Bronisław Wrocławski

Bronisław Wrocławski

Imię i nazwisko	Bronisław Stefan Wrocławski
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1951 Łódź
Zawód	aktor, pedagog
Lata aktywności	od 1972
Zespół artystyczny
Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Bronisław Stefan Wrocławski (ur. 31 sierpnia 1951 w Łodzi) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, pedagog.

Życiorys

Absolwent Wydziału Aktorskiego PWSFTviT im. Leona Schillera w Łodzi (1973). Zawodowo związany z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi, gdzie do jego największych osiągnięć należy gra w trzech monodramach Erica Bogosiana: Seks, prochy & rock’n’roll, Czołem wbijając gwoździe w podłogę i Obudź się i poczuj smak kawy, których reżyserem jest Jacek Orłowski.

W latach 1996–2002 i 2008–2012 dziekan Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Nagrody

• 1988: nagroda kierownika Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Łodzi
• 1990: nagroda jury oraz nagroda Wojewódzkiego Porozumienia Związków Zawodowych za spektakl „Moje listy do władz” wg Michaiła Bułhakowa na XIV WROSTJA we Wrocławiu
• 1993: nagroda aktorska za rolę w „Tutam” w Teatrze Powszechnym w Łodzi na XXVIII OPTMF w Szczecinie
• 1993: Grand Prix za wybitną kreację sceniczną i klasę kunsztu aktorskiego w „Tutam” w Teatrze Powszechnym w Łodzi na XXXIII KST w Kaliszu
• 1994: Grand Prix za rolę w sztuce Tutam na III Konkursie Teatrów Ogródkowych w Warszawie
• 1996: nagroda indywidualna za rolę Wiktora w spektaklu „Przyszedł mężczyzna do kobiety” Złotnikowa w Teatrze Powszechnym w Łodzi na XXXVI KST w Kaliszu
• 1996: „Złota Maska”, nagroda łódzkich dziennikarzy za rolę Wiktora w spektaklu „Przyszedł mężczyzna do kobiety” Złotnikowa w Teatrze Powszechnym
• 1997: Srebrny Pierścień – nagroda Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego w Łodzi
• 1998: Szczecin – XXXIII Ogólnopolski Przegląd Małych Form Kontrapunkt'98 – Grand Prix (Wielka Nagroda Publiczności); Nagroda Dyrektora Oddziału Telewizji Polskiej za „wybitną kreację aktorską”; Nagroda Wojewody Szczecińskiego
• 1998: Kalisz – XXXVIII KST – za rolę w monodramie „Seks, prochy i rock and roll”
• 2002: nagroda aktorska na II Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu za monodram „Seks, prochy i rock and roll” z Teatru im. Jaracza w Łodzi
• 2008: Nagroda Publiczności „Karnawałowa Maska” na I Katowickim Festiwalu Teatralnym „Karnawał Komedii”
• 2009: Nagroda za rolę męską w kategorii Teatru Polskiego Radia za rolę w słuchowisku „Mały światek Sammy Lee” na IX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie
• 2010: Nagroda Miasta Łodzi^[1]
• 2014: łódzka „Złota Maska” za najlepszą rolę męską w sezonie 2013/2014 za rolę Boga w spektaklu „Boże mój!” Anat Gov na scenie Teatru im. Jaracza w Łodzi

Odznaczenia

• Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości nadany przez Premiera RP Mateusza Morawieckiego za wybitne zasługi w dziedzinie kultury i sztuki^[2] (2018)
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2013)
• Medal „Pro publico bono” im. Sabiny Nowickiej (2009)
• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2006)
• Złoty Krzyż Zasługi (2003)
• Złoty Krzyż Zasługi (1999) z okazji obchodów 110-lecia Teatru Jaracza w Łodzi
• Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Łodzi” (1997)
• Odznaka Honorowa Miasta Łodzi (1980)

Filmografia

• 1977: Tańczący jastrząb – obsada aktorska
• 1984: Vabank II, czyli riposta – jako Edward Sztyc
• 1985: Spowiedź dziecięcia wieku – jako ksiądz Mercanson
• 1985: Sezon na bażanty – jako redaktor Marek Czepek
• 1985: Nie bój się – jako ksiądz
• 1985: Klatka
• 1985: Gra w ślepca – jako lekarz
• 1985: Ga, ga. Chwała bohaterom – jako strażnik więzienny
• 1986: Prywatne śledztwo – jako właściciel warsztatu
• 1986: Na kłopoty… Bednarski – jako Schodorowski, sekretarz Wagnera (odc. 2)
• 1986: Dzieci śmieci – jako ojciec Witka
• 1987: Pantarej – jako psycholog Godecki
• 1987: Kingsajz – jako Pycio, krasnal Kilkujadka
• 1988: Powrót do Polski – jako major Stanisław Taczal
• 1989: Sceny nocne – jako Horodyski
• 1989: Gdańsk 39 – jako ambasador w Gdańsku, gość na obiedzie u Burchardta
• 1989: Bal na dworcu w Koluszkach – jako Baranowski
• 1990: Zabić na końcu – jako kierownik Wojaczek
• 1990: W środku Europy – jako porucznik MO
• 1990: Rozmowy o miłości – jako Jerry, partner Ewy
• 1990: Napoleon – jako mężczyzna w salonie Zimmera (odc. 2)
• 1993: 20 lat później – jako Stefan Hauser, ojciec Moniki i Wolfa
• 1993–1994: Bank nie z tej ziemi – jako Henryk
• 1995: Tato – jako adwokat Ewy
• 1995: Gracze – jako Stockman, szef grupy Mossadu
• 1997: Księga wielkich życzeń – jako lekarz
• 1998: Sto minut wakacji – jako kierownik redakcji, szef taty Piotrka
• 1998–1999: Co cię znów ugryzło? – obsada aktorska
• 1999: Sto minut wakacji (serial) – jako kierownik redakcji, szef taty Piotrka
• 2000: To my – jako burmistrz Zdrojewski, ojciec „Widelca”
• 2000: Na dobre i na złe – jako brat Andrzej Zach, starszy zboru Świadków Jehowy (odc. 17)
• 2000–2001: Miasteczko – jako Igor Tarnawski
• 2002: Wiedźmin – jako Istredd (odc. 5)
• 2003–2005: Sprawa na dziś – jako Henryk Wyrzykowski, ojciec Anny
• 2003: Psie serce – jako Michael Kalaf (odc. 11)
• 2003: Magiczne drzewo – jako reżyser serialu „Szczęśliwa ulica” (odc. 3)
• 2003: M jak miłość – jako Roman Lasota
• 2003: Ciało – 2 role: jako Marian Tuleja; Piotr West
• 2004: Pensjonat pod Różą – jako Olek Dudera (odc. 14, 15, 30 i 32)
• 2004: Kryminalni – jako Jan Kucharski „Kucharz” (odc. 7)
• 2005–2006: Warto kochać – jako Cezary Horoszewicz
• 2005: Magda M. – jako Maurycy Zakrzewski (odc. 4 i 6)
• 2006: Francuski numer – jako Kurowski
• 2006: Bezmiar sprawiedliwości – Kocki
• 2006: Bezmiar sprawiedliwości – Kocki (odc. 2 i 4)
• 2006: Dublerzy – jako Luciano Gambini
• 2006: Dublerzy (serial) – jako Luciano Gambini
• od 2007: Barwy szczęścia – jako Jerzy Marczak
• 2008: Stary człowiek i pies – jako producent filmowy
• 2008: Niezawodny system – jako lekarz
• 2009: Idealny facet dla mojej dziewczyny – jako ojciec Leon
• 2009: Niebo, piekło... ziemia – jako Rudolf, partner Klary
• 2009: Rewers – jako Barski, dyrektor wydawnictwa „Nowina”
• 2009: Rajskie klimaty – jako Cezary Horoszewicz
• 2009: Ojciec Mateusz – 2 role: jako Paweł Węgrzyniak; Piotr Węgrzyniak (odc. 23)
• 2010: Cudowne lato – jako Gadowski
• 2010: Belcanto – jako dyrektor cyrku
• 2010: Hotel 52 – jako Jerzy Górski, wuj Artura (odc. 23 i 25)
• 2011: Komisarz Rozen – jako Szwarc
• 2012: Komisarz Alex – jako Bronisław Pancer (odc. 20)
• 2012: Paradoks – jako prokurator Robert Maliński (odc. 7)
• 2013: Czas honoru – jako Blachnitzky (odc. 72-74 i 76)
• 2013: Piąty Stadion – jako Radosław, brat Bernarda (odc. 64, 68 i 72)
• 2013: Jaskółka – jako Henio „Prorok”
• 2014: Prawo Agaty – jako doktor Grzegorz Garda (odc. 70)
• 2016–2017: Pierwsza miłość – jako Bogumił Leszczyński vel Wiktor Sławojski
• 2017: Listy do M. 3 – jako Stefan
• 2017: 101 – jako generał Nikołaj Wladimirowicz Ruzski
• 2017: 1914 – obsada aktorska
• 2018: Ojciec Mateusz – jako Surma vel Buciaruk (odc. 254)
• 2020: 365 dni – jako Mario
• 2022: Ojciec Mateusz – jako Wiesław Zalewski, ojciec Laury (odc. 361)
• 2022: Gorzko, Gorzko! – jako ksiądz
• 2022: Bejbis – jako dziadek Jan

Dubbing

• 2019: Togo – Leonhard Seppala
• 2004: Pinokio, przygoda w przyszłości – Szlamboli

Przypisy

Bibliografia

• Bronisław Wrocławski w bazie filmpolski.pl
• Bronisław Wrocławski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-04-09] .
• Bronisław Wrocławski w bazie IMDb (ang.)
• Bronisław Wrocławski w bazie Filmweb