Jerzy Kornacki

ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego

Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1908
Mińsk Mazowiecki

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1981
Warszawa

Zawód, zajęcie

prozaik

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Kornacki (ur. 22 lipca 1908 w Mińsku Mazowieckim, zm. 11 listopada 1981 w Warszawie) – polski prozaik.

Życiorys

Ukończył Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie. Debiutował jako prozaik na łamach czasopisma „Kobieta Współczesna” w 1931 roku. W latach 1932–1933 był redaktorem tygodnika „Epoka”. W latach 1933–1937 był współzałożycielem i członkiem zespołu prozaików Przedmieście. W latach 1944–1945 przebywał w Lublinie. W tym okresie był posłem do KRN. Od 1945 roku mieszkał w Warszawie. Jest pochowany na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie (kwatera O-1-2a)^[1].

Twórczość

Oczy i ręce (opowiadanie)
Rozsada (opowiadania)
Kręgle i kule (powieść)

Jerzy Kornacki jest też autorem nieopublikowanych dzienników z okresu wojny i lat powojennych „Kamieniołomy”^[2].

Z Heleną Boguszewską

Ludzie wśród ludzi (szkice)
Polonez (cykl powieści)
Jadą wozy z cegłą (powieść)
Wisła (powieść)
Zielone lato 1834 (powieść)

Odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[3].
Złoty Krzyż Zasługi (1946)^[4]

Przypisy

↑ śp. JERZY,JAN ALEKSANDER KORNACKI
↑ Barbara Tyszkiewicz: Aresztowany dziennik. O „Kamieniołomach” Jerzego Kornackiego. ibl.waw.pl. [dostęp 2017-05-14].
↑ Lista osób odznaczonych M.P. z 1945 r. nr 5, poz. Lista osób odznaczonych
↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 233.