Claudio Giuliodori
| |||
| Kraj działania | Włochy | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1958 | ||
| Asystent kościelny Katolickiego Uniwersytetu Najświętszego Serca w Mediolanie | |||
| Okres sprawowania | od 2013 | ||
| Biskup Maceraty | |||
| Okres sprawowania | 2007-2013 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 16 kwietnia 1983 | ||
| Nominacja biskupia | 22 lutego 2007 | ||
| Sakra biskupia | 31 marca 2007 | ||
| |||
| |||
| Data konsekracji | 31 marca 2007 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Camillo Ruini | ||||
| Współkonsekratorzy | Angelo Bagnasco | ||||
| |||||
Claudio Giuliodori (ur. 7 stycznia 1958 w Osimo) – włoski duchowny katolicki, emerytowany biskup Maceraty, asystent kościelny Katolickiego Uniwersytetu Najświętszego Serca w Mediolanie od 2013.
Życiorys
Święcenia kapłańskie otrzymał 16 kwietnia 1983 i został inkardynowany do diecezji Osimo i Cingoli (w latach 1985-1986 Osimo). Po święceniach został wicerektorem seminarium w Osimo. W 1985 objął funkcję wikariusza parafii św. Marka w rodzinnym mieście. W 1986, w wyniku włączenia terytorium diecezji do archidiecezji Ancona (ze zmianą nazwy na Ancona-Osimo), został prezbiterem tejże archidiecezji. W latach 1988-1991 był pracownikiem sekretariatu generalnego Konferencji Episkopatu Włoch, zaś w latach 1991-1998 był dyrektorem wydziału kurii archidiecezji Ancona-Osimo ds. duszpasterstwa rodzin. W 1998 ponownie rozpoczął pracę przy włoskiej Konferencji Episkopatu, tym razem w charakterze dyrektora wydziału ds. komunikacji społecznej[1].
22 lutego 2007 papież Benedykt XVI mianował go ordynariuszem diecezji Macerata-Tolentino-Recanati-Cingoli-Treia[1]. Sakry biskupiej udzielił mu 31 marca 2007 kard. Camillo Ruini.
26 lutego 2013 został mianowany asystentem kościelnym Katolickiego Uniwersytetu Najświętszego Serca w Mediolanie[2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Claudio Giuliodori [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-08-28] (ang.).
