Elżbieta Gaudasińska-Borowska

Elżbieta Gaudasińska-Borowska
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1943
Strzyżów

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

grafika, malarstwo

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Cytaty w Wikicytatach

Elżbieta Gaudasińska-Borowska (ur. 27 stycznia 1943 w Strzyżowie)[1] – polska ilustratorka książek, zwłaszcza dla dzieci oraz malarka. Projektantka znaczków pocztowych.

Życiorys

Niedługo po zakończeniu II wojny światowej przyjechała do Warszawy wraz rodziną, która wcześniej już mieszkała w stolicy. Uczęszczając do szkoły podstawowej, pod jej koniec zapisała się do kółka plastycznego na zajęcia z tkaniny. W 1956 nieudanie zdawała do liceum plastycznego, ale została przyjęta do liceum ogólnokształcącego[2]. Podczas nauki w szkole średniej chodziła do Młodzieżowego Domu Kultury (MDK) na zajęcia z malarstwa. Po maturze chciała studiować w Akademii Sztuk Pięknych, ale wskutek zaniedbania liceum jej dokumenty nie dotarły na uczelnię[2]. Zatrudniła się więc w pracowni lalek Teatru Guliwer. Druga próba podjęcia studiów w ASP zakończyła się powodzeniem. Po dwóch latach nauki dostała się do pracowni Aleksandra Kobzdeja. Jednocześnie uczęszczała na zajęcia z tkaniny w pracowni Anny Śledziewskiej. Dyplom uzyskała w 1967.

Karierę zawodową rozpoczęła od współpracy z czasopismem dla dzieci „Świerszczyk”. Wykonywała drobne ilustracje do niewielkich tekstów. Rysowała i malowała również dla „Misia” (ilustrowała cykl popularnych bajek Barbary Lewandowskiej o Widzimiśku), „Płomyka” i „Ciuchci”. W 1968 zaczęła pracować dla wydawnictw książkowych, z których pierwszym była Nasza Księgarnia[2]. W latach 70. współtworzyła kontynuację słynnej serii książeczek dla dzieci „Poczytaj mi, mamo”. Jednakże pierwsze zlecenia na okładki książek dla dorosłych otrzymała z Czytelnika, na kryminały z serii „Z jamnikiem” oraz powieści Joanny Chmielewskiej. W 1973 zilustrowała pierwszą książkę dla Krajowej Agencji Wydawniczej, opowiadanie Bułata Okudżawy Kieszonkowe przygody. Z czasem jej prace wykorzystywały również zagraniczne oficyny wydawnicze, np. z Węgier i Tajpej. W 1993 jako pierwsza Polka opatrzyła ilustracjami, wydaną w Paryżu, książkę kamishibai (mającą formę obrazkowych kart narracyjnych), pt. Le dragon de Cracovie, opowiadającą legendę o smoku wawelskim. Od tej pory ukazało się jeszcze wiele tytułów z jej ilustracjami.

Małżeństwo i dzieci

Wyszła za mąż za Tomasza Borowskiego – kolegę ze studiów, który również uczęszczał do pracowni Aleksandra Kobzdeja. Ma z nim dwóch synów: Pawła (ur. 1973) i Tymoteusza (ur. 1984). Obaj poszli w ślady rodziców i ukończyli warszawską ASP.

Wybrana twórczość

Ilustracje książkowe

Znaczki pocztowe

  • Legendy polskie (seria), 1986

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

  • 1973 – Wyróżnienie na Biennale Sztuki dla Dziecka, Poznań
  • 1975 – Wyróżnienie w konkursie PTWK „Najpiękniejsze Książki Roku”
  • 1977 – Nagroda Główna w konkursie PTWK „Najpiękniejsze Książki Roku”
  • 1979 – Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną w dziedzinie ilustracji książkowej
  • 1984 – II Nagroda na VI Biennale Sztuki dla Dziecka, Poznań
  • 1984 – „Srebrne Koziołki” na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży, Poznań
  • 1984 – Wpis na Listę Honorową IBBY
  • 1985 – Złote Jabłko Biennale Ilustracji Bratysława
  • 1989 – Nagroda PTWK za wybitne osiągnięcia w dziedzinie ilustracji dla dzieci
  • 2001 – Wyróżnienie na Biennale Ilustracji Europejskiej, Aki (Japonia)
  • 2006 – Medal Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości artystycznej dla dzieci
  • 2010 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3]

Premio Europeo di Letteratura

 Osobny artykuł: Premio Europeo di Letteratura (film).

Została przedstawiona w dokumentalnym cyklu filmowym o polskich ilustratorach w odcinku Premio europeo di letteratura – Elżbieta Gaudasińska[4].

Przypisy

  1. Opis ilustratorów – Elżbieta Gaudasińska-Borowska. studocu.com. [dostęp 2024-01-01]. (pol.).
  2. a b c Małgorzata Majerczak, Mistrzowie ilustracji – Elżbieta Gaudasińska. nakanapie.pl. [dostęp 2024-01-01]. (pol.).
  3. Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online], MKiDN [dostęp 2023-01-10] .
  4. Elżbieta Gaudasińska-Borowska, artinfo.pl

Bibliografia

  • Małgorzata Majerczak, Mistrzowie ilustracji – Elżbieta Gaudasińska
  • Artyści plastycy okręgu warszawskiego 1945–1970. Słownik biograficzny (przewodniczący rady programowej Andrzej Janota), Warszawa 1972, s. 143.

Linki zewnętrzne

  • Nota biograficzna Elżbiety Gaudasińskiej na stronie Galeria grafiki i plakatu
  • ISNI: 0000000082857024
  • VIAF: 101773403
  • LCCN: n87809840
  • GND: 13894587X
  • SUDOC: 060719990
  • NKC: xx0202362
  • PLWABN: 9810548739505606
  • NUKAT: n94209042
  • KRNLK: KAC200309575