|
Pełne imię i nazwisko | Domingos José Paciência Oliveira |
Data i miejsce urodzenia | 2 stycznia 1969 Leça da Palmeira |
Wzrost | 176 cm |
Pozycja | napastnik |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1987−1997 | FC Porto | 232 | (97) | 1997−1999 | CD Tenerife | 50 | (6) | 1999−2001 | FC Porto | 31 | (9) | | W sumie: | 313 | (112) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1989−1998 | Portugalia | 34 | (9) | |
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Domingos, właśc. Domingos José Paciência Oliveira ([duˈmĩɣuʃ ʒuˈzɛ paˈsjẽsjɐ oliˈvɐiɾɐ]; ur. 2 stycznia 1969 w Leça da Palmeira) – portugalski trener piłkarski i piłkarz grający na pozycji napastnika.
Kariera klubowa
Karierę piłkarską Domingos rozpoczął w amatorskim klubie Atlético de Leça. W wieku 13 lat podjął treningi w szkółce piłkarskiej FC Porto. W drużynach juniorskich wykazywał się wysoką skutecznością, toteż w 1987 roku trener Tomislav Ivić awansował go do kadry pierwszego zespołu i wtedy też młody José zadebiutował w rozgrywkach portugalskiej pierwszej ligi. Już w swoim pierwszym sezonie w karierze wywalczył z Porto mistrzostwo Portugalii, a jego dorobek wyniósł 8 meczów i jeden gol. Zdobył także Puchar Portugalii. W kolejnym sezonie był już podstawowym zawodnikiem drużyny i wygrał rywalizację o miejsce w składzie z Fernando Gomesem. W 1989 roku jako rezerwowy został wicemistrzem kraju, ale już w sezonie 1990/1991 ponownie występował w podstawowej jedenastce „Smoków” i stworzył linię ataku z Bułgarem Emilem Kostadinowem. W całym sezonie strzelił 24 gole i został wicekrólem strzelców ligi po Rui Águasie, który zaliczył jedno trafienie więcej. Za rok 1990 Domingos został uhonorowany nagrodą Piłkarza Roku w Portugalii i „Złotą Piłką” w tym kraju. W 1991 roku zdobył swój kolejny krajowy puchar, a w latach 1992 i 1993 dwukrotnie z rzędu zostawał mistrzem kraju. W 1994 roku dotarł z Porto do półfinału Ligi Mistrzów i zdobył też portugalski puchar. Lata 1995–1997 przyniosły następne sukcesy – trzy kolejne tytuły mistrzowskie. W sezonie 1995/1996 Domingos strzelił 25 goli i został królem strzelców ligi.
Latem 1997 roku Domingos został sprzedany do hiszpańskiego CD Tenerife po tym, jak do Porto przybył Brazylijczyk Mário Jardel. W Primera División zadebiutował 31 sierpnia w zremisowanym 0:0 domowym spotkaniu z Deportivo La Coruña. Natomiast pierwszego gola na hiszpańskich boiskach zdobył dopiero w 19. kolejce ligowej w meczu z Valencią (2:1). Łącznie w całym sezonie zaliczył 5 trafień, a w sezonie 1998/1999 usiadł na ławce rezerwowych i przegrał rywalizację o miejsce w składzie z Holendrem Royem Makaayem oraz Hiszpanem Juanele. Zdobył tylko jedną bramkę i po sezonie odszedł z Tenerife.
Latem 1999 Domingos wrócił do Porto i w ataku występował z Jardelem. W 2000 i 2001 roku zdobywał krajowy puchar oraz dwukrotnie z rzędu zostawał wicemistrzem kraju. W sezonie 2000/2001 rozegrał zaledwie 10 spotkań i późną wiosną zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Portugalii Domingos zadebiutował 29 marca 1989 roku w wygranym 6:0 towarzyskim spotkaniu z Angolą. Pierwszego gola w kadrze narodowej zdobył 19 grudnia 1990 w sparingu ze Stanami Zjednoczonymi (1:0). W 1996 roku został powołany przez selekcjonera António Oliveirę do kadry na Mistrzostwa Europy 1996. Tam jako rezerwowy wystąpił w trzech spotkaniach: z Danią (1:1), z Chorwacją (3:0 i gol w 82. minucie meczu) oraz w ćwierćfinale z Czechami (0:1). Ostatni mecz w kadrze narodowej rozegrał w 1998 roku, a łącznie wystąpił w niej 34 razy i strzelił 9 goli.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery Domingos szkolił młodzież w FC Porto, a w 2005 roku został szkoleniowcem rezerw zespołu z Estádio das Antas. Po ukończeniu trzech kursów trenerskich odszedł do União Leiria i w 2006 roku został szkoleniowcem tego klubu. Otworzył też szkółkę piłkarską w Matosinhos, którą prowadzi wraz z Rui Barrosem. W 2007 roku został trenerem Académiki Coimbra zastępując na tym stanowisku Manuela Machado. W Académice Coimbra był trenerem do końca maja 2009 roku. W czerwcu 2009 został szkoleniowcem czołowego klubu portugalskiego SC Braga. 18 maja 2011 roku został zwolniony z funkcji trenrea Bragi. 1 lipca 2011 obejmie funkcje trenera Sportingu. Z klubu z Lizbony został zwolniony 13 lutego 2012 po przegranym wyjazdowym spotkaniu z CS Marítimo. 30 grudnia 2012 został zaprezentowany jako nowy szkoleniowiec Deportivo La Coruña.
Życie prywatne
Jest ojcem Gonçalo Paciêncii, również piłkarza i reprezentanta kraju[1].
Przypisy
- ↑ Gonçalo Paciência: o goleador com pés de maestro. Maisfutebol. [dostęp 2018-05-11]. (port.).
Bibliografia
- Domingos w bazie National Football Teams (ang.)
1935–1940 | - 1935: Soeiro (14)
- 1936: Pinga (21)
- 1937: Soeiro (24)
- 1938: Peyroteo (34)
- 1939: Costuras (18)
- 1940: Peyroteo & Kodrnja (29)
|
---|
1941–1950 | - 1941: Peyroteo (29)
- 1942: Dias (36)
- 1943: Julinho (24)
- 1944: Rodrigues (28)
- 1945: Rodrigues (21)
- 1946: Peyroteo (39)
- 1947: Peyroteo (43)
- 1948: Araújo (36)
- 1949: Peyroteo (40)
- 1950: Julinho (28)
|
---|
1951–1960 | |
---|
1961–1970 | |
---|
1971–1980 | |
---|
1981–1990 | - 1981: Nené (20)
- 1982: Jacques (27)
- 1983: Gomes (36)
- 1984: Gomes & Nené (21)
- 1985: Gomes (39)
- 1986: Fernandes (30)
- 1987: Cascavel (22)
- 1988: Cascavel (23)
- 1989: Vata (16)
- 1990: Magnusson (33)
|
---|
1991–2000 | |
---|
2001–2010 | |
---|
2011–2020 | |
---|
od 2021 | |
---|