Cerkiew św. Mikołaja w Poznaniu

Cerkiew św. Mikołaja
konkatedra
Ilustracja
Cerkiew od frontu
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Poznań

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

łódzko-poznańska

Katedra

od 1948

Wezwanie

św. Mikołaja

Wspomnienie liturgiczne

9 maja; 6 grudnia

Historia
Data zakończenia budowy

1924 (adaptacja)

Data poświęcenia

13 kwietnia 1924; 1982

Aktualne przeznaczenie

czynna świątynia prawosławna

Dane świątyni
Świątynia
• materiał bud.


• drewno, cegła

Kopuła
• liczba kopuł


2

Liczba naw

3

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Mikołaja”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Mikołaja”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Mikołaja”
Ziemia52°24′18,1″N 16°53′36,4″E/52,405028 16,893444
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Cerkiew pod wezwaniem św. Mikołaja – prawosławna cerkiew konkatedralna i parafialna w Poznaniu. Należy do dekanatu Łódź diecezji łódzko-poznańskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Zlokalizowana przy ulicy Marcelińskiej 20 (przy skrzyżowaniu z ulicami Polną i Wojskową) na terenie jednostki pomocniczej Osiedle Św. Łazarz na Grunwaldzie w Poznaniu.

Historia

Cerkiew została konsekrowana 13 kwietnia 1924, sam budynek natomiast pochodzi z początku XX wieku i pierwotnie służył jako stajnia dla pułku kawalerii. Do momentu wyświęcenia cerkwi poznańscy wyznawcy prawosławia, głównie Grecy, spotykali się w prywatnych domach (np. u Jana Konstantego Żupańskiego). W powstaniu cerkwi znaczny udział mieli natomiast emigranci polityczni ze Związku Radzieckiego, głównie byli oficerowie carskiej armii, którzy przebywali przejściowo w Poznaniu na prawach azylu (tzw. „biała emigracja”). W okresie międzywojennym świątynia służyła jako cerkiew garnizonowa dla prawosławnych żołnierzy.

Dzisiejsza cerkiew powstała w 1924 z zaadaptowanej pruskiej stajni. W latach 80. XX w. drewniane ściany obmurowano nadając świątyni dzisiejszy wygląd. Ponowna konsekracja po przebudowie miała miejsce w 1982.

W 2011 rozpoczęto generalny remont cerkwi.

3 lutego 2013 arcybiskup łódzki i poznański Szymon poświęcił pięć nowych dzwonów[1]. Zostały one odlane na jubileusz 90-lecia parafii prawosławnej w Poznaniu[1].

Architektura

Świątynia zbudowana jest na planie prostokąta w formie trójnawowej bazyliki z dobudowanym, nieco węższym, prezbiterium. Ikonostas pochodzi z XVIII w. Królewskie wrota zdobi sześć medalionów przedstawiających (po lewej od góry) św. Mateusza, archanioła Gabriela, św. Marka oraz (po prawej od góry) św. Łukasza, Bogurodzicę Maryję oraz św. Jana Ewangelistę. Drzwi diakońskie zajmują ikony archaniołów: prawe Michała zaś lewe Gabriela. Resztę ikonostasu uzupełniają ikony (od lewej): św. Piotra i św. Pawła, patronów rzymskokatolickiej archidiecezji poznańskiej oraz miasta Poznania, Matka Boska Hodigitria, Ostatnia Wieczerza (nad drzwiami królewskimi), św. Cyryla i św. Metodego oraz Chrystusa Pantokratora. Powyżej wyżej wymienionych ikon i drzwi znajduje się kolejny pas ikon: w części centralnej Wniebowstąpienie Pańskie oraz sześć ikon przedstawiających apostołów. Na ikonostasie, powyżej Ostatniej Wieczerzy zawieszona jest kopia Poczajowskiej Ikony Matki Bożej.

W części za ikonostasem znajduje się ołtarz z tronem bożym, za którym stoi siedmioramienny świecznik oraz witraż przedstawiający Zmartwychwstałego Chrystusa. Na prawo od ołtarza znajduje się ikona św. Mikołaja (patrona cerkwi) i św. Michała.

Kolejne cenne ikony znajdują się na ścianach naw: po lewej, od ikonostasu: Ukrzyżowanie, św. Maria Magdalena, Zdjęcie z Krzyża i św. Dymitr. Powyżej zaś św. Cyryl i św. Metody. Po prawej św. Mikołaj z Miry, Opieka Matki Bożej, Pantokrator, Matka Boża Orantka i Matka Boska Częstochowska a powyżej Trzech Świętych Hierarchów (Jan Złotousty, Bazyli Wielki i Grzegorz Teolog).

Całość świątyni zamyka od wejścia chór muzyczny, nad którym znajduje się witraż przedstawiający Włodzimierską Ikonę Bogarodzicy wraz ze św. Mikołajem z Miry i św. Hiobem Poczajowskim.

Nabożeństwa

Nabożeństwa odbywają się w soboty o godz. 17:00 i niedziele o godz. 10:00[1].

Galeria (wnętrze)

  • Ikonostas pochodzący z kaliskiego soboru
    Ikonostas pochodzący z kaliskiego soboru

Przypisy

  1. a b c Prawosławny arcybiskup odprawił w cerkwi przy Marcelińskiej nabożeństwo i poświęcił dzwony

Bibliografia

  • JerzyJ. Sobczak JerzyJ., Kościoły Poznania, ZbigniewZ. Szmidt, MichałM. Woźniak (ilustr.), Poznań: Wydawnictwo Debiuty, 2006, ISBN 83-922466-4-0, OCLC 832205456 .

Linki zewnętrzne

  • p
  • d
  • e
Kościoły w Poznaniu
Antoninek-Zieliniec-Kobylepole
Chartowo, Rataje, Żegrze
Główna
Głuszyna
Górczyn, Świerczewo, Fabianowo-Kotowo
Grunwald-Południe, Grunwald-Północ, Stary Grunwald
Piątkowo Północ, Piątkowo
Jeżyce, Ogrody
Junikowo, Kwiatowe
Kiekrz
Krzesiny-Pokrzywno-Garaszewo
Krzyżowniki-Smochowice
Ławica
Morasko-Radojewo
Naramowice, Umultowo
Nowe Winogrady Południe, Nowe Winogrady Północ, Nowe Winogrady Wschód
Ostrów Tumski-Śródka-Zawady-Komandoria
Podolany, Strzeszyn
Sołacz
Stare Miasto
Stare Winogrady
Starołęka-Minikowo-Marlewo
Szczepankowo-Spławie-Krzesinki
Św. Łazarz
Warszawskie-Pomet-Maltańskie
Wilda
Winiary
Wola
Zielony Dębiec
  • Wikiprojekt:Poznań
  • p
  • d
  • e
Obszary Systemu Informacji Miejskiej
Osiedla mieszkaniowe
Teatry
Tereny zielone
Miejsca kultu religijnego
Targowiska
Stacje kolejowe

  • Wikiprojekt:Poznań