Motor Lublin (piłka nożna)

Motor Lublin

Motor Lublin SA

Pełna nazwa	Motor Lublin Spółka Akcyjna
Kod	MOT
Przydomek	Żółto-Biało-Niebiescy, Motorowcy
Barwy	żółto-biało-niebieskie
Data założenia	1950
Debiut w najwyższej lidze	17 sierpnia 1980 Motor Lublin – Zagłębie Sosnowiec 1:1
Liga	Ekstraklasa
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Siedziba	Lublin
Adres	Stadionowa 1 20-405 Lublin (biuro i stadion)
Stadion	Arena Lublin (Pojemność: 15 247)
Sponsor techniczny	Hummel
Właściciel	Zbigniew Jakubas
Prezes	Zbigniew Jakubas[1]
Trener	Mateusz Stolarski
Stroje domowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Motor Lublin – polski klub piłkarski, założony w 1950 roku przy Fabryce Samochodów Ciężarowych w Lublinie, od sezonu 2024/2025 występujący w Ekstraklasie^[2]. Przez 9 lat występował na najwyższym szczeblu polskich rozgrywek piłkarskich. Swoje domowe mecze rozgrywa na Arenie Lublin.

Historia

W 1950 grupa pracowników zatrudnionych przy budowie Fabryki Samochodów Ciężarowych w Lublinie założyła w miejsce istniejącego Metalowca Lublin Związkowe Koło Sportowe Stal Lublin. Zespół rozpoczął rozgrywki od ówczesnej V ligi, czyli klasy C i skończył je na pierwszym miejscu^[3]. Rok później patronat nad klubem całkowicie przejął FSC. Klub Stal FSC rywalizował o mistrzostwo powiatu (dawna klasa B) i uzyskał awans do wojewódzkiej klasy wydzielonej (dawna klasa A).

W 1952 występował w nowo utworzonej lubelskiej klasie I wojewódzkiej. Rok później w nowo utworzonej lidze międzywojewódzkiej zajął ostatnie miejsce. Lublinianie zostali do niej zakwalifikowani na podstawie wyników uzyskanych w 1952 roku. W 1954 Stal FSC występowała w lubelskiej klasie A, lecz po wygranych barażach z Górnikiem Sanok ponownie awansowała do III ligi. Lublinianie wygrali trzy mecze, w tym z liderem Stalą Rzeszów u siebie i zajęli ostatnie miejsce w tabeli.

W 1957 Stal FSC zmieniła nazwę na Robotniczy Klub Sportowy Motor Lublin. W tym roku w województwie lubelskim powstała liga okręgowa, w której Motor zajął drugie miejsce. W 1959 klub Motor Lublin zrzeszał 682 sportowców skupionych w 16 sekcjach: piłki nożnej, siatkówki, koszykówki, pięściarskiej, żeglarskiej, motorowodnej, kajakowej, pływackiej, lekkoatletycznej, lotniczej, tenisa stołowego, żużlowej, wędkarskiej, hokeja na lodzie, strzeleckiej i gimnastyki przyrządowej.

W 1962 Motor wygrał lubelską ligę okręgową, jednak przegrał baraże o II ligę ze Startem Łódź. Dwa lata później Motor drugi raz wygrał lubelską ligę okręgową i ponownie przegrał baraże o II ligę z Warmią Olsztyn. W następnym sezonie Motor po raz trzeci wygrał w lubelskiej lidze okręgowej i walczył w barażach o II ligę. 5 sierpnia w Łodzi 10 tysięcy widzów, w tym 7 tysięcy z Lublina, oglądało zwycięstwo 3:0 żółto-niebieskich (ówczesnych barw klubu) nad CKS Czeladź. Motor Lublin po raz pierwszy w historii uzyskał awans do II ligi, w której utrzymał się przez sezon.

W 1968 miał miejsce drugi awans Motoru Lublin do II ligi. Dwa lata później konsultantem i doradcą piłkarzy Motoru został Kazimierz Górski. W 1971 Motor Lublin zdobył mistrzostwo Polski juniorów U-19, powtarzając sukces Unii Lublin sprzed 33 lat. Po jednym sezonie w III lidze Motor wraz z Lublinianką, Avią Świdnik i Ursusem ponownie awansował do poszerzonej (2 grupy po 16 zespołów) II ligi. We wrześniu w pierwszych w II lidze derbach Lublina piłkarze Motoru wygrali z Lublinianką 2:0. W 1974 po bardzo dobrym sezonie Motorowi Lublin nie udało się awansować do I ligi. W ostatniej kolejce przegrał ze Stomilem Olsztyn i zajął 2. miejsce za Arką Gdynia. W 1978 po przegranym w rzutach karnych meczu z Szombierkami Bytom Motor Lublin odpadł z walki o półfinał Pucharu Polski.

W 1979 zespół objął Bronisław Waligóra i w następnym roku Motor po raz pierwszy w historii awansował do ekstraklasy. W trakcie każdego meczu w I lidze na trybunach zasiadł komplet widzów. W 1981 Motor w roli beniaminka zajął 11. miejsce, a jesienią po raz drugi dotarł do 1/4 finału Pucharu Polski, gdzie przegrał z Arką Gdynia. W następnym roku klub spadł do II ligi. Występował w rozgrywkach Pucharu Intertoto, gdzie rywalizował z drużynami Lyngby BK, MSV Duisburg i FC Luzern.

W 1983 Motor uzyskał ponowny awans do I ligi pod wodzą Lesława Ćmikiewicza, gdzie grał do 1987. Najwyższą lokatę zajął w 1985 roku, było to 9. miejsce. W 1989 Motor znów awansował do I ligi, po wygranych barażach z Pogonią Szczecin. W 1992 spadł do II ligi, gdzie w następnym roku zajął 3. miejsce (uległ w walce o awans do I ligi Polonii Warszawa i Stali Stalowa Wola). 30 lipca 1995 Motor Lublin rozegrał w Vevey (Szwajcaria) mecz towarzyski z Realem Madryt^[4] (przegrany 0:7).

W 1996 klub spadł do III ligi, dwa lata później do IV ligi; zmienił wtedy nazwę na Lubelski Klub Piłkarski. W 2000 LKP zajął najniższe, 12. miejsce w IV lidze. Rok później nastąpiła kolejna zmiana nazwy klubu (na LKP Motor Lublin). W 2002 Motor powrócił do III ligi pod wodzą Krzysztofa Rześnego.

W 2007 powstało stowarzyszenie Piłkarskie Nadzieje Motor Lublin, którego celem jest pomaganie młodzieży w Motorze Lublin^[5]. 6 czerwca, pod wodzą Kuźmy, Motor Lublin po 11 latach powrócił do II ligi^[6][7]. W 2009 po meczu z GKP Gorzów (1:6) skończył rozgrywki na 15. miejscu, jednak po wycofaniu GKS Jastrzębie z rozgrywek w I lidze komisja ds. nagłych PZPN podjęła uchwałę, że GKS w pierwszej kolejności zastąpi najwyżej sklasyfikowany zespół spośród spadkowiczów I ligi, a więc Motor Lublin.

W 2010 powstała spółka akcyjna Motor Lublin S.A.^[8][9] Po połączeniu Motoru ze Spartakusem Szarowola Motor Lublin S.A. występował w II lidze, a LKP Motor Lublin prowadził drużyny młodzieżowe. W sierpniu spółka przedstawiła nowe logo klubu^[10]. W 2011, mimo zajęcia spadkowego miejsca w tabeli, piłkarze Motoru Lublin dzięki problemom finansowym innych klubów dostali licencję i utrzymują się w II lidze. W tym roku została także podpisana umowa na zaprojektowanie Areny Lublin, na której Motor miał rozgrywać mecze od 2013^[11]. Pierwszy mecz w roli gospodarza rozegrał jednak w 2014, było to spotkanie z KS Lublinianka^[12].

W 2015, w ramach obchodów 65-lecia istnienia klubu, zorganizowano mecz towarzyski ze Śląskiem Wrocław (przegrany 0:2). W następnym roku Motor przegrał z Olimpią Elbląg dwumecz barażowy o wejście do II ligi^[13].

W skróconym z powodu pandemii COVID-19 sezonie 2019/2020 decyzją Lubelskiego Związku Piłki Nożnej, prowadzącego rozgrywki III ligi grupy IV, Motor uzyskał awans do II ligi^[14]. Pod koniec września 2020 roku większościowym udziałowcem Motoru Lublin został Zbigniew Jakubas^[15]. W czerwcu 2023 Motor awansował do I ligi, zwyciężając 11 czerwca w barażu Stomil Olsztyn po rzutach karnych^[16]. 2 czerwca 2024 awansował do Ekstraklasy wygrywając 2:1 mecz barażowy z Arką Gdynia^[2].

Według stanu na koniec sezonu 2023/24 Motor Lublin zaliczył: 9 sezonów w ekstraklasie, 23 sezony na drugim szczeblu ligowym, 1/4 finału Pucharu Polski (1978/1979, 1981/1982 i 2022/2023), mistrzostwo Polski juniorów U-19 (1971), dwa brązowe medale mistrzostw Polski juniorów U-19 (1970 i 1976), brązowy medal mistrzostw Polski juniorów U-17 (2017) oraz udział w rozgrywkach Pucharu Intertoto (1982).

Trenerzy Motoru

 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Motoru Lublin.

W nawiasach podano kolejki poszczególnych sezonów^[17].

• 1972/1973 – Jerzy Adamiec (1–15), Andrzej Gajewski (16–30)
• 1973/1974 – Andrzej Gajewski (1–30)
• 1974/1975 – Andrzej Gajewski (1–26), Paweł Mikołajczak (27–30)
• 1975/1976 – Henryk Szczepański (1–15), Witold Sokołowski (16–30)
• 1976/1977 – Witold Sokołowski (1–30)
• 1977/1978 – Jerzy Rejdych (1–30)
• 1978/1979 – Paweł Mikołajczak (1–15), Bronisław Waligóra (16–30)
• 1980/1981 – Bronisław Waligóra (1–30)
• 1981/1982 – Bronisław Waligóra (1–28), Tadeusz Kamiński (29–30)
• 1982/1983 – Lesław Ćmikiewicz (1–30)
• 1983/1984 – Lesław Ćmikiewicz (1–30)
• 1984/1985 – Lesław Ćmikiewicz (1–22), Jan Złomańczuk (23–30)
• 1985/1986 – Jan Złomańczuk (1–30)
• 1986/1987 – Jan Złomańczuk (1–18), Zbigniew Bartnik (19–30)
• 1987/1988 – Zbigniew Bartnik (1–7), Waldemar Wiater (8), Paweł Kowalski (9–30)
• 1988/1989 – Paweł Kowalski (1–30)
• 1989/1990 – Paweł Kowalski (1–15), Janusz Gałek (16–30)
• 1990/1991 – Grzegorz Bakalarczyk (1–30)
• 1991/1992 – Grzegorz Bakalarczyk (1–31), Waldemar Wiater (32–34)
• 1992/1993 – Waldemar Wiater (1–21), Mieczysław Broniszewski (22–34)
• 1993/1994 – Mieczysław Broniszewski (1–17), Włodzimierz Gąsior (18–31), Janusz Gałek (32–34)
• 1994/1995 – Janusz Gałek (1–3), Zbigniew Bartnik (4–23), Roman Dębiński (24–34)
• 1995/1996 – Roman Dębiński (1–12), Paweł Michalec (14–19), Waldemar Fiuta (20–34); rozgrywki 13. kolejki Motor odbył bez trenera
• 1996/1997 – Jerzy Brzyski (1–9), Sylwester Czernicki (10–17), Henryk Grodecki (18–34)
• 1997/1998 – Marek Sadowski (1–32)
• 1998/1999 – Marek Leszczyński (1–17), Sylwester Czernicki (18–34)
• 1999/2000 – Sylwester Czernicki (1–24), Sławomir Kozłowski (25–34)
• 2000/2001 – Sławomir Kozłowski (1–18), Grzegorz Komor (19–25), Przemysław Delmanowicz (26–34)
• 2001/2002 – Przemysław Delmanowicz (1–12), Tomasz Brzozowski (13–19), Krzysztof Rześny (20–34)
• 2002/2003 – Krzysztof Rześny (1–9), Roman Dębiński (10–32)
• 2003/2004 – Roman Dębiński (1–4), Grzegorz Komor (5–26), Roman Dębiński (27–30)
• 2004/2005 – Jerzy Krawczyk (1–30)
• 2005/2006 – Jerzy Krawczyk (1–9), Roman Dębiński (10–15), Ryszard Kuźma (16–30)
• 2006/2007 – Ryszard Kuźma (1–30)
• 2007/2008 – Ryszard Kuźma (1–34)
• 2008/2009 – Ryszard Kuźma (1–34)
• 2009/2010 – Mirosław Kosowski (1–19), Bogusław Baniak (20–34)
• 2010/2011 – Bohdan Bławacki (1–11), Tadeusz Łapa (11–29), Modest Boguszewski (30–34)
• 2011/2012 – Modest Boguszewski (1–29), Mariusz Sawa (30–34)
• 2012/2013 – Mariusz Sawa (1–6), Piotr Świerczewski (7–23), Przemysław Delmanowicz (24–34)
• 2013/2014 – Przemysław Delmanowicz (1–6), Robert Kasperczyk (7–27), Mariusz Sawa (28–34)
• 2014/2015 – Mariusz Sawa (1–34)
• 2015/2016 – Dominik Nowak (1–19), Tomasz Złomańczuk (20–34)
• 2016/2017 – Tomasz Złomańczuk (1), Jacek Magnuszewski (2–16), Marcin Sasal (17–32)
• 2017/2018 – Marcin Sasal (1–22), Piotr Zasada (23–34)
• 2018/2019 – Mariusz Sawa (1–8), Robert Chmura (9–11), Robert Góralczyk (12–34)
• 2019/2020 – Mirosław Hajdo (1–19)
• 2020/2021 – Mirosław Hajdo (1–17), Marek Saganowski (18–36)
• 2021/2022 – Marek Saganowski (1–34)
• 2022/2023 – Stanisław Szpyrka (1–10), Wojciech Stefański (11)^[18], Gonçalo Feio (12–34)
• 2023/2024 – Gonçalo Feio (1–24), Mateusz Stolarski (25–34)
• 2024/2025 – Mateusz Stolarski (1–)

Rozgrywki ligowe

 Osobny artykuł: Motor Lublin w krajowych rozgrywkach w piłce nożnej.

Piłkarze

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Motoru Lublin.

Osiągnięcia indywidualne

Występy w reprezentacjach narodowych w barwach Motoru:

Nr	Zawodnik	Data	Miejsce	Gospodarz	Wynik	Gość	Rozgrywki	Uwagi
1.	Leszek Pisz	03.12.1991	Kair	Egipt	4:0	Polska	mecz towarzyski	Pierwszy występ zawodnika Motoru w reprezentacji narodowej
2.	Leszek Pisz	05.12.1991	Kair	Egipt	0:0	Polska	mecz towarzyski
3.	Leszek Pisz	09.12.1991	Kuwejt	Kuwejt	0:2	Polska	mecz towarzyski
4.	Leszek Pisz	19.05.1992	Salzburg	Austria	2:4	Polska	mecz towarzyski
5.	Leszek Pisz	27.05.1992	Jastrzębie-Zdrój	Polska	1:0	Czechosłowacja	mecz towarzyski
6.	Dmitri Mandrîcenco	03.06.2022	Vaduz	Liechtenstein	0:2	Mołdawia	Liga Narodów	Pierwszy występ zawodnika Motoru w zagranicznej reprezentacji, pierwszy występ w meczu o stawkę
7.	Dmitri Mandrîcenco	06.06.2022	Andora	Andora	0:0	Mołdawia	Liga Narodów

Wychowankowie Motoru grający w reprezentacji Polski:

• Władysław Żmuda
• Jacek Bąk
• Modest Boguszewski

Medale Mistrzostw Europy juniorów:

• ME U-18 w Hiszpanii 1972 – Władysław Żmuda – brązowy medal.
• ME U-18 w RFN 1981 – Modest Boguszewski i Robert Grzanka – srebrne medale

Inne sukcesy indywidualne:

• Modest Boguszewski i Robert Grzanka – uczestnicy Mistrzostw Świata U-20 w 1981 w Australii
• Dariusz Opolski – Złote Buty w 1992
• Leszek Iwanicki – król strzelców ekstraklasy w sezonie 1984/1985 (14 goli)
• Witold Sokołowski – król strzelców Pucharu Polski w sezonie 1966/1967 (5 goli)^[19]
• Maciej Firlej – król strzelców Pucharu Polski w sezonie 2021/2022 (4 gole)^[20]

Złota dziesiątka

Złota dziesiątka plebiscytu 55-lecia Motoru Lublin:^[21]

1. Władysław Żmuda
2. Jacek Bąk
3. Zygmunt Kalinowski
4. Ryszard Brysiak
5. Leszek Iwanicki
6. Roman Dębiński
7. Andrzej Pop
8. Witold Sokołowski
9. Maciej Famulski
10. Jerzy Krawczyk

Statystyki 1980–2015

źródło^[22]

Najwięcej występów

• 387 – Marcin Syroka (1996–2010; II, III i IV liga)
• 327 – Dariusz Opolski (1980–1996; I liga, II liga)
• 302 – Marcin Popławski (1998–2012; II liga, III liga, IV liga)
• 258 – Dawid Ptaszyński (2000−2015; II liga, III liga, IV liga)
• 255 – Artur Ryczek (1995–2005; II, III i IV liga)
• 245 – Paweł Maziarz (1999–2009; II liga, III liga, IV liga)
• 244 – Piotr Prędota (2000-2012; II liga, III liga, IV liga)
• 238 – Waldemar Fiuta (1980-1990; I liga, II liga)
• 124 – Rafał Piróg (1998–2002, IV liga)
• 107 – Władysław Kuraś (1986–1987, 1989–1992; I liga)

Najwięcej goli

• 72 – Marcin Popławski (1998–2012; II, III, IV liga)
• 67 – Piotr Prędota (2002–2012; II, III, IV liga)
• 64 – Andrzej Pop (1976–1984; I, II liga)
• 63 – Andrzej Gutek (1998–2003; II, III, IV liga)
• 47 – Janusz Przybyła (II liga, I liga)
• 35 – Janusz Kudyba (1982–1988; I, II liga)
• 33 – Zbigniew Grzesiak (1987–1992; I liga, II liga)
• 33 – Daniel Koczon (2004–2012; II, III liga)
• 26 – Leszek Iwanicki (1983–1986; I liga)
• 26 – Paweł Myśliwiecki (2014–2015; III liga)
• 22 – Maciej Tataj (2013–2014; II liga)
• 20 – Ihor Mihałewski (2011–2013; II liga)

Rekordy sezonowe

Najwięcej goli w sezonie:

• 22 – Maciej Tataj (2013–2014; II liga, król strzelców)
• 19 – Andrzej Gutek (2001–2002; IV liga)
• 16 – Janusz Kudyba (1987–1988; II liga, król strzelców)
• 15 – Ihor Mihałewski (2011–2012; II liga, król strzelców)
• 14 – Leszek Iwanicki (1984–1985; I liga, król strzelców)
• 14 – Paweł Myśliwiecki (2014–2015; III liga)
• 13 – Daniel Koczon (2007–2008; II liga)
• 12 – Marcin Popławski (2005–2006; III liga)
• 12 – Piotr Prędota (2006–2007; III liga)
• 9 – Zbigniew Grzesiak (1990–1991; I liga)

Najwięcej punktów w sezonie:

• 30 – I liga, sezon 1991–1992
• 43 – II liga, sezon 1992–1993 (2 punkty za zwycięstwo)
• 60 – III liga, sezon 2004–2005
• 85 – IV liga, sezon 2001–2002

Najwięcej goli zdobytych w sezonie:

• 33 – I liga, sezony 1990 -1991 oraz 1991–1992
• 46 – II liga, sezon 1994–1995
• 54 – III liga, sezon 2005–2006
• 98 – IV liga, 2001–2002

Największa widownia

Stadion przy Alejach Zygmuntowskich:

• 30 000 – II liga, w wygranym 4:0 meczu z Resovią (19 czerwca 1983)^[23]
• 25 000 – I liga, w przegranym 0:5 meczu z Legią Warszawa (26 października 1980)^[24]
• 25 000 – I liga, w wygranym 3:0 meczu ze Śląskiem Wrocław (7 sierpnia 1983)^[25]
• 25 000 – I liga, w zremisowanym 1:1 meczu z Widzewem Łódź (17 sierpnia 1983)^[26]

Arena Lublin:

• 15 110 – mecz 1/2 finału baraży o Ekstraklasę z Górnikiem Łęczna (30 maja 2024)^[27]
• 14 914 – mecz 1/8 finału Pucharu Polski z Legią Warszawa (1 grudnia 2021)^[28]
• 13 994 – mecz I ligi z Górnikiem Łęczna (19 sierpnia 2023)^[29]
• 11 827 – mecz I ligi z Wisłą Kraków (23 września 2023)^[30]
• 11 667 – mecz I ligi z Arką Gdynia (12 kwietnia 2024)^[31]

Zobacz: Najwyższe frekwencje na meczach Motoru na Arenie Lublin

Skład zespołu

Stan na 6 lutego 2024^[32]

Zobacz też

• Derby Lublina
• KS Lublinianka
• Stadion MOSiR Bystrzyca
• Tabela wszech czasów I ligi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona klubu
• Motor Lublin na www.90minut.pl