Erwin Bumke
 | |||
| Pełne imię i nazwisko | Erwin Konrad Eduard Bumke | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 lipca 1874 | ||
| Data i miejsce śmierci | 20 kwietnia 1945 | ||
| Przewodniczący Sądu Najwyższego Rzeszy Niemieckiej | |||
| Okres | od 1 kwietnia 1929 | ||
| Przynależność polityczna | DNVP do 1933 | ||
| Poprzednik | Walter Simons | ||
| Następca | urząd zniesiono | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Erwin Konrad Eduard Bumke (ur. 7 lipca 1874 w Słupsku, zm. 20 kwietnia 1945 w Lipsku)[1] – niemiecki prawnik, ostatni przewodniczący Sądu Najwyższego Rzeszy Niemieckiej[2].
Po śmierci von Hindenburga, zgodnie z konstytucją Republiki Weimarskiej Bumke powinien objąć urząd Prezydenta Rzeszy, czemu zapobiegła wprowadzona 1 sierpnia 1934 przez zdominowany przez nazistów Reichstag Ustawa o Naczelniku Rzeszy Niemieckiej (niem. Gesetz über das Staatsoberhaupt des Deutschen Reiches) łącząca urzędy prezydenta i kanclerza[2].
23 grudnia 1933 Bumke uniewinnił bułgarskich komunistów oskarżonych o podpalenie Reichstagu[2].
W okresie rządów NSDAP często wydawał wyroki uznawane dziś za niesprawiedliwe i z tego powodu jego portret nie widnieje wśród podobizn byłych przewodniczących Sądu Najwyższego Rzeszy Niemieckiej w Bundesgerichtshof w Karlsruhe[2].
20 kwietnia 1945, w dniu urodzin Hitlera i dwa dni po wkroczeniu sił armii amerykańskiej do Lipska, Bumke popełnił samobójstwo[2].
