Jerzy Panek

Jerzy Panek
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1918
Tarnów

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 2001
Kraków

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika

Multimedia w Wikimedia Commons
Kraków ul. Szeroka 27.
Tablica pamiątkowa na kamienicy, w której mieszkał.
Grób Jerzego Panka na cmentarzu Rakowickim

Jerzy Panek (ur. 11 grudnia 1918 w Tarnowie, zm. 5 stycznia 2001 w Krakowie) – polski grafik i malarz[1].

Życiorys

Studia odbywał na Wydziale Grafiki Państwowego Instytutu Sztuk Plastycznych w Krakowie, który w czasie wojny został przemianowany na Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau. Po wojnie studiował w krakowskim Instytucie Sztuk Plastycznych, a następnie na ASP pod kierunkiem Eibischa i Pronaszki. Zajmował się malarstwem i grafiką[2], a od 1952 roku głównie drzeworytem. Na początku wykorzystywał pomocniczo szkic i fotografię, potem na jego twórczość graficzną wpłynęła podróż do Chin w roku 1956 – zaczął rytować bezpośrednio na deskach. Na przełomie lat 1967/1968 był wykładowcą ASP w Krakowie, wiele lat później został jej honorowym profesorem.

Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON i Związku Polskich Artystów Plastyków.
Jego twórczość została wyróżniona nagrodami: złotym medalem na Triennale Współczesnej Sztuki Światowej w Nowym Delhi (1971, za drzeworyt Autoportret w białym kapeluszu), Nagrodą II Stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1963), Nagrodą im. Jana Cybisa (1986)[3], Nagrody Prasy IV Międzynarodowego Biennale Grafiki w Krakowie (1972).

Za całokształt pracy twórczej otrzymał w roku 1998 Nagrodę Miasta Krakowa i Nagrodę Wojewody Krakowskiego.

Przed śmiercią powstał o nim film dokumentalny Jerzy Panek. To, co najważniejsze, który zrealizowała Elżbieta Dzikowska[4]. Rajmund Kalicki, tłumacz współczesnych klasyków języka, charakteryzuje postać Jerzego Panka, niekiedy posługując się wyłącznie dialogiem[5].

Został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim w alei zasłużonych (kwatera LXIX pas B-2-17)[6]. Na tablicy nagrobnej oraz na tablicy pamiątkowej znajdują się kopie jego deski do drzeworytu „Chorągiew 1” z 1962 roku.

Przypisy

  1. Marek Sołtysik, Jerzy Panek. Autoportret w odprysku losu,https://instytutksiazki.pl/czasopisma,9,tworczosc,8,tworczosc-3-2019,212.html
  2. SylwiaS. Jankiewicz SylwiaS., MISTRZOWIE GRAFIKI POLSKIEJ - Jerzy Panek, „Krakowski Przegląd Notarialny”, Rok 5 (nr 1), marzec 2020, s. 101 .
  3. Nagroda im. Jana Cybisa. culture.pl
  4. Jerzy Panek. To, co najważniejsze w bazie filmpolski.pl
  5. MarekM. Sołtysik MarekM., „Sztuka porusza prawdę” [online], Miesięcznik Twórczość, maj 2008 .
  6. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Jerzy Panek. rakowice.eu. [dostęp 2021-05-27].

Linki zewnętrzne

  • Strona jerzypanek.pl
  • Jerzy Panek, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21] .
  • Prezentacja obrazów artysty w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej. napiorkowska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  • Dziedzictwo kulturowe po Jerzym Panku - „Znad Wilii”, nr 3 (83) z 2020 r., s. 90
  • ISNI: 0000000109075453
  • VIAF: 61650974
  • ULAN: 500392755
  • LCCN: n94117642
  • GND: 119210029
  • BnF: 12494666j
  • NKC: jx20060329008
  • PLWABN: 9810593360505606
  • NUKAT: n96218344
  • CONOR: 170946915
  • LIH: LNB:/ks;=B5
  • PWN: 3953806