Loratadyna

Loratadyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C22H23ClN2O2

Masa molowa

385,88 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

79794-75-5

PubChem

3957

DrugBank

DB00455

SMILES
CCOC(=O)N1CCC(=C2c3ccc(Cl)cc3CCc3cccnc23)CC1
InChI
InChI=1S/C22H23ClN2O2/c1-2-27-22(26)25-12-9-15(10-13-25)20-19-8-7-18(23)14-17(19)6-5-16-4-3-11-24-21(16)20/h3-4,7-8,11,14H,2,5-6,9-10,12-13H2,1H3
InChIKey
JCCNYMKQOSZNPW-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Substancja nie jest klasyfikowana jako
niebezpieczna według kryteriów GHS[1].
Klasyfikacja medyczna
ATC

R06AX13

Stosowanie w ciąży

kategoria B

Farmakokinetyka
Okres półtrwania

8–11 h

Metabolizm

wątrobowy

Wydalanie

z moczem

Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania

doustnie

Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Loratadyna – wielopierścieniowy, heterocykliczny związek chemiczny, długo działający niesedatywny lek przeciwhistaminowy II generacji, wybiórczy antagonista obwodowych receptorów H1. Podlega metabolizmowi do związków biologicznie czynnych. Jej czynny metabolit to desloratadyna.

Loratadyna została wprowadzona na rynek farmaceutyczny przez koncern Schering-Plough Europe w 1993 roku, pod nazwą handlową Claritine, i do 2002 roku podlegała ochronie patentowej.

Mechanizm działania

Przez długi czas uważano, że loratadyna jest antagonistą histaminy i blokuje specyficzne miejsca wiązania histaminy w receptorze H1, redukując jej uwalnianie[2]. Niedawno jednak odkryto, że istnieją dwie izoformy receptora H1 – aktywna i nieaktywna – które pozostają w równowadze na powierzchni komórki.

Loratadyna stabilizuje receptory w formie nieaktywnej, przez co działa jako odwrotny agonista[3].

Ograniczając uwalnianie histaminy, loratadyna:

  • zmniejsza przepuszczalność naczyń oraz wydzielanie śluzu przez gruczoły błony śluzowej, a także zwęża naczynia, co powoduje zmniejszenie ilości wydzieliny nosowej oraz łagodzenie rumienia i obrzęku
  • sprzyja rozszerzaniu oskrzeli
  • redukuje kichanie oraz swędzenie błony śluzowej nosa i skóry[4].

Oprócz tego loratatydna redukuje uwalnianie prostaglandyny D2, kinin, stabilizuje komórki tuczne[5], zmienia produkcję cytokin zapalnych (TNF-α, IL-1ß, IL-6, IL-4, IL-13)[6][7][8], zmniejsza ekspresję cząsteczki adhezyjnej ICAM-1 w komórkach nabłonka[9].

Właściwości farmakokinetyczne

Praktycznie nie wykazuje ośrodkowego działania sedatywnego i cholinolitycznego, nie wpływa na receptory H2. Po podaniu doustnym szybko wchłania się z przewodu pokarmowego i w dużym stopniu podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia, głównie z udziałem cytochromów CYP3A4 and CYP2D6, a także CYP1A1, CYP2C19 i innych[10]. Maksymalne stężenie loratadyny we krwi występuje po 1–1,5 h.

W dużym stopniu wiąże się z białkami osocza (97–99%). Około 40% podanej dawki wydalane jest z moczem, podobna ilość wydalana jest z kałem. Loratadyna i jej czynny metabolit (desloratadyna) wydzielane są do mleka matki.

Należy przerwać stosowanie tego leku na około 48 godzin przed wykonaniem testów skórnych, gdyż może powodować wyniki fałszywie ujemne.

Wskazania

W Polsce loratadynę zarejestrowano do leczenia:

  • alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa (także z towarzyszącymi objawami ze strony spojówek)
  • pokrzywki idiopatycznej

W skojarzeniu z pseudoefedryną wskazana jest w objawowym leczeniu alergicznego nieżytu nosa związanego z przekrwieniem błony śluzowej nosa.

Działania niepożądane

Najczęściej obserwowane działania niepożądane: senność, ból głowy, zwiększenie apetytu, bezsenność.

Dawkowanie

Dzieci powyżej 12 lat i osoby dorosłe: 10 mg raz na dobę.

Dzieci w wieku od 2 do 12 lat:

  • o masie ciała większej niż 30 kg: 10 mg raz na dobę
  • o masie mniejszej niż 30 kg: 5 mg raz na dobę

Preparaty

Loratadyna dostępna jest w postaci tabletek (10 mg) i syropu (1 mg/ml). Opakowania 7-tabletkowe można kupić bez recepty, natomiast syrop i opakowanie 30-tabletkowe sprzedawane są wyłącznie na receptę.

  • Alerfan (Anpharm)
  • Aleric (US Pharmacia)
  • Claritine (Schering-Plough Europe)
  • Flonidan (Sandoz)
  • Loratan (Hasco-Lek)
  • Loratadyna Galena (Galena)
  • Loratine (Medana Pharma)
  • Nalergine (Bristol-Meyers Squibb)
  • Rotadin (Anpharm)

W postaci złożonej (z pseudoefedryną) jest dostępna jako Claritine Active (Schering-Plough Europe), do nabycia bez recepty.

Przypisy

  1. ↑ Loratadine, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 26 kwietnia 2022, numer katalogowy: L9664 [dostęp 2022-07-29] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. ↑ James W.J.W. Slater James W.J.W., Andrew D.A.D. Zechnich Andrew D.A.D., Dean G.D.G. Haxby Dean G.D.G., Second-Generation Antihistamines. A Comparative Review, „Drugs”, 57 (1), 1999, s. 31–47, DOI: 10.2165/00003495-199957010-00004, PMID: 9951950  (ang.).
  3. ↑ R.R. Leurs R.R., M.K.M.K. Church M.K.M.K., M.M. Taglialatela M.M., H1-antihistamines: inverse agonism, anti-inflammatory actions and cardiac effects, „Clinical & Experimental Allergy”, 32 (4), 2002, s. 489–498, DOI: 10.1046/j.0954-7894.2002.01314.x, PMID: 11972592  (ang.).
  4. ↑ F. Estelle R.F.E.R. Simons F. Estelle R.F.E.R., H1-Antihistamines. More relevant than ever in the treatment of allergic disorders, „The Journal of Allergy and Clinical Immunology”, 112 (4), 2003, s. S42–S52, DOI: 10.1016/S0091-6749(03)01876-1, PMID: 14530788  (ang.).
  5. ↑ FrancescaF. Levi-Schaffer FrancescaF., RonR. Eliashar RonR., Mast Cell Stabilizing Properties of Antihistamines, „Journal of Investigative Dermatology”, 129 (11), 2009, s. 2549–51, DOI: 10.1038/jid.2009.256, PMID: 19826448  (ang.).
  6. ↑ Gailen D.G.D. Marshall Gailen D.G.D., jr., Therapeutic options in allergic disease: Antihistamines as systemic antiallergic agents, „The Journal of Allergy and Clinical Immunology”, 106 (5), 2000, s. S303–S309, DOI: 10.1067/mai.2000.110165, PMID: 11080746  (ang.).
  7. ↑ JeanJ. Bousquet JeanJ., Paul vanP. Cauwenberge Paul vanP., NikolaiN. Khaltaev NikolaiN., Allergic Rhinitis and Its Impact on Asthma, „The Journal of Allergy and Clinical Immunology”, 108 (5), 2001, s. S147–S334, DOI: 10.1067/mai.2001.118891, PMID: 11707753  (ang.).
  8. ↑ M.S.M.S. Ashenager M.S.M.S. i inni, Inhibition of Cytokine-Induced Expression of T-cell Cytokines by Antihistamines, „Journal of Investigational Allergology and Clinical Immunology”, 17 (1), 2007, s. 20–26, PMID: 17323859  (ang.).
  9. ↑ J.M.J.M. Negro-Alvarez J.M.J.M. i inni, Antiallergic properties of antihistamines, „Allergologia et Immunopathologia”, 24 (4), 1996, s. 177–183, PMID: 8939275  (ang.).
  10. ↑ AnimaA. Ghosal AnimaA. i inni, Metabolism of Loratadine and Further Characterization of Its In Vitro Metabolites, „Drug Metabolism Letters”, 3 (3), 2009, s. 162–170, DOI: 10.2174/187231209789352067, PMID: 19702548  (ang.).

Bibliografia

  • Inês CristinaI.C. Camelo-Nunes Inês CristinaI.C., New antihistamines: a critical view, „Jornal de Pediatria”, 82 (5), 2006, s. S173–S180, DOI: 10.1590/S0021-75572006000700007, PMID: 17136293  (ang. • port.).
  • Loratadine, [w:] Pharmindex [online] [dostęp 2010-04-10] .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
R06: Leki przeciwhistaminowe do stosowania wewnętrznego
R06AA – Etery alkiloaminowe
R06AB – Pochodne alkiloaminy
R06AC – Pochodne diamin etylenowych
  • mepiramina
  • histapirodyna
  • chloropiramina
  • tripelenamina
  • metapirylen
  • tonzylamina
R06AD – Pochodne fenotiazyny
  • alimemazyna
  • prometazyna
  • tietyloperazyna
  • metdylazyna
  • hydroksyetyloprometazyna
  • tiazynam
  • mekwitazyna
  • oksomemazyna
  • izotipendyl
R06AE – Pochodne piperazyny
R06AX – Inne