Henry Ford II

Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „HF2”. Zobacz też: inne znaczenia Ford.

Henry Ford II

HF2, Hank the Deuce

Henry Ford II w Holandii (marzec 1963)

Data i miejsce urodzenia

4 września 1917
Detroit, Michigan

Data i miejsce śmierci

29 września 1987
Detroit, Michigan

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca

Narodowość

amerykańska

Edukacja

Uniwersytet Yale

Rodzice

Eleanor Clay Ford,
Edsel Ford

Małżeństwo

Anne McDonnell
(1940–1964; rozwód)
Maria Cristina Vettore
(1965–1976; rozwód)
Kathleen DuRoss
(1980⁠–1987; jego śmierć)

Dzieci

3, w tym Edsel II

Krewni i powinowaci

Henry Ford (dziadek)
William Clay Ford Sr. (brat)
Bill Ford (siostrzeniec)
Elena Ford (wnuczka)

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Henry Ford II, ps. HF2, Hank the Deuce (ur. 4 września 1917 w Detroit, zm. 29 września 1987 tamże) – amerykański przedsiębiorca pracujący w przemyśle samochodowym.

Życiorys

Urodził się w Detroit, w stanie Michigan jako najstarszy syn Eleanor Clay i Edsela Fordów. Miał trójkę rodzeństwa: Bensona, Williama i Josephine.

Uczęszczał do Uniwersytetu Yale. Ukończył The Hotchkiss School w 1936 roku^[1].

Życie prywatne

Był żonaty trzykrotnie. Ożenił się po raz pierwszy z Anne McDonnell w 1940 roku, rozwiedli się w 1964. Para miała trójkę dzieci: Charlotte, Anne i Edsela II^[2]. Następną jego żoną była Maria Cristina Vettore, którą poślubił w 1965 i rozwiódł się w 1976^[3]^[4]. Pobrał się później z Kathleen DuRoss w 1980 roku, z którą miał dwie pasierbice: Deborah Guibord (z domu DuRoss) i Kimberly DuRoss.

Zmarł na zapalenie płuc w Detroit, w Henry Ford Hospital, w wieku 70 lat^[5]. Po prywatnym pogrzebie w Christ Church Grosse Pointe, jego ciało zostało skremowane^[5].

Nagrody i odznaczenia

W 1969 został odznaczony Prezydenckim Medalem Wolności przez polityka Partii Demokratycznej i 36. prezydenta USA Lyndona B. Johnsona^[6].

Filmografia

The Ford 50th Anniversary Show (1953) – jako on sam – emitowany na CBS i NBC, nazywany „przełomem w telewizji” oraz „kamieniem milowym w kulturze lat 50. XX wieku”^[7]
Operacja Piorun (Thunderball, 1965) – jako Mężczyzna w kasynie w Nassau (niewymieniony w czołówce)

W kulturze popularnej

Tracy Letts zagrał rolę Henry’ego Forda II w amerykańskim dramacie sportowym Le Mans ’66 (Ford v Ferrari, 2019)^[8].

Przypisy

↑ Alumni Award: PREVIOUS RECIPIENTS [online], The Hotchkiss School [dostęp 2021-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-10] (ang.).
↑ EnidE. Nemy EnidE., Anne Ford Johnson, 76, Dies; Influenced Fashion and Arts, „The New York Times”, 31 marca 1996, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-05-24] (ang.).
↑ RobertR. Lacey RobertR., Ford, the men and the machine, Boston : Little, Brown, 1986, 101, ISBN 978-0-316-51166-7 [dostęp 2021-05-24] .
↑ James A. Bridenstine (luty 1989). Edsel & Eleanor Ford House. Wayne State University Press. s. 101.
↑ ^a ^b Facebook i inni, 100 Close Relatives, Friends at Rites for Henry Ford II, Los Angeles Times, 2 października 1987 [dostęp 2021-05-24] (ang.).
↑ MatthewM. Hansen MatthewM., Jaw-dropping $200m estate built by Henry Ford II sold [online], autocar.co.nz, 11 maja 2021 [dostęp 2021-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-24] (ang.).
↑ Ford’s 50th anniversary show was milestone of '50s culture, „Palm Beach Daily News”, Palm Beach, Florida, 26 grudnia 1993, s. 13 [dostęp 2021-05-24] .
↑ BrentB. Lang BrentB., James Mangold to Direct Ford vs. Ferrari Film as ‘Logan’ Follow-Up (EXCLUSIVE) [online], Variety, 5 lutego 2018 [dostęp 2021-05-24] (ang.).

Bibliografia

Douglas Brinkley (2003). Wheels for the World: Henry Ford, His Company, and a Century of Progress. New York: Viking Press.
Lacey, Robert (1986). Ford: The Men and the Machine. Boston: Little, Brown.
Allan Nevins, Frank Ernest Hill (1962). Ford: Decline and Rebirth 1933–1962. New York: Scribners.
Charles E. Sorensen, Samuel T. Williamson (1956). My Forty Years with Ford, New York, USA: Norton.