Monarchia despotyczna

Monarchia despotyczna, despotyzm – ustrój, w którym cała władza nad państwem skupiona jest w ręku jednej osoby, tytułującej się przeważnie królem lub cesarzem. Władca sprawuje legalnie zdobytą władzę, nie podlegając żadnym prawom.

Władca skupia w swoim ręku władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. W celu utrzymania władzy stosuje często narzędzia siłowe do zastraszania społeczeństwa oraz eliminuje ewentualnych konkurentów. Typowym przykładem jest Egipt i panowanie faraonów.

Cechy władzy monarchy despotycznego:

• władza nieograniczona
• nie podlega żadnym prawom
• terytorium państwa jest jego własnością
• jest najwyższym sędzią i wodzem armii
• sądzi się w jego imieniu

Arystoteles uważał, że rządy jednoosobowe są korzyścią tylko dla kół rządzących. Głosił, że państwo rządzone przez jedną osobę nie może istnieć i funkcjonować.

Zobacz też

• tyrania
• despotyzm teokratyczny
• autokracja
• dyktatura
• absolutyzm klasyczny
• samodzierżawie

Bibliografia

• Lech Dubel, Historia doktryn politycznych i prawnych do schyłku XX wieku, Warszawa 2007.