Hiperprolaktynemia

Hiperprolaktynemia

Klasyfikacje
ICD-10	E22.1

Hiperprolaktynemia – podwyższone stężenie prolaktyny we krwi. Osiowe objawy hiperprolaktynemii dają obraz wtórnego hipogonadyzmu hipogonadotropowego.

Etiologia

Głównymi przyczynami hiperprolaktynemii są:

zmniejszenie aktywności dopaminergicznej podwzgórza
stosowanie leków, które bezpośrednio lub pośrednio modyfikują wydzielanie dopaminy
zmiany organiczne przysadki:
- łagodne guzy (gruczolaki) przysadki mózgowej wydzielające prolaktynę (prolactinoma) lub hamujące dopływ dopaminy do przysadki
- guzy okolicy podwzgórzowo-przysadkowej uciskające lejek przysadki
- zespół pustego siodła
niewydolność nerek
marskość wątroby
ektopowe wydzielanie PRL, np. przez raki płuc lub nerek
pierwotna niedoczynność tarczycy

Hiperprolaktynemia może pojawiać się w stanach fizjologii:

podczas ciąży
podczas karmienia piersią
wskutek stresu
podczas snu
po stymulacji brodawek sutkowych lub całego gruczołu mlekowego
po stosunku płciowym

Rozpoznanie

O hiperprolaktynemii mówimy kiedy stężenie prolaktyny jest wyższe niż 20 ng/ml u kobiet i 15 ng/ml u mężczyzn. Hiperprolaktynemię czynnościową rozpoznaje się po teście z metoklopramidem: po podaniu 10 mg metoklopramidu powinien nastąpić 2-5 krotny wzrost stężenia PRL.

W gruczolakach przysadki stężenie prolaktyny często przekracza 100 ng/ml.

Guzy okolicy przysadkowo-podwzgórzowej czasami powodują zaburzenia pola widzenia przez ucisk na skrzyżowanie wzrokowe - konieczne jest także badanie okulistyczne.

Badania obrazowe mózgu: tomografia komputerowa wysokiej rozdzielczości, rezonans magnetyczny z kontrastem.

Objawy

Objawy u kobiet:

wtórny brak miesiączki
zaburzenia płodności
mlekotok (30-90%)
osteopenia, osteoporoza

Objawy u mężczyzn:

zaburzenia płodności
zaburzenia erekcji
obniżenie libido
ginekomastia
osteopenia/osteoporoza

Leczenie

Istnieją dwie zasadnicze metody leczenia: farmakologiczne i chirurgiczne.

W pierwszym rzędzie stosuje się leki aktywujące receptory dopaminy typu D2 laktoforów - komórek wydzielających prolaktynę i/lub zmianie leków obniżających stężenie dopaminy.

Stosowane leki: bromokryptyna, lizuryd, pergolid, chinagolid i kabergolina.

Bromokryptyna skutkuje u ponad 70% pacjentów, ale jej skutkiem ubocznym często są nudności. Wtedy stosuje się pergolid lub bardziej selektywne: chinagolid i kabergolinę. Po roku, dwóch można zaprzestać podawania leków - u około 1/6 poziom prolaktyny pozostaje wtedy w normie.

W przypadku hiperprolaktynemii polekowej modyfikuje się leczenie podstawowe.

Leczenie neurochirurgiczne stosuje się, gdy leki okazują się niewystarczająco w obniżaniu stężenia prolaktyny, stwierdza się nietolerancję lub oporność na leki, stwierdza się duże guzy z pojawieniem się objawów uciskowych, stwierdza się znaczną dynamikę wzrostu guza oraz u kobiet z guzem typu macroprolactinoma planujących ciążę. W niektórych przypadkach stosuje się radioterapię jako uzupełnienie leczenia neurochirurgicznego.

Bibliografia

Ta sekcja od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Włodzimierz Januszewicz, Franciszek Kokot (red.) Interna Tom I - III. PZWL 2005 ISBN 83-200-3249-0
Gerd Herold i współautorzy Medycyna wewnętrzna. Repetytorium dla studentów i lekarzy wyd. IV PZWL 2005 ISBN 83-200-3380-2
Kałużny M., Bolanowski M. Hiperprolaktynemia: przyczyny, objawy kliniczne, i możliwości terapeutyczne. Post.Hig.Med.Dośw.(online) 2005; 59:20-27. (http://www.phmd.pl/pub/phmd/vol_59/6992.pdf)