Dom Starców na Wildzie w Poznaniu

Dom Starców na Wildzie
Symbol zabytku nr rej. A 328 z 31.10.1991[1]
Ilustracja
Budynek od strony placu Marii Skłodowskiej-Curie, maj 2014
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

Plac Marii Skłodowskiej-Curie 2

Styl architektoniczny

neobarok

Architekt

Fritz Teubner

Rozpoczęcie budowy

1907

Ukończenie budowy

1909

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dom Starców na Wildzie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dom Starców na Wildzie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dom Starców na Wildzie”
Ziemia52°23′35″N 16°55′07″E/52,393056 16,918611
Multimedia w Wikimedia Commons

Dom Starców na Wildzie w Poznaniu – jeden z ostatnich zbudowanych elementów urbanistycznych, jaki składa się na program historyzującej zabudowy Rynku Wildeckiego w Poznaniu.

Elewacja podwórzowa
Detal – obramienia okienne

Po wybudowaniu Kościoła Maryi Królowej, Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i łaźni miejskiej, powstał na Rynku kolejny obiekt – Dom Starców, wzniesiony z finansów Berger Stiftung (Fundacji Gotthilfa Bergera – społecznika i fundatora, zwłaszcza obiektów edukacyjnych, służących społecznościom polskiej i niemieckiej).

Gmach stanął na obecnym pl. Marii Skłodowskiej-Curie 2 (wówczas zwanym imieniem fundatora), we wschodniej części Rynku Wildeckiego. Pierwszego, neogotyckiego projektu z 1906 nie zrealizowano – jego autorem był inż. Kawel. W marcu 1907, architekt miejski Fritz Teubner, przygotował nowy projekt w stylu neobarokowym. Dom oddano do użytku w styczniu 1909.

Obiekt nawiązuje do monumentalnych gmachów w sąsiedztwie – Politechniki i Szkoły Gminnej. Mimo uproszczenia projektu Teubnera w trakcie realizacji, dom posiada wystawną barokową formę, z dwoma ryzalitami na flankach, balkonem i zdwojonymi kolumnami. Dom miał 60 miejsc – na każdym z pięter znajdowało się kilkanaście pokoi dla pensjonariuszy. Obiekt dysponował własną kuchnią, pralnią, wspólnymi przestrzeniami rekreacyjnymi i nieco zbyt małą liczbą toalet i łazienek.

Obecnie gmach jest własnością Politechniki Poznańskiej, która wystawiła go na sprzedaż. Do 2008 funkcjonował tu 45 Oddział PKO BP w Poznaniu. Na narożniku budynku, w czerwcu 1948, wmurowano tablicę o treści Plac Marii Curie Skłodowskiej / Ku uczczeniu 50 lecia odkrycia polonu i radu 1898 – 1948. Obok stoi dawna szkoła gminna.

Zobacz też

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych miasta Poznania

Bibliografia

  • Magdalena Mrugalska-Banaszak, Wilda – dzielnica Poznania 1253-1939, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 1999, ss. 218-219, ISBN 83-87847-20-8
  • Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), AleksandraA. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 264, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
  • Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
  • p
  • d
  • e
Obszary Systemu Informacji Miejskiej
Osiedla mieszkaniowe
Atrakcje turystyczne
Placówki kulturalne
Tereny zielone
Ulice i place
Mosty i wiadukty
Miejsca kultu religijnego
Targowiska
Stacje i przystanki kolejowe

nawias grupuje części miasta położone w tym samym obszarze SIM

  • Wikiprojekt:Poznań