Katedra św. Anny w Belfaście

Katedra św. Anny

St Anne's Cathedral

zabytek kategorii A z dnia 27.11.1975
elewacja frontowa
Państwo	Wielka Brytania
Prowincja	Irlandia Północna
Miejscowość	Belfast
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Irlandii
Imię	św. Anny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1899 Data zakończenia budowy 1932
Dane świątyni Styl neoromanizm Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 3
Położenie na mapie Belfastu Katedra św. Anny
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii Katedra św. Anny
Położenie na mapie Irlandii Północnej Katedra św. Anny
54°36′10″N 5°55′42″W/54,602778 -5,928333
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Katedra świętej Anny (ang. St Anne's Cathedral, znana również jako Katedra w Belfaście ang. Belfast Cathedral) – katedra Kościoła Irlandii znajdująca się przy ulicy Donegall Street, w Belfaście, w Irlandii Północnej. To niezwykłe, ale katedra jest używana w dwóch oddzielnych diecezjach (Connor oraz Down i Dromore), ale nie jest siedzibą żadnego z biskupów (geograficznie znajduje się ona w diecezji Connor), dlatego też nie jest katedrą w najprawdziwszym sensie tego słowa, katedry będącej kościołem mieszczącym siedzibę biskupa. Jakkolwiek, jest tak tytułowana. Jest centralnym punktem dzielnicy Cathedral Quarter w Belfaście.

Pierwszym architektem był Sir Thomas Drew, kamień węgielny został położony w dniu 6 września 1899 roku przez hrabiego Shaftesbury. Stary kościół parafialny św. Anny zaprojektowany przez Francisa Hiorne'a z 1776 roku nadal był użytkowany, aż do 31 grudnia 1903 roku, podczas gdy nowy kościół został zbudowany wokół niego; stary kościół został wtedy zburzony. Okno miłosiernego Samarytanina, widoczne w prezbiterium, jest jedynym elementem starego kościoła, zachowanym w katedrze. Początkowo tylko nawa główna katedry została zbudowana, i została poświęcona w dniu 2 czerwca 1904 roku. W 1924 roku podjęto decyzję o budowie fasady zachodniej katedry jako upamiętnienie mężczyzn i kobiet Ulsteru, którzy służyli i zginęli w I wojnie światowej. Kamień węgielny pod budowę został położony przez gubernatora Irlandii Północnej, księcia Abercorn w dniu 2 czerwca 1925 roku, a ukończona fasada, zmodyfikowany projekt architekta Sir Charlesa Archibalda Nicholsona, została poświęcona w czerwcu 1927 roku. W międzyczasie, środkowe skrzyżowanie naw, w którym zasiada chór, zostało wybudowane w latach 1922-1924. Baptysterium, według planów opracowanych przez nieżyjącego W.H Lynna, który asystował Sir Thomasowi Drew, zostało poświęcone w 1928 roku, i kaplica Świętego Ducha, z pięknymi mozaikami przedstawiającymi Świętego Patryka, zostało poświęcone w dniu 5 lipca 1932 roku w 1500-lecie przybycia św Patryka do Irlandii. Lord Edward Carson, przywódca unionistów w okresie kryzysu autonomii, został pochowany (z pogrzebem państwowym) w południowej nawie bocznej katedry w 1935 roku. W 1941 roku katedra została niemalże zniszczona przez niemiecką bombę, która spowodowała rozległe uszkodzenia otaczających budynków. W 1955 roku rozpoczęły się prace przy budowie arkad, przy wschodniej fasadzie katedry. Arkady te zostały poświęcone w 1959 roku, ale przez kolejne dziesięć lat, nie było możliwe rozpoczęcie prac przy północnym i południowym transepcie. Konflikt w Irlandii Północnej i inflacja doprowadziły do znacznych opóźnień i większych problemów z finansowaniem tych prac. Południowy transept, mieszczący Kaplicę Jedności razem z organami powyżej, zostały poświęcone w 1974 roku, a północny transept północ, z dużym krzyżem celtyckim zaprojektowanym przez Johna MacGeagha na zewnątrz i mieszczący kaplicę królewskich irlandzkich karabinów, został ukończony w 1981 roku^[1].

Przypisy