Michaił Kachowski
 | Ten artykuł od 2014-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 | |
| generał piechoty | |
| Data urodzenia | 1734 |
|---|---|
| Data śmierci | 1800 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | przed 1758–1792, 1796–1797 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | wojna siedmioletnia, |
| Odznaczenia | |
 | |
Michaił Wasiljewicz Kachowski (ros. Михаил Васильевич Каховский; ur. 1734, zm. 1800) – generał rosyjski, generał en chef armii rosyjskiej, która uderzyła na Rzeczpospolitą od strony Ukrainy w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 roku.
Życiorys
Brał udział w dwóch wojnach rosyjsko-tureckich: w latach 1768–1774, w drugiej, w latach 1787–1792 był wodzem rosyjskiej armii i floty czarnomorskiej. Po kampanii w Polsce został zdymisjonowany za konflikt z bratem faworyta carycy Katarzyny II, Walerianem Zubowem.
W 1796 przywrócony do służby przez cara Pawła I w stopniu generał-gubernatora penzeńskiego i niżnonowogrodzkiego, a później, 5 kwietnia 1797 otrzymał tytuł hrabiowski. Wkrótce potem zrezygnował ze służby czynnej.
