Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence

Data i miejsce urodzenia

7 września 1790
Oroix

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1870
Rzym

Biskup Tarbes

Okres sprawowania

1845–1870

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 kwietnia 1821

Nominacja biskupia

21 kwietnia 1845

Sakra biskupia

1 czerwca 1845

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

1 czerwca 1845

Konsekrator

Denys Auguste Affre

Współkonsekratorzy

Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC,
Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP

Współkonsekrowani biskupi
Joseph-Auguste-Victorin Morlhon	1847
Prosper-Michel-Arnaud Hiraboure	1857

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence (ur. 7 września 1790 w Oroix, zm. 30 stycznia 1870 w Rzymie) – francuski duchowny rzymskokatolicki, biskup Tarbes, znany ze swojej roli przy objawieniach w Lourdes.

Biografia

29 kwietnia 1821 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Tarbes. Był nauczycielem i przełożonym Niższego Seminarium w Saint-Pé-de-Bigorre. W 1833 został wikariuszem generalnym diecezji Tarbes^[1].

31 grudnia 1844 lub 8 stycznia 1845 został wybrany biskupem Tarbes, co zatwierdził 21 kwietnia 1845 papież Grzegorz XVI. 1 czerwca 1845 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa paryskiego Denysa Auguste Affre. Współkonsekratorami byli przełożony generalny sercanów białych abp Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC oraz emerytowany wikariusz apostolski Malakki-Singapuru bp Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP.

Jako biskup przyłożył dużą wagę do odnowienia diecezji, która ucierpiała podczas rewolucji francuskiej. Dokonał jej reorganizacji oraz przywrócił cztery dawne sanktuaria maryjne^[1].

Objawienia w Lourdes

11 lutego 1858 w Lourdes, położonym na terenie jego diecezji, miały miejsce objawienia maryjne. Mascarou-Laurence jako biskup miejsca powołał komisję mającą potwierdzić lub zaprzeczyć prawdziwości objawień. W jej skład, oprócz teologów, powołał naukowców specjalizujących się w medycynie, fizyce, chemii i geologii. Z polecenia biskupa komisja zajęła się m.in. badaniem składu wody, aby sprawdzić czy jej lecznicze właściwości nie mają pochodzenia naturalnego. Sam biskup do wydarzeń w Lourdes podchodził z nieufnością^[2].

Po pozytywnej ocenie wydarzeń przez komisję, 18 stycznia 1862 bp Mascarou-Laurence oficjalnie uznał prawdziwość objawień w Lourdes^[2].

Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim I, podczas którego zmarł 30 stycznia 1870^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Mgr Laurence, l’évêque « des apparitions » est mort il y a 150 ans. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).
↑ ^a ^b Comment l'Église a enquêté à Lourdes, il y a 150 ans. Le Figaro. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).

Bibliografia

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-10-21] (ang.).
Bishop Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence. GCatholic. [dostęp 2021-10-21]. (ang.).

Biskupi Tarbes i Lourdes

Biskupi Tarbes	Święty Giustino (Justyn) (?) Syagrius (ok. 394) Aper (ok. 506) Julianus (ok. 541) Amelius I (ok. 585–ok. 589) Landeolus (?) San Fausto (?) Sarstonius (ok. 878) Amelius II (ok. 1000) Bernard I (ok. 1009) Richard (ok. 1036) Heraclius I (1056–1064) Ponce I (ok. 1073–ok. 1080) Hugues (ok. 1080) Dodon (lub Odon, lub Eude) (1087–1095) Bernard II (Iserascus) (ok. 1096) Ponce II (ok. 1103) Heraclius II (?) Guillaume I (1120–1141) Bernard de Montesquiou (1141–1175) Arnaud-Guillaume d'Oson (1177–1179) Arnaud-Guillaume de Biran (przed 1200–1224) Amanevius de Gresinhac (1224–1226) Hugues de Pardaillan (1227–1244) Arnaud-Raymond de Coadrase (1250–1257) Arnaud de Miossans (1260–1267) Raymond-Arnaud de Coadrase (1268–1306) Gérold Doucet (1308–1313) Guillaume II de Lantal (1316–1337) Pierre-Raymond de Montbrun (1348–1353) Guillaume III (1353–1361) Raymond I (1362–ok. 1363) Bernard IV (ok. 1363–1374) Gaillard de Coadrase (1374–1392) Renaud de Foix (ok. 1392) Adalbert (lub Bernard) (1399) Jean d'Armagnac (1400–ok. 1406) Chrétien † (ok. 1406–ok. 1408) Bernard du Peyron (1408–1416) Homobonus d'Armagnac (1422–1427) Raymond de Bernard (ok. 1428–ok. 1431) Jean de Fortou (maj 1431–ok. 1439) Roger de Foix (1441–1461) Roger II (ok. 1463) Pierre de Foix (1463–1464) (administrator apostolski) Arnaud-Raymond de Palatz (1467–1474) Ménald d'Aure (1478–1485) Ménald d'Aure (1494–1504) Thomas de Foix (ok. 1505–ok. 1514) Ménald de Martory (o de Montory o de Martres) (1514–1524) Gabriel de Gramont (1524–1534) Antoine de Castelnau (1534–1539) Louis de Castelnau (1540–1549) Gentianus de Bussy d'Amboise (1554–1575) Salvatus I d'Iharse (lub Salvat I de Diharse) (1577–ok. 1602) Salvatus II d'Iharse (lub Salvat II de Diharse) (1602–1648) Claude Mallier (1648–1668) Marc Mallier (1668–1675) Armand-Anne-Tristan de La Baume de Suze (1675–ok. 1677) François de Poudenx (1677–1716) Anne-François-Guillaume du Cambout-Beçay (1719–1729) Charles-Antoine de la Roche-Aymon (1729–1740) Pierre de Beaupoil de Saint-Aulaire (1741–1751) Pierre de La Romagère de Ronssecy (1751–1769) Michel-François de Couët du Vivier de Lorry (1769–1782) François de Gain de Montaignac (1782–1801) Antoine-Xavier de Neirac (1817–1833) Pierre-Michel-Marie Double (1833–1844) Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence (1844–1870) Pierre-Anastase Pichenot (1870–1873) Benoît-Marie Langénieux (1873–1874) César-Victor-Ange-Jean-Baptiste Jourdan (1874–1882) Prosper-Marie Billère (1882–1899) François-Xavier Schoepfer (1899–1912)
Biskupi Tarbes i Lourdes	François-Xavier Schoepfer (1912–1927) Alexandre-Philibert Poirier (1927–1928) Pierre-Marie Gerlier (1929–1937) Georges-Eugène-Emile Choquet (1938–1946) Pierre-Marie Théas (1947–1970) Henri Clément Victor Donze (1970–1988) Jean Yves Marie Sahuquet (1988–1998) Jacques Jean Joseph Jules Perrier (1998–2012) Nicolas Brouwet (2012-2021) Jean-Marc Micas (nominat)

Biskupi Tarbes