Izochora van ’t Hoffa

Izochora van ’t Hoffa – jedna z postaci równania van ’t Hoffa, zaproponowanego przez Jacobusa van ’t Hoffa, wiążącego temperaturową zmienność stałej równowagi ${\displaystyle (K)}$ reakcji chemicznej z jej energetycznymi efektami (powinowactwem chemicznym, ${\displaystyle A}$). Równanie izochory dotyczy reakcji izochoryczno-izotermicznych ${\displaystyle (v,T=\mathrm {const} ),}$ w których nie jest wykonywana praca. Miarą powinowactwa takich reakcji jest energia swobodna reakcji ${\displaystyle (-\Delta f)}$^[1][2]:

${\displaystyle A=-\Delta f=-\sum {\nu _{i}\mu _{i}},}$

gdzie:

• współczynniki stechiometryczne ${\displaystyle \nu _{i}>0}$ dla produktów i ${\displaystyle \nu _{i}<0}$ dla substratów,
• potencjał chemiczny ${\displaystyle \mu _{i}=\left({\frac {\partial f}{\partial n_{i}}}\right)_{T,v,n_{j}\neq i}.}$

Równanie izochory van ’t Hoffa jest wyrażane jako^[1][2]:

${\displaystyle \left({\frac {\partial \ln K}{\partial T}}\right)_{v}={\frac {\Delta u^{\ominus }}{RT^{2}}}={\frac {\Delta Q_{v}^{\ominus }}{RT^{2}}},}$

gdzie:

${\displaystyle \Delta u^{\ominus }}$ – standardowa energia wewnętrzna reakcji (wyznaczona dla aktywności reagentów ${\displaystyle a_{i}=1}$),

${\displaystyle Q_{v}^{\ominus }}$ – standardowe ciepło reakcji w stałej objętości.

Zobacz też

• izobara van ’t Hoffa

Przypisy