Izobara van ’t Hoffa

Izobara van ’t Hoffa – jedna z postaci równania van ’t Hoffa, zaproponowanego przez Jacobusa van ’t Hoffa, wiążącego temperaturową zmienność stałej równowagi ${\displaystyle (K)}$ reakcji chemicznej z jej energetycznymi efektami (powinowactwem chemicznym, ${\displaystyle A}$). Równanie izobary dotyczy reakcji izobaryczno-izotermicznych ${\displaystyle (p,T=\mathrm {const} ),}$ w których nie jest wykonywana praca (poza pracą zmiany objętości). Miarą powinowactwa takich reakcji jest entalpia swobodna reakcji ${\displaystyle (-\Delta g)}$^[1][2]:

${\displaystyle A=-\Delta g=-\sum {\nu _{i}\mu _{i}},}$

gdzie:

• współczynniki stechiometryczne ${\displaystyle \nu _{i}>0}$ dla produktów i ${\displaystyle \nu _{i}<0}$ dla substratów,
• potencjał chemiczny ${\displaystyle \mu _{i}=\left({\frac {\partial g}{\partial n_{i}}}\right)_{T,p,n_{j}\neq i}.}$

Równanie izobary van’t Hoffa jest wyrażane jako^[1][2]:

${\displaystyle \left({\frac {\partial \ln K}{\partial T}}\right)_{p}={\frac {\Delta h^{\ominus }}{RT^{2}}}={\frac {\Delta Q_{p}^{\ominus }}{RT^{2}}},}$

gdzie:

${\displaystyle \Delta h^{\ominus }}$ – standardowa entalpia reakcji (wyznaczona dla aktywności reagentów ${\displaystyle a_{i}=1}$),

${\displaystyle Q_{p}^{\ominus }}$ – standardowe ciepło reakcji pod stałym ciśnieniem.

Zobacz też

• izochora van ’t Hoffa

Przypisy