Diagoras z Melos

Diagoras z Melos (gr. Διαγόρας ὁ Μήλιος) – grecki poeta i sofista z V wieku p.n.e. Jest znany jako pierwszy ateista^[1].

Diagoras był synem Teleklytosa^[2]. Poza tym istnieją jedynie zdawkowe informacje na temat jego życia i poglądów. Był przeciwnikiem greckiej religii i krytykiem misteriów eleuzyjskich, odrzucał istnienie bogów i potrzebę kultu religijnego. Został oskarżony przez Ateńczyków o bezbożność i wygnany z miasta. Zmarł w Koryncie.

Wspomniany przez Sekstusa Empiryka jako pobożny człowiek i twórca dytyrambów w przeszłości, podobno któryś z poematów zaczął od: "zgodnie z demonem i losem wszystko się spełnia" – co świadczyło o jego pobożności. Jednak pewnego dnia, gdy doświadczył osobiście jawnego łamania przysięgi przez oszusta, uznał, że wiara w bogów nie ma sensu, ponieważ ludzie przypisują im tylko iluzoryczną wartość sprawczą. Wtedy zaczął głosić swój ateizm, za który został wygnany^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Friedrich Solmsen: Plato's Theology. Cornell University Press, 1942. (ang.).
• Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: PWN, 1988. ISBN 83-01-03529-3.
• Marek Winiarczyk, Diagoras z Melos. Prawda i legenda. Przyczynek do historii antycznego ateizmu, Kraków 2015, ISBN 978-8376385976.

Linki zewnętrzne

• Ateńskie procesy o bezbożność do 399 r. p.n.e. – próba analizy