Ignacy Falk

Ten artykuł od 2022-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ignacy Falk – polski polityk związany w okresie dwudziestolecia międzywojennego i po wojnie z żydowską partią socjalistyczną Bund.

Życiorys

W czasie II wojny światowej przebywał w getcie warszawskim. Zatrzymany przez Niemców podczas wielkiej akcji deportacyjnej we wrześniu 1942, trafił na Umschlagplatz i został wysłany do obozu koncentracyjnego, do którego nie dotarł, uciekając w drodze z pociągu. Po powrocie do getta, uczestniczył w 1943 roku w powstaniu, a po jego upadku ukrywał się w bunkrze przy ulicy Wałowej 2, skąd Niemcy ponownie odstawili go na Umschlagplatz.

Członek prezydium Centralnego Komitetu Żydów Polskich (CKŻP) z ramienia Bundu. W 1945 delegat CKŻP podczas wizytowania komitetów na Kielecczyźnie. Po wojnie jeden z czołowych polityków Bundu. Autor relacji z getta warszawskiego.