Kościół św. Jana Chrzciciela w Sadłowie

Kościół świętego Jana Chrzciciela

A/189/1-4 z 17.02.1981 i z 1.09.2004[1]
kościół parafialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Żałe
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Jana Chrzciciela w Sadłowie
Wezwanie	św. Jana Chrzciciela
Wspomnienie liturgiczne	24 czerwca
Historia Data rozpoczęcia budowy 1752 Data zakończenia budowy 1756 Data poświęcenia 1756 Aktualne przeznaczenie kościół katolicki
Dane świątyni Architekt J. Limocki Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 2 Ołtarz • liczba ołtarzy 5 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy wiejskiej Rypin Kościół świętego Jana Chrzciciela
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Jana Chrzciciela
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kościół świętego Jana Chrzciciela
Położenie na mapie powiatu rypińskiego Kościół świętego Jana Chrzciciela
53°05′15,4″N 19°30′47,7″E/53,087611 19,513250
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół świętego Jana Chrzciciela w Sadłowie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat rypiński diecezji płockiej).

Obecny, murowany kościół został ufundowany przez starostę lidzbarskiego Olbrachta Pląskowskiego z małżonką Rozalią z Bagniewskich, według projektu architekta J. Limockiego w latach 1752–1756, podczas urzędowania proboszcza parafii księdza Macieja Burskiego. Świątynia została konsekrowana przez brata fundatora, biskupa sufragana chełmińskiego Fabiana Pląskowskiego, w dniu 18 lipca 1756 roku, podczas urzędowania księdza Jana Ksawerego Ziółkowskiego. Budowla została wybudowana z cegły i jest otynkowana. Przy elewacji frontowej znajdują się dwie wieże, od strony zachodniej jest umieszczona absyda. Zakrystia i skarbiec są sklepione, z kolei nawa nakryta jest sufitem. Rokokowe ołtarze powstały w czasie budowy świątyni. W ołtarzu głównym znajdują się obrazy: Matki Boskiej Częstochowskiej z 1904 roku, ufundowany przez rodzinę Rościszewskich (namalowany przez Stanisława Zarzeckiego, umieszczony jest w sukience od sióstr magdalenek), oraz św. Jana Chrzciciela (znajduje się na zasłonie) i św. Kazimierza (w kształcie owalu), po bokach usytuowane są z kolei posągi świętych Apostołów Piotra i Pawła. Ołtarze boczne noszą wezwania: św. Antoniego (ozdobiony jest obrazem z końca XVII wieku, umieszczonym w srebrnej sukience z 1748 roku, ufundowanej przez W. Gójskiego, znajdują się w nim liczne wota z XVIII wieku), Serca Jezusowego (ozdobiony jest płaskorzeźba z początku XX wieku, na górze umieszczony jest obraz św. Józefa), św. Mikołaja i św. Jana Nepomucena. Ambona, chrzcielnica, dwa konfesjonały, feretron oraz krucyfiks powstały w II połowie XVIII wieku, z kolei monstrancja, kielich i pacyfikał pochodzą z XVI–XVIII w. 10-głosowe organy z trakturą klawiszową mechaniczną i rejestrową pneumatyczną zostały wykonane w II połowie XVIII wieku, odnowił je Bogumił Bynert z Rypina w 1893 roku, następnie instrument został przebudowany dzięki staraniom księdza Stanisława Gogolewskiego w 1910 roku przez Jana Szrejberta z Włocławka. Polichromia wnętrza to dzieło Bogusława Marschalla z Gdańska z lat 1957–1958. W 1890 roku został wykonany remont świątyni, podczas urzędowania proboszcza księdza Józefa Pielaszewskiego: odmalowane zostało wnętrze, odnowione zostały ołtarze oraz chrzcielnica^[2].

Przypisy