Joaquín Balaguer
Data i miejsce urodzenia | 1 września 1906 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 14 lipca 2002 | ||
Wiceprezydent Republiki Dominikany | |||
Okres | od 16 sierpnia 1957 | ||
Poprzednik | urząd zniesiony od 1942 | ||
Następca | Rafael Filiberto Bonnelly | ||
Prezydent Republiki Dominikany | |||
Okres | od 1960 | ||
Poprzednik | |||
Następca | Rafael Filiberto Bonnelly | ||
Okres | od 1966 | ||
Poprzednik | Héctor García Godoy (samozwańczo) | ||
Następca | |||
Okres | od 1986 | ||
Poprzednik | Salvador Jorge Blanco | ||
Następca | |||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Joaquin Antonio Balaguer Ricardo (ur. 1 września 1906 w Navarrete, zm. 14 lipca 2002 w Santo Domingo) – dominikański prawnik, pisarz oraz polityk, prezydent kraju w latach 1960–1962, 1966-1978 i ponownie 1986-1996[1][2].
Życiorys
W latach 20. ukończył prawo na Universidad Autónoma de Santo Domingo, krótko studiował na Sorbonie. W latach 1932-57 pracował w administracji dyktatora Rafaela Trujillo. W 1957 został wiceprezydentem Dominikany. W 1960 roku Trujillo przyznał mu urząd prezydenta. Po śmierci dyktatora w 1961 roku, Balaguer próbował zliberalizować system i doprowadził do zniesienia sankcji Organizacji Państw Amerykańskich. Reformy Balaguera budziły w społeczeństwie mieszane uczucia - dawni stronnicy Trujillo uważali, że idą za daleko, natomiast jego przeciwnicy uznali je za niewystarczające. Kraj pogrążył się w fali politycznej przemocy a w 1962 roku miejsce miał wojskowy zamach stanu. W wyniku puczu Balaguer został zmuszony do rezygnacji i wyjazdu do Stanów Zjednoczonych[1]. W 1964 roku stanął na czele opozycyjnej Partii Reformistycznej[2].
Do kraju powrócił po zbrojnej interwencji Stanów Zjednoczonych w 1965 roku. W 1966 roku z powodzeniem wystartował w wyborach prezydenckich. Jego rządy charakteryzowały się politycznym umiarkowaniem i stabilnym wzrostem gospodarczym dzięki któremu udało się wprowadzić niewielkie reformy społeczne. W latach 1970 i 1974 zyskał reelekcję (być może dostąpił je drogą oszustw wyborczych). Ostatnie lata jego rządów charakteryzowały się ponownym wybuchem politycznej przemocy, wzrostem inflacji i fizyczną eliminacją przeciwników. W 1978 roku przegrał wybory z kandydatem opozycji, Antonim Guzmánem Fernándezem. Bezskutecznie kandydował w 1982 roku. Do prezydentury powrócił w 1986 roku wygrywając wybory z ramienia Chrześcijańsko-Społecznej Partii Reformistycznej. Ponownie wygrał w 1990 i 1994 roku (wybory prawdopodobnie sfałszowano). W 1996 roku pod presją międzynarodową ustąpił ze stanowiska[1][2].
Przypisy
- p
- d
- e
Prezydenci Dominikany (1844-1861) |
|
---|---|
Hiszpańscy gubernatorzy generalni Santo Domingo (1861-1865) |
|
Przywódcy Republiki Dominikany (1863-1865) |
|
Prezydenci Dominikany (1865-1916) |
|
Gubernatorzy amerykańscy (1916-1922) |
|
Prezydenci Dominikany (od 1922) |
|
- Britannica: biography/Joaquin-Balaguer
- Universalis: joaquin-balaguer
- БРЭ: 1846872
- SNL: Joaquín_Balaguer
- VLE: joakin-balaguer-ricardo
- Catalana: 0006888
- DSDE: Joaquín_Balaguer
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 5425