Jan Nagiel
 | |
 starszy szeregowy | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 września 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 sierpnia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1918–1920 |
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
| Jednostki | 27 Pułk Piechoty |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
 | |
Jan Nagiel (ur. 26 września 1894 w Częstochowie, zm. 7 sierpnia 1920 w Dorohusku) – starszy szeregowy Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Był synem Aleksandra i Łucji z Rakfałów[1]. Absolwent Szkoły Ludowej, pracował jako murarz. Od 28 listopada 1918 służył w Wojsku Polskim, przydzielony do 7 kompanii 27 pułku piechoty. Walczył jego szeregach na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Wyróżnił się w czerwcu 1920 w walkach pod Wołodarką przeciwko Armii Konnej Budionnego, wykonując ochotniczo zadanie zwiadowcze pod ostrzałem nieprzyjaciela, został za to odznaczony Krzyżem Srebrnym Wojskowego Orderu Virtuti Militari (pośmiertnie w 1921[2])[3]. Zginął 7 sierpnia 1920 w Dorohusku i tam został pochowany[4]. Był kawalerem.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1266[1]
Przypisy
- ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 148.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2648 z 28 lutego 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 11 poz. 327
- ↑ Nowicki 1929 ↓, s. 26, tu jako Jan Nagel.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 597.
Bibliografia
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Teofil Nowicki: Zarys historii wojennej 27-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
