhard Kaupisch
Friedrich Eberhardt
Siły
2 Morski Pułk Strzelców,
Morska Brygada Obrony Narodowej,
III rezerwowy batalion piechoty oraz inne jednostki regularne, wspomagane przez kompanię ochotników (tak zwanych Czerwonych Kosynierów),
14 700 żołnierzy
improwizowany korpus, nazwany Grenzschutz - Abschnitts - Komando l pod dowództwem Leonarda Kaupischa,
27 600 żołnierzy,

zgrupowanie generała Eberhardta,
12 000 żołnierzy

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia54°31′09″N 18°32′22″E/54,519167 18,539444
Multimedia w Wikimedia Commons
Major Stanisław Zaucha dowódca Batalionu ON „Gdynia I” na defiladzie w Gdyni w 1939 r.
Zatopiony polski masowiec „SS Toruń” blokujący południowe wejście do portu gdyńskiego

Obrona Gdyni – obrona miasta Gdynia przed agresją III Rzeszy w trakcie kampanii wrześniowej w 1939 r.

Siły obu stron

Siły polskie

Siły polskie to 14 700 żołnierzy, łącznie z oddziałami zorganizowanymi już po rozpoczęciu wojny. Oddziały polskie posiadały: 266 lekkich, 187 ciężkich i 5 najcięższych karabinów maszynowych, 18 granatników kal. 46 mm, 16 moździerzy kal. 81 mm, 8 działek przeciwpancernych kal. 37 mm, 9 działek morskich takiegoż kalibru, 13 dział polowych kal. 75-76 mm, 2 działa nadbrzeżne kal. 100 mm, 4 działa kal. 105 mm i 8 dział przeciwlotniczych kal. 75 mm[1].

Siły niemieckie

  • Improwizowany korpus, nazwany Grenzschutz - Abschnitts - Komando l pod dowództwem Leonarda Kaupischa, 27 600 żołnierzy, miał 868 lekkich i 314 ciężkich karabinów maszynowych, 18 granatników kal. 50 mm i 54 moździerze kal. 81 mm, 96 dział przeciwpancernych kał. 37 mm, 30 dział piechoty kał. 75 mm, 48 haubic kał. 105 mm i 12 haubic kal. 150 mm[2].
  • Drugie zgrupowanie, przewidziane do natarcia na Gdynię z kierunku Sopotu, liczyło około 12 000 żołnierzy pod ogólnym dowództwem przybyłego z Rzeszy generała majora Friedricha Eberhardta. Trzon stanowiły dwa pułki piechoty zwane pułkami Landespolizei, oba liczyły ponad 6 000 żołnierzy. Silną jednostką był także zmotoryzowany oddział piechoty SS-Heimwehr Danzig, liczący cztery kompanie piechoty i siedem kompanii broni maszynowej, wozy pancerne i artylerię. Ponadto w skład zgrupowania generała Eberhardta wchodziły dywizjony artylerii i liczne mniejsze oddziały policji, saperów, łączności i inne[2].

Bitwa

Walki w dniach 8-13 września

Niemiecki atak na miasto rozpoczął się 8 września 1939 r. Po pięciodniowych walkach, 13 września obrońcy Gdyni wycofali się na Kępę Oksywską, zaś do miasta wkroczyły oddziały kombinowanego Korpusu pod dowództwem generała Leonarda Kaupischa.

Zobacz też

Przypisy

  1. A. Rzepniewski: Obrona Wybrzeża w 1939 r. Warszawa: 1964, s. 60-86.
  2. a b A. Rzepniewski: Obrona Wybrzeża w 1939 r. Warszawa: 1964, s. 99-115.

Linki zewnętrzne

  • Obrona Gdyni w 1939 roku na strefahistorii.pl
  • Obrona Gdyni (8–13 września 1939) na twojahistoria.pl
  • Film z toczących się walk o obronę Gdyni oraz wkroczenie Niemców do miasta w 1939 roku
  • p
  • d
  • e
Wojska
WP
Armie
Samodzielne GO
Grupy operacyjne
Grupy taktyczne
Grupy improwizowane
Dywizje piechoty
Brygady kawalerii
Bitwy
z Wehrmachtem
graniczne
na terytorium WMG
na głównej linii obrony
wewnątrz kraju
na terytorium Niemiec
z Armią Czerwoną
z OUN