|
Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 2000 Albertville |
Klub | Club des Sports de Courchevel |
Wzrost | 171 cm[1] |
Debiut w PŚ | 16 grudnia 2017 w Engelbergu (35. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 30 grudnia 2017 w Oberstdorfie (29. miejsce) |
Rekord życiowy | 201,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (15 marca 2019) |
Dorobek medalowy |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Jonathan Learoyd (ur. 3 listopada 2000 w Albertville[1]) – francuski skoczek narciarski posiadający również brytyjskie obywatelstwo. Olimpijczyk (2018), uczestnik mistrzostw świata seniorów (2019) oraz juniorów (2016–2020). Medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2017). Brał także udział w zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Medalista mistrzostw kraju.
Życie prywatne
Rodzice Learoyda są Brytyjczykami[2], dzięki czemu posiada on podwójne obywatelstwo – zarówno francuskie, jak i brytyjskie. Skoki narciarskie uprawia również jego młodszy brat, Louis, urodzony w 2006 roku[1].
Przebieg kariery
Początkowo uprawiał narciarstwo alpejskie. W wieku 6 lat oddał swój pierwszy skok na nartach. W wieku 11 lat, gdy trenował oba te sporty, zdecydował się na wybór skoków narciarskich[2].
Nieoficjalny mistrz świata dzieci z Garmisch-Partenkirchen z lipca 2012 (kategoria zawodników urodzonych w 2000 i młodszych) i zwycięzca zawodów FIS Youth Cup w Hinterzarten z sierpnia 2014 (także wśród zawodników urodzonych w 2000 i młodszych)[3].
W marcu 2014 w Chaux-Neuve po raz pierwszy wystąpił w Alpen Cupie, zajmując lokaty w piątej dziesiątce. We wrześniu 2015 w Einsiedeln zadebiutował w FIS Cupie, od razu punktując (dwukrotnie uplasował się w trzeciej dziesiątce). W grudniu 2015 w Seefeld po raz pierwszy punktował w Alpen Cupie (był 18.). W Pucharze Kontynentalnym pierwsze w karierze punkty zdobył w swoim debiucie w zawodach tej rangi – 27 grudnia 2015 w Engelbergu, gdzie był 11[4]. W lutym 2016 roku wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży, gdzie zarówno w konkursie indywidualnym chłopców i w drużynowym konkursie mieszanym skoków zajmował piąte miejsca, a w sztafecie mieszanej, z francuskim zespołem, został sklasyfikowany na 6. pozycji[5]. W tym samym miesiącu wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów, gdzie indywidualnie uplasował się na 36. pozycji, a w konkursie drużynowym mężczyzn, wraz z reprezentacją Francji (w składzie: Thomas Roch Dupland, Jonathan Learoyd, Noëlig Revilliod Blanchard i Paul Brasme), zajął 10. miejsce[4].
W lipcu 2016 zadebiutował w zawodach najwyższej rangi, zajmując w Courchevel 40. pozycję w konkursie Letniego Grand Prix. W lutym 2017 wziął udział w zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy w Erzurum, gdzie zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym chłopców, a także srebrne medale w rywalizacji drużynowej chłopców (w składzie Francji znaleźli się również Romane Dieu[a], Alessandro Batby i Mathis Contamine) oraz drużyn mieszanych (oprócz niego Francję reprezentowali także: Marine Bressand, Romane Dieu i Mathis Contamine). Wcześniej w tym samym miesiącu wystartował także w mistrzostwach świata juniorów, zajmując indywidualnie 13. pozycję. W marcu 2017 po raz pierwszy stanął na podium zawodów z cyklu Alpen Cup (4 marca był drugi w Hinterzarten)[4].
W grudniu 2017 w Whistler po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce konkursów rangi FIS Cupu i Pucharu Kontynentalnego, a 10 grudnia 2017 w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego (zajął wówczas 2. pozycję). 16 grudnia 2017 zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 35. pozycję w pierwszym konkursie w Engelbergu[4]. 27 grudnia 2017 na tym samym obiekcie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Kontynentalnego[6]. 30 grudnia 2017, w ramach 1. konkursu 66. Turnieju Czterech Skoczni, zdobył debiutanckie punkty Pucharu Świata za zajęcie 29. lokaty w Oberstdorfie. W lutym 2018 po raz trzeci w karierze wystąpił w mistrzostwach świata juniorów. W Kanderstegu w konkursie indywidualnym zajął 6. lokatę, w zmaganiach drużynowych był 9., a w rywalizacji zespołów mieszanych uplasował się na 4. pozycji. W tym samym miesiącu wystartował także w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie wziął udział w konkursach indywidualnych – na skoczni normalnej był 27., a na dużej zajął 41. miejsce[4].
W styczniu 2019 w Lahti po raz czwarty wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 13., a drużynowo 8. (mężczyźni) i 6. (mikst). Na przełomie lutego i marca 2019 zadebiutował w mistrzostwach świata seniorów, awansując do drugiej serii obu konkursów indywidualnych – na skoczni dużej był 28., a na normalnej 26[4]. 15 marca 2019 na Vikersundbakken w Vikersund, debiutując na skoczni mamuciej, pierwszy raz w życiu przekroczył dystans 200 metrów, uzyskując w kwalifikacjach do konkursu Raw Air odległość 201 metrów[7]. W sezonie 2018/2019 kilkukrotnie startował w Pucharze Świata, nie zdobył jednak punktów[4].
27 lipca 2019 w Hinterzarten po raz pierwszy punktował w Letnim Grand Prix, zajmując w rozegranym tam konkursie 27. lokatę. W sezonie zimowym 2019/2020 notował słabsze wyniki niż w poprzednich dwóch sezonach. W Pucharze Świata ani razu nie przebrnął kwalifikacji, tylko trzykrotnie przystępując do rywalizacji na tym szczeblu (odpadał w kwalifikacjach do trzech pierwszych konkursów Turnieju Czterech Skoczni), a w Pucharze Kontynentalnym punktował 6 razy, jednak ani razu nie znalazł się w czołowej piętnastce któregoś z konkursów. Wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów, ale indywidualnie uzyskał najgorszy w historii swoich startów w tej imprezie wynik (56. lokata), drużynowo zajął 7. miejsce i nie znalazł się w składzie francuskiej kadry na konkurs drużyn mieszanych[4].
We wrześniu 2022 oficjalnie zakończył karierę sportową[8].
Jest wielokrotnym medalistą mistrzostw kraju. W marcu 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym mężczyzn na skoczni normalnej[9], a dwa lata później zwyciężył w tej samej rywalizacji[10], sukces ten powtarzając w 2019 na skoczni dużej[11]. Zdobywał także medale imprez tej rangi w konkursach drużynowych – brąz w 2013 (w składzie drużyny Sabaudii skakali oprócz niego Nicolas Mayer, Léa Lemare i Sacha Gardet)[12], srebro w 2016 (w pierwszym zespole Sabaudii startowali także Tim Bernoud, Arthur Royer i Mathis Contamine)[13], brąz w 2018 (wraz z pierwszym zespołem Sabaudii, w którym, oprócz niego, skakali: Mathis Contamine, Jack White i Alessandro Batby[14]) i złoto w 2019 (ponownie w sabaudzkiej drużynie skakali z nim Batby, White i Contamine[15]).
Indywidualnie
Starty J. Learoyda na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Indywidualnie
Starty J. Learoyda na mistrzostwach świata – szczegółowo
Indywidualnie
Drużynowo
Starty J. Learoyda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
36. | 23 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | indywid. | 85,5 m | – | 100,6 pkt | 148,4 pkt | David Siegel |
10. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż.[b] | 82,5 m | – | 328,4 pkt (78,8 pkt) | 538,3 pkt | Niemcy |
13. | 1 lutego | 2017 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | HS-100 | indywid. | 90,0 m | 90,0 m | 241,6 pkt | 21,6 pkt | Viktor Polášek |
6. | 1 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,0 m | 95,0 m | 259,1 pkt | 32,3 pkt | Marius Lindvik |
9. | 3 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | druż.[c] | 101,5 m | – | 411,6 pkt (135,9 pkt) | 656,9 pkt | Niemcy |
4. | 4 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | druż. miesz[d]. | 102,0 m | 104,5 m | 768,7 pkt (240,4 pkt) | 100,6 pkt | Norwegia |
13. | 24 stycznia | 2019 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 91,5 m | 92,5 m | 225,2 pkt | 26,9 pkt | Thomas Aasen Markeng |
8. | 26 stycznia | 2019 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż.[e] | 90,5 m | 85,5 m | 844,5 pkt (224,9 pkt) | 135,2 pkt | Niemcy |
6. | 28 stycznia | 2019 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. miesz[f]. | 90,5 m | 91,5 m | 943,1 pkt (240,7 pkt) | 41,3 pkt | Rosja |
56. | 5 marca | 2020 | Oberwiesenthal | Fichtelbergschanzen | K-95 | HS-105 | indywid. | 73,5 m | – | 60,0 pkt | 178,3 pkt | Peter Resinger |
7. | 7 marca | 2020 | Oberwiesenthal | Fichtelbergschanzen | K-95 | HS-105 | druż.[g] | 88,5 m | 90,5 m | 720,9 pkt (174,6 pkt) | 179,4 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty J. Learoyda na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
5. | 16 lutego | 2016 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | indywid. | 96,5 m | 92,0 m | 231,8 pkt | 31,0 pkt | Bor Pavlovčič |
5. | 18 lutego | 2016 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | druż. miesz[h]. | 90,5 m | 95,5 m | 623,4 pkt (230,0 pkt) | 86,1 pkt | Słowenia |
6. | 19 lutego | 2016 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | sztaf. miesz[j][i]. | 95,5 m | 330,8 pkt (119,1 pkt) | +1:31,2 s | Rosja |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty J. Learoyda na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
2. | 14 lutego | 2017 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | indywid. | 101,5 m | 98,5 m | 246,4 pkt | 14,9 pkt | Timi Zajc |
2. | 16 lutego | 2017 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | druż.[k] | 102,0 m | 104,0 m | 891,6 pkt (247,5 pkt) | 44,6 pkt | Słowenia |
2. | 17 lutego | 2017 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | druż. miesz[l]. | 111,5 m | 98,0 m | 713,2 pkt (246,6 pkt) | 123,4 pkt | Słowenia |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 10 grudnia | 2017 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-95 | HS-104 | 101,0 m | 101,0 m | 263,5 pkt | 2. | 4,1 pkt | Andreas Wank |
2. | 27 grudnia | 2017 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-140 | 135,5 m | 128,0 m | 259,1 pkt | 1. | — |
3. | 20 stycznia | 2018 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-125 | HS-140 | 137,0 m | 138,5 m | 259,8 pkt | 2. | 8,8 pkt | David Siegel |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
Uwagi
- ↑ a b W związku z faktem, że we francuskiej reprezentacji na Zimowy Olimpijski Festiwal Młodzieży Europy 2017 znalazło się tylko 3 chłopców (Contamine, Learoyd i Batby), w konkursie drużynowym chłopców, umożliwiając tym samym start francuskiego zespołu w tej rywalizacji, wystąpiła również Romane Dieu.
- ↑ a b Skład zespołu: Thomas Roch Dupland, Jonathan Learoyd, Noëlig Revilliod Blanchard i Paul Brasme
- ↑ a b Skład zespołu: Mathis Contamine, Valentin Foubert, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Océane Paillard, Mathis Contamine, Romane Dieu i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Mathis Contamine, Jack White, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Joséphine Pagnier, Mathis Contamine, Lucile Morat i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Enzo Milesi, Jonathan Learoyd, Valentin Foubert i Mathis Contamine
- ↑ a b Skład zespołu: Romane Dieu, Jonathan Learoyd i Lilian Vaxelaire
- ↑ a b Skład zespołu: Romane Dieu, Jonathan Learoyd, Lilian Vaxelaire, Juliette Ducordeau i Jérémy Royer
- ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
- ↑ a b Skład zespołu: Mathis Contamine, Romane Dieu, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Marine Bressand, Mathis Contamine, Romane Dieu i Jonathan Learoyd
Przypisy
- ↑ a b c Jonathan LEAROYD - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2023-11-24].
- ↑ a b Athlete Profile - Jonathan LEAROYD. pyeongchang2018.com. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Adam Kwieciński: LEAROYD Jonathan 2000.11.03 FRA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-11-24].
- ↑ a b c d e f g h LEAROYD Jonathan - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
- ↑ Athletes / LEAROYD Jonathan. wyog2016.sportresult.com. [dostęp 2017-08-28]. (ang.).
- ↑ Adam Bucholz: PK w Engelbergu: Triumf Learoyda, Pilch piąty. skijumping.pl, 2017-12-27. [dostęp 2017-12-27].
- ↑ Andrzej Mysiak: Piątek w Vikersund: Piętnastu skoczków z życiówkami, nowy rekord Kazachstanu. skokinarciarskie.pl, 2019-03-15. [dostęp 2019-11-01].
- ↑ Dominik Formela: Jonathan Learoyd zakończył karierę. skijumping.pl, 2022-09-05. [dostęp 2022-09-06].
- ↑ Dominik Formela: Descombes Sevoie i Morat najlepsi w Courchevel. skijumping.pl, 2016-03-28. [dostęp 2016-07-15].
- ↑ Dominik Formela: Learoyd oraz Clair mistrzami Francji. skijumping.pl, 2018-03-31. [dostęp 2018-04-29].
- ↑ Dominik Formela: Ekipa z Courchevel górą w Chaux-Neuve. skijumping.pl, 2019-04-02. [dostęp 2019-11-01].
- ↑ SAUT PAR EQUIPE - CHAMPIONNAT DE FRANCE CHAUX NEUVE SEQ Mixte. ffs.fr, 2013-03-31. [dostęp 2016-07-15]. (fr.).
- ↑ CHAMPIONNAT DE FRANCE SAUT PAR EQUIPE le 26/03/2016. ski-nordique.net, 2016-03-26. [dostęp 2016-07-15]. (fr.).
- ↑ CHAMPIONNAT FRANCE SAUT EQUIPE. juraskievents.com, 2018-04-01. [dostęp 2018-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-01)]. (fr.).
- ↑ CHAMPIONNATS DE FRANCE SAUT PAR EQUIPE K-106 HS-118. ffs.fr. [dostęp 2019-11-01]. (fr.).
- ↑ a b c LEAROYD Jonathan - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
- ↑ LEAROYD Jonathan - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
- ↑ a b LEAROYD Jonathan - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
- ↑ LEAROYD Jonathan - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
Bibliografia
- LEAROYD Jonathan - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
- Adam Kwieciński: LEAROYD Jonathan 2000.11.03 FRA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-11-24].