Canadair CL-89

 Ten artykuł od 2023-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Canadair CL-89
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Kanada
 Niemcy
 Wielka Brytania

Producent

Canadair

Typ

UAV

Załoga

0

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik odrzutowy Williams WR2-6
1 x silnik rakietowy

Ciąg

silnik rakietowy 22,2 kN
silnik odrzutowy 0,5 kN

Wymiary
Rozpiętość

0,94 m

Długość

2,6 m (bez silnika rakietowego)
3,7 m (z silnikiem rakietowym)

Masa
Użyteczna

20 kg

Startowa

156 kg

Osiągi
Prędkość maks.

741 km/h

Zasięg

120 km

Promień działania

60-70 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
Niemcy, Włochy, Wielka Brytania, Francja

Canadair CL-89 – bezzałogowy aparat latający (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany wspólnie przez kanadyjską firmę Canadair oraz brytyjską British Aerospace.

Historia

Obie firmy już w 1959 roku rozpoczęły współpracę przy projektowaniu bezzałogowego aparatu latającego, którego zadaniem miało być rozpoznanie artyleryjskie na szczeblu brygady lub dywizji. Do projektu oznaczonego symbolem CL-89 w 1965 roku przystąpiła zachodnioniemiecka firma Zeiss. Za konstrukcję aparatu odpowiedzialni byli Kanadyjczycy, wyposażenie zaprojektowali Brytyjczycy – kamerę termowizyjną, Niemcy kamerę optyczną. Główną zaletą CL-89 jest możliwość osiągania dużych prędkości dzięki użyciu silnika odrzutowego, przez co jest on trudniejszy do zestrzelenia. Aparat startuje z wyrzutni umieszczonej na samochodzie ciężarowym przy użyciu przyspieszacza rakietowego. Standardowa misja polega na pokonaniu zaprogramowanej wcześniej trasy i powrocie do strefy lądowania, gdzie silnik przestaje pracować, a aparat ląduje na spadochronie. W 1969 roku CL-89 trafił na wyposażenie armii kanadyjskiej i brytyjskiej. Aparat używany był podczas I wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku gdzie był na wyposażeniu brytyjskiego 32. regimentu artylerii ciężkiej. Następcą CL-89 został Canadair CL-289, którego projektowanie rozpoczęło się w 1974 roku.

Bibliografia

  • Igor Witkowski. Zachodnie bezzałogowe statki powietrzne cz. I. „Nowa Technika Wojskowa”. 3, s. 15–20, 1993. ISSN 1230-1655.