Gatunek wskaźnikowy

Zobacz hasło bioindykacja w Wikisłowniku

Gatunek wskaźnikowy, bioindykator – gatunek o wąskim zakresie tolerancji (stenobiont) względem jednego lub kilku czynników ograniczających (głównie zanieczyszczenia)^[1]. Wykorzystuje się je np. do oznaczania stopnia zanieczyszczenia powietrza (głównie porosty – skala porostowa), stopnia zanieczyszczenia wody (wybrane gatunki ryb, i larwy niektórych owadów), zawartości różnych substancji w glebie (rośliny wskaźnikowe) i innych. Większość z nich znajduje się pod ochroną prawną. Metoda oceny zanieczyszczenia na podstawie występowania bioindykatorów to bioindykacja^[2].

Dobry bioindykator powinien wykazywać następujące cechy^[1][2]:

• ściśle określone występowanie (walencja ekologiczna);
• wysoka specjalizacja;
• długi cykl życiowy;
• szeroki zasięg geograficzny (z uwagi na możliwość uniwersalnego wykorzystania w wielu krajach);
• duża liczebność występowania (umożliwia łatwe odnalezienie gatunku w środowisku, co ogranicza nakład pracy i koszty);
• łatwość oznaczania (tylko gatunki, które można łatwo rozpoznać i zidentyfikować nadają się na wskaźniki).

Przypisy