Constantin Silvestri
| Data i miejsce urodzenia | 13 maja 1913 |
|---|---|
| Pochodzenie | rumuńskie |
| Data i miejsce śmierci | 23 lutego 1969 |
| Gatunki | |
| Zawód | dyrygent, kompozytor |
Constantin Silvestri (ur. 13 maja 1913 w Bukareszcie, zm. 23 lutego 1969 w Londynie[1][2]) – rumuński dyrygent i kompozytor.
Życiorys
Jako dziecko uczył się gry na fortepianie, po raz pierwszy wystąpił publicznie w wieku 10 lat[2]. Studiował w konserwatorium w Bukareszcie u Florici Musicescu (fortepian), Mihaila Jory (kompozycja) i Constantina Brăiloiu (historia muzyki)[1]. Początkowo występował jako pianista, jako dyrygent zadebiutował w 1930 roku z orkiestrą symfoniczną w Bukareszcie[1][2]. Od 1939 do 1944 roku dyrygował operą w Bukareszcie, w latach 1955–1957 pełnił funkcję jej dyrektora i pierwszego dyrygenta[1]. Od 1947 do 1953 roku był także dyrektorem i dyrygentem filharmonii bukareszteńskiej[1][2]. W latach 1948–1959 wykładał dyrygenturę w konserwatorium w Bukareszcie[1].
W 1956 roku wyjechał do Paryża[1][2]. W 1961 roku osiadł na stałe w Wielkiej Brytanii, w 1967 roku otrzymując brytyjskie obywatelstwo[1]. Od 1961 roku pełnił funkcję dyrektora muzycznego i pierwszego dyrygenta Bournemouth Symphony Orchestra[1][2]. Gościnnie dyrygował wieloma sławnymi orkiestrami europejskimi, występował też jako dyrygent operowy[1]. W 1963 roku debiutował w londyńskim Covent Garden Theatre, prowadząc wykonanie Chowańszczyzny Modesta Musorgskiego[1][2]. Występował wspólnie z Yehudim Menuhinem, Mstisławem Rostropowiczem i Danielem Barenboimem[1].
Wybrane kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Jocuri populare românești din Transilvania (1929)
- 3 utwory na orkiestrę smyczkową (1933, zrewid. 1950)
- Concerto grosso (1941)
- 3 utwory na tematy z Bihoru na orkiestrę smyczkową (1950)
- Preludium i fuga (1950)
Utwory kameralne
- 2 kwartety smyczkowe (1935, 1947)
- Sonata breve na klarnet i fagot (1938, zrewid. 1957)
- Sonata na skrzypce (1939)
- Sonata na obój (1939)
- Sonata na harfę (1940)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 272. ISBN 978-83-224-0865-0.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3333. ISBN 0-02-865530-3.
Kontrola autorytatywna (osoba):
