Carlo Bergonzi (tenor)

Carlo Bergonzi

Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1924 Vidalenzo
Data i miejsce śmierci	25 lipca 2014 Mediolan
Typ głosu	tenor
Gatunki	muzyka poważna
Aktywność	1947–2001
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Carlo Bergonzi (ur. 13 lipca 1924 w Vidalenzo, zm. 25 lipca 2014 w Mediolanie)^[1] – włoski śpiewak operowy, tenor liryczny znany przede wszystkim z wykonywania repertuaru Verdiego, zwłaszcza jego mniej znanych oper.

Życiorys

Bergonzi rozpoczął naukę śpiewu operowego w wieku 14 lat. Przerwała ją II wojna światowa, którą spędził internowany w obozie niemieckim. Po wojnie kontynuował naukę w Konserwatorium im. Arrigo Boito w Parmie. Początkowo występował jako baryton, śpiewając m.in. jako Figaro w Cyruliku sewilskim, Doktor Malatesta w Don Pasquale, Enrico w Łucji z Lammermooru, Silvio w Pajacach, Alfio w Rycerskości wieśniaczej, Sonora w Dziewczynie ze Złotego Zachodu i Lescaut w Manon Lescaut. W latach 1948–1951, poprzez intensywne ćwiczenia głosu, dokonał istotnych zmian w jego brzmieniu i skali i w 1951 r. zadebiutował jako tenor w roli Andrei Chéniera w operze Umberto Giordano pod tym samym tytułem. W tym samym roku, z okazji 50 rocznicy śmierci Verdiego, telewizja RAI zaangażowała Bergonziego do cyklu nagrań mniej znanych oper, takich jak I due Foscari, Joanna d’Arc i Simon Boccanegra.

W 1953 r. po raz pierwszy zaśpiewał w La Scali w roli Don Alvara w Mocy przeznaczenia, a dwa lata później zagrał Radamesa w Aidzie, którą rolę wykreował także w Metropolitan Opera. W 1962 r. zadebiutował w Covent Garden ponownie jako Don Alvaro. Był szczególnie ceniony za piękno śpiewanej frazy, legato i świetną dykcję.^{[potrzebny przypis]} Przez lata 70. kontynuował występy na najważniejszych światowych scenach, w latach 80. koncentrował się bardziej na recitalach. W 1996 r. Bergonzi zaśpiewał w czasie uroczystej gali z okazji dwudziestopięciolecia pracy dyrygenta Metropolitan Opera Jamesa Levine’a. Dwa lata później zakończył karierę. Następnie pracował w Accademia Verdiana, uczył m.in. Salvatore Licitrę.

Wybrane partie operowe

• Andrea Chénier w operze pod tym samym tytułem
• Canio w Pajacach
• Alvaro w Mocy przeznaczenia
• Riccardo w Balu maskowym
• Gabriele Adorno w Simonie Boccanegra
• Faust w operze pod tym samym tytułem
• Faust w Mefistofelesie
• Pinkerton w Madame Butterfly
• Książę w Rigolettcie
• Radames w Aidzie
• Cavaradossi w Tosce
• kawaler des Grieux w Manon Lescaut
• Kalaf w Turandot
• Don Jose w Carmen
• Manrico w Trubadurze
• Turiddu w Rycerskości wieśniaczej
• Nemorino w Napoju miłosnym
• Enzo w Giocondzie
• Carlos w Don Carlosie

Odznaczenia

• 1977 – Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej^[2]
• 2011 – Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Włoskiej^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Carlo Bergonzi w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Carla Bergonziego
• ElizabethE. Forbes ElizabethE., Carlo Bergonzi: Operatic tenor acclaimed for his golden tones, superb phrasing and his unrivalled interpretations of Verdi [online], independent.co.uk, 29 lipca 2014 [dostęp 2014-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-31]  (ang.).