Juliusz Owidzki

Ten artykuł od 2009-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Juliusz Owidzki (ur. 1 lipca 1921, zm. 12 sierpnia 1996 w Warszawie^[1]) – polski reżyser radiowy.

Życiorys

Studiował po wojnie prawo na Uniwersytecie Warszawskim; ale dyplomu nie uzyskał. Przez całe życie zawodowe związany z Teatrem Polskiego Radia, w którym pracował od roku 1949 aż do emerytury w roku 1986, przechodząc wszystkie szczeble kariery zawodowej – od inspicjenta do dyrektora i głównego reżysera w latach 1977-1986^[2].

W dorobku ma liczne adaptacje dla radia literatury polskiej (m.in. Sienkiewicza) i obcej (fantastyka naukowa, którą się pasjonował; spektakle kryminalne „Teatru Zielone Oko”). Szczególnie upodobał sobie twórczość Fredry, którego sztuki wielokrotnie inscenizował. Współpracował z najwybitniejszymi aktorami polskimi, m.in. z Gustawem Holoubkiem, Aleksandrem Bardinim, Andrzejem Szczepkowskim, Janem Świderskim.

Przez wiele lat współpracował także z Telewizją Polską, początkowo z redakcją teleturniejów (gdy miała ona samodzielny byt; istniał wówczas zespół twórczy „OZETES”: Owidzki, Zakrzewski, Taczanowski, Serafinowicz), później tylko z redakcją teleturnieju „Wielka gra”. Był autorem pytań, kilkakrotnie też zastąpił prezenterów niektórych teleturniejów.

Miłośnik wszelkiego typu gier i szarad. Współautor wydanej z Ryszardem Serafinowiczem książki Gry, zabawy, quizy (1965). Zapalony brydżysta i pokerzysta. W ostatnich latach życia zmagał się z ciężką choroba płuc i serca. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera G-14-4)^[3].

Nagrody i wyróżnienia

W uznaniu osiągnięć twórczych otrzymał wysokie odznaczenia państwowe, m.in. order Polonia Restituta. W 1994 został wyróżniony przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia nagrodą Honorowy Wielki Splendor^[4].

Przypisy