Moeksypryl

Moeksypryl

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C27H34N2O7
Masa molowa	498,568 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	103775-10-6
PubChem	91270
DrugBank	DB00691
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-01-29] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki chlorowodorek moeksyprylu Uwaga Zwroty H H400 Zwroty P P273
Klasyfikacja medyczna
ATC	C09AA13
Stosowanie w ciąży	kategoria D
Farmakokinetyka Działanie hipotensyjne Biodostępność 13–22% Okres półtrwania 1 h – moeksypyl 9,3 h – moeksyprylat Wiązanie z białkami osocza i tkanek 90% – moeksypyl 50–70% – moeksyprylat Metabolizm wątroba Wydalanie nerki, kał
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Moeksypryl, meksypryl – organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny zarejestrowany w Polsce w terapii nadciśnienia tętniczego (w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami). Jest dostępny na rynku pod nazwami handlowymi Univasc, Perdix, Cardiotensin, Cardiotensin Plus (w połączeniu z hydrochlorotiazydem).

Jest prolekiem, w organizmie zostaje przekształcony w formę aktywną – meksyprylat, który posiada 1000 razy większą aktywność.

Mechanizm działania

Moeksypryl powoduje zahamowanie działania konwertazy angiotensyny i w efekcie zmniejszenie stężenia angiotensyny II. Końcowym efektem jest spadek ciśnienia tętniczego.

 Osobny artykuł: Inhibitory konwertazy angiotensyny#Mechanizm działania.

Początek działania leku uwidacznia się po 2 godzinach, szczyt działania przypada na 3–6 godzin po podaniu, trwa 24 godziny. Pełny efekt hipotensyjny osiąga się po 2–4 tygodniach stosowania leku.

Przeciwwskazania

 Osobny artykuł: Inhibitory konwertazy angiotensyny#Przeciwwskazania.

Działania niepożądane

 Osobny artykuł: Inhibitory konwertazy angiotensyny#Działania niepożądane.

Interakcje

 Osobny artykuł: Inhibitory konwertazy angiotensyny#Interakcje i łączenie terapii.

Dawkowanie

Lek podaje się doustnie. Na rynku dostępne są dwie dawki – 7,5 mg oraz 15 mg. Rozpoczyna się od najmniejszej dawki, tj. 7,5 mg, w razie potrzeby zwiększając ją do 30 mg/d w jednej lub dwóch dawkach podzielonych. Maksymalna dobowa dawka wynosi 60 mg. W przypadku terapii skojarzonej, np. z tiazydami dawki moeksyprylu ulegają zmniejszeniu.

Bibliografia

• Indeks leków Medycyny Praktycznej 2007, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2007, s. 433–434, ISBN 978-83-7430-110-7 .