Marco Borriello

Marco Borriello
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1982
Neapol

Wzrost

186 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1996–1999 A.C. Milan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1999–2007 A.C. Milan 16 (1)
1999–2000 → Treviso (wyp.) 0 (0)
2001 → Triestina (wyp.) 9 (1)
2001–2002 → Treviso (wyp.) 27 (10)
2003 → Empoli FC (wyp.) 12 (1)
2004–2005 → Reggina (wyp.) 30 (2)
2005 → UC Sampdoria (wyp.) 11 (2)
2006 → Treviso (wyp.) 20 (5)
2007–2008 Genoa CFC 35 (19)
2008–2011 A.C. Milan 37 (15)
2010–2011 → AS Roma (wyp.) 34 (11)
2011–2015 AS Roma 18 (1)
2012 → Juventus F.C. (wyp.) 13 (2)
2012–2013 → Genoa CFC (wyp.) 28 (12)
2014 → West Ham United (wyp.) 2 (0)
2015 Genoa CFC 8 (0)
2015–2016 Carpi 12 (4)
2016 Atalanta BC 15 (4)
2016–2017 Cagliari Calcio 36 (16)
2017–2018 SPAL 15 (1)
W sumie: 378 (107)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2001–2002  Włochy U-20 3 (1)
2002–2003  Włochy U-21 12 (6)
2008–2011  Włochy 7 (0)
W sumie: 22 (7)
  1. ↑ Aktualne na: 22 września 2017. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Marco Borriello (ur. 18 czerwca 1982 w Neapolu) – włoski piłkarz występujący na pozycji napastnika we włoskim klubie SPAL. Były reprezentant Włoch.

Kariera klubowa

Marco Borriello jest wychowankiem Milanu. Do 2001 trenował w młodzieżowym zespole "Rossonerich", a następnie wypożyczany był do innych klubów. Na tej zasadzie zasilił kolejno takie kluby jak Triestina oraz Treviso. W 2002 włoski napastnik powrócił do Milanu. W jego barwach zadebiutował 21 września tego samego roku w wygranym 3:0 spotkaniu Serie A przeciwko Perugii. 29 października Borriello po raz pierwszy wystąpił natomiast w meczu Ligi Mistrzów, kiedy to Milan przegrał na wyjeździe z RC Lens 1:2. W zimowym okienku transferowym Borriello został wypożyczony do Empoli FC, dla którego strzelił swoją pierwszą bramkę w Serie A.

Sezon 2003/2004 Włoch ponownie spędził w Milanie, jednak pełnił tam rolę rezerwowego i wystąpił tylko w 4 spotkaniach. Działacze włoskiego klubu postanowili wypożyczać więc swojego wychowanka do innych drużyn. Borriello przez dwa kolejne sezony występował w 3 klubach – Regginie, Sampdorii oraz Treviso i w każdym z nich miał zapewnione miejsce w podstawowej jedenastce. Latem 2006 Włoch powrócił na San Siro.

21 grudnia tego samego roku po meczu z Romą u piłkarza wykryto obecność środków dopingujących – predinzonu i prednizolu. Borriello został zdyskwalifikowany na 4 miesiące[1], po odbyciu kary powrócił do Milanu, a 21 czerwca połowę praw do jego karty wykupiła Genoa CFC. W nowym klubie włoski zawodnik imponował skutecznością, a 26 września 2007 strzelił hat-tricka w wygranym 3:2 pojedynku z Udinese Calcio. W rewanżu rozegranym 24 lutego 2008 Borriello ponownie strzelił 3 bramki, a Genoa zwyciężyła 5:3. Włoch sezon 2007/2008 zakończył z 19 trafieniami na koncie i po Alessandro Del Piero oraz Davidzie Trezeguet zajął 3. miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców. Genoa zajęła 10. miejsce w ligowej tabeli.

29 maja 2008 Borriello po raz kolejny powrócił do Milanu. "Rossoneri" zapłacili klubowi z Genui 10 miliona euro oraz oddali im połowę praw do karty zawodniczej Davide Di Gennaro. Borriello po rozegraniu 7 ligowych meczów doznał kontuzji, która wykluczyła go jednak z gry na kilka miesięcy. 31 października Włoch zdobył oba gole w wygranym 2:0 meczu ligowym z Parmą. W sezonie 2008/2009 był rezerwowym, natomiast w kolejnych rozgrywkach, gdy trenerem Milanu był już Leonardo, Borriello stał się podstawowym środkowym napastnikiem w zespole.

31 sierpnia 2010, w ostatni dzień letniego okienka transferowego Borriello został wypożyczony do Romy na jeden sezon z opcją pierwokupu[2]. Wcześniej do Milanu kupiono Zlatana Ibrahimovica, a właśnie 31 sierpnia pozyskano również Robinho. Wcześniej Borriello był bliski odejścia do Juventusu, ale działacze turyńskiej drużyny nie chcieli zgodzić się na transfer definitywny[3].

1 stycznia 2012, pierwszego dnia okienka transferowego, wpłacjąc milion euro, Juventus F.C. wypożyczył, z opcją pierwokupu za 7,5 miliona euro, Marco Borriello z Romy. W lipcu 2012 roku wrócił do Genoi na zasadzie rocznego wypożyczenia.

Latem 2016 roku został graczem Carpi[4].

Kariera reprezentacyjna

Borriello ma za sobą występy w młodzieżowych reprezentacji Włoch. Grał w drużynach do lat 20 oraz 21, dla których łącznie rozegrał 15 spotkań i strzelił 7 goli. W seniorskiej kadrze zadebiutował 6 lutego 2008 w wygranym 3:1 spotkaniu przeciwko Portugalii, kiedy to na ostatnie 20 minut zmienił Lukę Toniego. W tym samym roku Roberto Donadoni powołał go do 23-osobowej kadry na mistrzostwa Europy. Na turnieju tym Włosi dotarli do ćwierćfinału, a sam Borriello nie zagrał w żadnym z czterech meczów.

Przypisy

  1. ↑ Borriello suspended after drug test. [dostęp 2009-01-09]. (ang.).
  2. ↑ OFICJALNIE: Robinho w Milanie, Borriello w Romie!
  3. ↑ Borriello: "Nie chodzi o zarobki"
  4. ↑ Włochy: Marco Borriello podpisał kontrakt z Carpi FC. eurosport.onet.pl, 2015-09-01. [dostęp 2015-09-05]. (pol.).

Bibliografia

  • Marco Borriello. figc.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)]. na oficjalnej stronie FIGC (wł.)
  • Marco Borriello, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
  • M. Borriello, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
  • Marco Borriello w bazie Soccerbase (ang.)
  • Marco Borriello w bazie National Football Teams (ang.)