Etionamid

Etionamid

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2-etylopirydyno-4-karbotioamid Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. ethionamidum inne trecator, rigenicyd, tioamid kwasu α-etyloizonikotynowego
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C8H10N2S
Masa molowa	166,24 g/mol
Wygląd	żółty, krystaliczny proszek lub małe, żółte kryształy[1], lub jasnożółty proszek o słabym zapachu siarki[2]
Identyfikacja
Numer CAS	536-33-4
PubChem	2761171
DrugBank	DB00609
SMILES CCC1=NC=CC(=C1)C(=S)N
InChI InChI=1S/C8H10N2S/c1-2-7-5-6(8(9)11)3-4-10-7/h3-5H,2H2,1H3,(H2,9,11) InChIKey AEOCXXJPGCBFJA-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie praktycznie nierozpuszczalny[1][2][3] w innych rozpuszczalnikach metanol: rozpuszczalny[1] etanol: dość trudno[1] Temperatura topnienia 163 °C[4][3] Temperatura wrzenia 164–167 °C (1 torr)[2] logP 0,5 Zasadowość (pKb) 9,66
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302, H361 Zwroty P P281 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Szkodliwy (Xn) Zwroty R R22, R63 Zwroty S S36/37 Numer RTECS NS0350000 Dawka śmiertelna LD50 490 mg/kg (szczur, dootrzewnowo)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	J04 AD03
Farmakokinetyka Działanie przeciwgruźlicze, przeciwtrądowe, przeciwbakteryjne Procent wchłaniania 100% (doustnie) Biodostępność ok. 100% (doustnie) Okres półtrwania 2–3 h Wiązanie z białkami osocza i tkanek ok. 30% Metabolizm wątrobowy Wydalanie z moczem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie Objętość dystrybucji 93,5 l
Multimedia w Wikimedia Commons

Etionamid (łac. ethionamidum) – organiczny związek chemiczny, lek przeciwgruźliczy, działający nawet na prątki odporne na izoniazyd i streptomycynę. Podawany najczęściej doustnie.

Przeciwwskazania

W przypadku niewydolności nerek lub wątroby, chorób neurologicznych oraz w przypadku nadwrażliwości na lek.

Działania niepożądane

• uszkodzenie wątroby
• zaburzenia jelitowo-żołądkowe
• brak apetytu
• ślinienie
• metaliczny smak w ustach
• wymioty
• stany zapalne żołądka oraz biegunkę

Przyjmowanie leku

Lek przyjmuje się ok. 3–12 miesięcy popijając dużą ilością płynu.

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Chodkowski, Mały słownik chemii praktycznej, Warszawa 1975
• Etionamid w przychodnia.pl